ตอนที่ 9 เวยเวยไม่มีแฟนจริงๆหรือ

ต๭นที่ 9 เวยเวยไม่มีแฟนจริงๆหรือ “เวยเวย?” ขณะที่เป้ยฉ่ายเวยยังนั่งงงๆอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงอันอบอุ่นและคุ้นเคยของผู้ชายดังลอยมา ขณะที่เธอยังไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นไปมอง ก็ได้ยินหนานฉิงเรียกด้วยความตื่นเต้น “พระเจ้า หลี่จื่อเชียน? เธอไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่อังกฤษแล้วหรือ ทำไมจู่ๆถึงกลับมาได้ละ?” “คุณตาไม่ค่อยสบายน่ะ ผมเลยกลับมาเยี่ยม ถือโอกาสมาร่วมงานโรงเรียนด้วยครับ” เป้ยฉ่ายเวยถือแก้วอยู่ในมือแน่น สักพักจึงเงยหน้าขึ้นมอง กล่าวทักทายผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” หลี่จื่อเชียนสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้า พาดเสื้อสูทเอาไว้ที่แขน เขาแต่งตัวสบายๆมาพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม สายตาส่องประกายความสดใสคู่นั้นมองมาที่เป้ยฉ่ายเวย “ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย” “นี่ หลี่จื่อเชียน นายนี่ช่างไม่เป็นมิตรเอาซะเลย?” หนานฉิงเดินเข้ามาหา มองค้อนไปทางเขาทีหนึ่ง “นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะ พอเห็นเวยเวยเข้าเท่านั้นแหละก็ปรี่เข้ามาหาเลยนะ นายทำอย่างนี้ได้ยังไงกัน?” เป้ยฉ่ายเวยหน้าแดงหน่อยๆ รู้สึกอึดอัดใจ หลี่จื่อเชียนและฉูเจ๋อหยางต่างก็เป็นนักเรียนทุนสาขาวิชากฎหมาย ตอนนั้นพวกเขาทั้งสองคนเป็นที่พูดถึงในกลุ่มผู้หญิงมากที่สุด สุดท้ายคิดไม่ถึงเลยว่าทั้งคู่จะเดินเข้ามาหาสาวๆสาขาการเงินเลยทั้งคู่ หนานฉิงก็คู่กับฉูเจ๋อหยาง ทั้งสองรักกันหวานซึ้ง แต่ว่าเป้ยฉ่ายเวยไม่ยอมรับหลี่จื่อเชียน ในสมองของเธอตอนนั้นมีเพียงฉูเจ๋อหยาง เธอปฏิเสธหลี่จื่อเชียนไปตามตรง หลี่จื่อเชียนมองออกว่าทำไม จึงพูดกับเธอว่า “คุณชอบเขาไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ตอนนี้เขาเป็นแฟนของหนานฉิงอยู่” เป้ยฉ่ายเวยยิ้ม “ไม่เป็นไรคะ ฉันจะชอบใครก็ไม่จำเป็นต้องบอกใครนี่คะ” หลี่จื่อเชียนไม่ได้พูดอะไรอีก ต่อมาหลี่จื่อเชียนจำเป็นต้องย้ายตามที่บ้านไปอยู่อังกฤษ ผู้หญิงหลายคนต่างคิดว่าเป็นเพราะเป้ยฉ่ายเวยทำเขาอกหัก เขาเลยหนีไปอยู่ต่างประเทศ ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เธอกันยกใหญ่ แถมยังเปิดปราศรัยกันใน BBS ของโรงเรียนด้วย “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ!” หลี่จื่อเชียนยิ้มๆ “เพียงแต่ว่าผมคิดไม่ถึงเลยว่าไม่ได้เจอกันราว 3 ปี คุณดูสวยขึ้นมากทีเดียว เรื่องแค่นี้เอง อย่าเพิ่งโมโหผมเลยนะครับ!” คำพูดนี้ทำให้หนานฉิงอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย รอจนกระทั่งหลี่จื่อเชียนนั่งลงที่โต๊ะด้านหลังแล้ว หนานฉิงจึงรีบดึงมือของเป้ยฉ่ายเวยมา เอ่ยเบาๆว่า “นี่เวยเวย จริงๆตอนนี้เธอก็ยังไม่มีแฟน หลี่จื่อเชียนก็กลับมาแล้ว เธอจะลองพิจารณาดูสานความสัมพันธ์กับเขาต่อดีไหม?” ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็ เป้ยฉ่ายเวยคงจะปฏิเสธทันควัน แต่ว่าครั้งนี้ เธอหันไปมองด้านหลังโดยไม่รู้ว่ากำลังหาอะไรอยู่ เอ่ยอืมคำหนึ่ง “ก็ดีเหมือนกัน ลองดู” “ว้าว ความทรงจำของเธอฟื้นคืนมาแล้ว?” ราวกับว่าเห็นความคิดของเธองั้นแหละ หนานฉิงแอบยิ้ม “ในที่สุดเธอก็มองเห็นความดีของหลี่จื่อเชียนแล้วใช่ไหม ผู้ชายแบบนี้เธอไม่คว้าเอาไว้ก็เสียดายแย่!” เป้ยฉ่ายเวยเห็นด้วย ยิ้มไปพร้อมกันกับหล่อน นอกจากบางคนที่อยู่ต่างประเทศมาร่วมงานไม่ได้ เพื่อนคนอื่นๆในสาขาการเงินของเป้ยฉ่ายเวยต่างมาร่วมงานกันพร้อมหน้า นั่งกันเต็มราวๆ 3 โต๊ะ คนกันเองทั้งนั้น ทุกคนต่างพูดคุยสรวลเสเฮฮากันอย่างสนุกสนาน เพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่ล้วนแต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว เหลือเพียงหนานฉิงและเป้ยฉ่ายเวยที่ยังไม่แต่งงานและไม่มีแฟนซึ่งน่าแปลกจริงๆ ทั้งสองจึงกลายเป็นที่โจษจันกันในกลุ่มเพื่อนๆ “ไม่จริงหรอก เวยเวย คราวก่อนฉันพาลูกชายไปพักริมทะเล เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง” เพื่อนคนนั้นมองเป้ยฉ่ายเวยด้วยความสงสัย ถามต่ออีกว่า “เธอคงไม่ใช่ไม่มีแฟนละมั้ง แต่ว่าไม่อยากบอกพวกเรามากกว่าใช่ไหมล่ะ?” “หา จริงหรือเนี่ย?” หนานฉิงวางตะเกียบลง หันไปมองหน้าเป้ยฉ่ายเวย “เวยเวย เธอคงไม่ทำแบบนั้นหรอกนะ มีแฟนแล้วแต่ไม่ยอมบอกคนอื่นน่ะไม่เป็นไร แต่ว่าเธอจะไม่ยอมบอกคู่หูเธออย่างฉันเนี่ยนะ? บอกมาเถอะน่า นะ ตกลงเขาเป็นใคร?” “แค่เพื่อนกันน่ะ” เป้ยฉ่ายเวยพูดง่ายๆ โชคดีที่ เพื่อนคนนั้นไม่ทันได้เห็นหน้าฉูเจ๋อหยาง “ตอนนั้นเขามาเที่ยวที่เมืองอวิ๋น ฉันเลยอาสาพามาเที่ยวทะเล ไม่ใช่แฟนซะหน่อย”