ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน “แต่ว่า ฉันคิดว่าพี่สาวจะไม่มีความสุข….” จารวีพูดเสียงต่ำ เฉลิมชัยมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจในคำพูดของเธอ “เธอยังเด็กอยู่ อะไรก็ไม่รู้สักอย่าง เอาล่ะ อย่าพุดอะไรที่ให้พี่สาวเธอไม่สบายใจ ถ้าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็กลับโรงเรียนไปซะเลยสิ!” “ทราบแล้วค่ะ คุณลุง….” คุณลุงเป็นนักธุรกิจที่ชอบประจบสอพลอคนที่ฐานะสูงกว่าและยโสโอหังกับคนที่ฐานะด้วยกว่าตน แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นญาติของเธอ เธอไม่กล้าจะโต้กลับมากนัก มีคำพูดที่อยากจะพูดออกมากมาย แต่สุดท้ายก็ต้องเก็บเอาไว้ วันรุ่งขึ้น ที่ประตูทางเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง ในเมืองเอส รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงกลางของหน้าประตูโรงเรียนอย่างไม่แคร์ใคร รถคันนี้เป็น รถแบบเปิดประทุน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนรวยที่มีอำนาจและป่าเถือน ยศพลใส่เสื้อหนังฟิตพอดีตัวสีดำสนิท เลยทำให้ดูเป็นแบ้ดบอย แว่นกันแดดสีดำทำให้มองไม่เห็นแววตาของเขา เขายืนกอดอกเอนพิงประตูรถ สายตาชำเลืองมองไปที่กลุ่มเด็กนักศึกษาสวยสะอาดบริสุทธิ์ทีเดินออกมาจากประตูโรงเรียน “ว้าว พี่สุดหล่อคนนี้เท่จัง ไม่รู้จะมาหาใคร” กลุ่มนักเรียนหญิงวัยรุ่นหยุดเดินแล้วเดินเป็นวงรอบๆ รถ คุยกันด้วยเสียงเล็กแหลมราวกับนก โลกสวยงามราวกับมีฟองสบู่สีชมพูลอยอยู่เต็มฟ้า จารวีกอดหนังเดินเบียดออกมาจากในเหล่าเพื่อนนักเรียนอย่างใจลอย ขณะที่มองไปรอบๆอยู่นั้น ยศพลเดินตรงมายังเธออย่างดุดัน เขาดึงมือเธอขึ้นรถโดยที่เธอไม่สามารถมีข้อแก้ตัวใด ๆ ได้ “จารวี ขึ้นรถมากับฉัน” พอจารวีรู้ว่าคือยศพล ก็ตกใจหน้าซีด หดมือเข้ามาแล้วเดินถอยหลังกลับ “ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป....” ยศพลหัวเราะเสียงต่ำอย่างชั่วร้าย “หรือว่าเธอไม่อยากได้วิดีโอนั่นคืนแล้ว?” ราวกับจารวีถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอจ้องมองเขม็ง ยศพลกดเสียงต่ำลง “99 ถนนพหลโยธิน ที่ Versail วิลล่า...ถ้าเออยากได้คืน งั้นคืนนี้มาหาฉันล่ะ….” พอพูดจบยศพลก็ยืดตัวตรง จานั้นก็เอานิ้วไปเคาะที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของจารวี การกระทำนั้นพาลและสถุนมาก ๆ เสียงกรี้ดกร้าดของกลุ่มเด็กสาวยังคงดังอยู่ แม้รถสปอร์ตหรูของยศพลจะขับหายลับสายตาไปแล้ว “นั้นหมายความ ฉันต้องได้เธอแน่ๆ!” อังคณาที่อยู่ข้างๆ จารวีมาตลอดพูดด้วยความตกใจ เอขยับแว่นเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้ามาชนกัน “จารวี พวกเธอสองคนมีประเวณีกันเหรอ?” ประเวณี คำนี้เสียดแทงจิตใจของจารวีลึกมาก เธอหันไปจ้องเขม็งอังคณา “โรคจิต แถมยังปัญญาอ่อนอีก”พอพูดจบจารวีก็เดินจากไปอย่างไว จารวีค่อยๆ ขี่จักรยานของเธอเข้าไปใน ถนนพหลโยธิน ละแวกนี้เป็นย่านคนรวย ไกลจากตลาดที่วุ่นวายมาก ทิวทัศน์สวยงาม บ้านพักตากอากาศแต่ละหลังมีรั้วที่อยู่ห่างกันมาก อยู่ติดกับมหาสมุทร ระหว่างทางมีทุ่งหญ้า เขียวขจีและทิวลิปที่สวยงาม ในที่ที่ไกลโพ้น เธอเห็นบ้านพักตากอากาศสีขาว ด้านบนมีป้ายติดว่า Versailวิลล่า เมื่อมองจากด้านนอกเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีลักษณะป้อมปราการแบบฝรั่งเศส แต่ละหลังมีความหรูหรา มีสง่าราศีพอๆกันหมด จารวีนำจักรยานไปล้อกไว้บนสนามหญ้า สะพายกระเป๋าหนังสือ เดินตรงผ่านเข้าไปในรั้วเหล็กสีดำ “เอี๊ยดดด….” จู่ๆก็มีเสียงเบรกกระทันหันของรถดังขึ้นอยู่ที่ด้านหลังของจารวี เธอหันหลังมา ยศพลถอดแว่นกันแดดสีดำออก แล้วเดินเข้าไปสำรวจเรือนร่างของเธอด้วยสายตาอันชั่วร้าย “ขึ้นรถ….” ยศพลพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส จารวีเดินไปที่ด้านหน้าของรถอย่างกับเต่า เธอลังเลสักพัก แล้วตัดสินใจเข้าไปนั่งข้างหลัง “ลงมา!” ยศพลรู้สึกขัดใจอย่างมาก！ “มานั่งข้างฉันนี่! ถ้าอยากได้วิดีโอ ก็เข้ามานั่งซะสิ” จารวีลงจากรถด้วยความจำเป็น แล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ เพื่อวิดีโอ ฉันต้องอดทนอดทน ฉันต้องอดทน....จารวีกำลังสะกดจิตตัวเอง