已经是第一章了
ตอนที่402 ดูเวลาเธอหลงใหลในตัวเขา
ตอนที่402 ดูเวลาเธอหลงใหลในตัวเขา
“คุณขู่ฉันหรอ”
“ผมขู่หรือว่าเอาจริงเดี๋ยวคุณก็รู้”
เมื่อได้ยินเสียงของเขาค่อยๆเข้มขึ้น นัชชาตระหนักดีว่าบุคคลนี้ไม่ได้ล้อเล่น เขาพูดอย่างเปิดเผยว่าคืนนี้จะต้องประสบความสำเร็จ ไปกล่อมเด็กนอนเอาไว้ล่วงหน้าแล้วมานอนก่ายหน้าผากอยู่บนเตียง ถ้าหากถูกปฏิเสธ… อื้อ รับรองได้ระเบิดแน่
แต่ว่าจะออกไปหรอ นัชชาก็ไม่คิดอย่างนั้น เธอรับความอับอายและความกดดันนี้ไม่ได้ เธอมองหน้าแดงของตัวเองในกระจก ในใจไม่อยากจะยอมรับมัน
แต่เมื่อคิดแล้วเธอก็ไม่สามารถหลบอยู่ในห้องน้ำได้ทั้งคืน ประนีประนอมน่าจะดีกว่า “ถ้าฉันออกไป คุณอย่าใจร้อน ค่อยๆพูด”
คราวนี้ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเตชิตก็ไม่เถียง “ได้”
“สาบานก่อน”
“ผมสาบาน”
นัชชาพ่นลมหายใจออกจากปาก ยกมือขึ้นและกดที่ตำแหน่งหัวใจ ราวกับว่าทำสิ่งนี้แล้วจะสามารถระงับอารมณ์ในใจของเธอได้
เธอยกมือขึ้นจับที่ลูกบิด เพียงแค่คลายเกลียวล็อคยังไม่ทันเปิดประตู ด้านนอกก็มีพลังอันมหาศาลเปิดประตูให้เธอไปแล้ว
“ปัง” นัชชาเห็นชายคนหนึ่งซึ่งสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนักยืนอยู่ด้านนอก เธอกะพริบตาและหัวใจก็เกือบจะหยุดเต้น “คุณ คุณ….อ้า!
พูดยังไม่ทันจบ คนก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมอก เท้าของเธอไม่มั่นคง เธอเซและเกือบจะกระแทกหน้าอกของเขา มือทั้งสองของเธอจับไปที่ร่างของเขาโดยไม่ทันรู้ตัว สัมผัสได้ถึงผิวหนังอันร้อนระอุ
เธอรีบชักมือออกอย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมาก็ถูกบล็อคไว้ ลิ้นอันคล่องแคล่วก็เข้ามากวนและพัวพัน
นัชชาหลบตรงนี้ก็หลบไม่ทันตรงนั้น สติที่เพิ่งเรียกกลับมาได้ก็รู้ตัวว่าถูกเขากดไปที่กำแพงด้านข้าง เขาจูบอย่างเร่าร้อน อารมณ์ตอนนี้มันต่างจากที่ร้านอาหารโดยสิ้นเชิง หากจะใช้คำอธิบายที่บริสุทธิ์มันเป็นการจูบระหว่างชายหญิงฝรั่งเศส
ลมหายใจของเธอเหมือนจะถูกพรากไปอย่าพูดถึงการเปล่งเสียงพูดเลย ได้ยินแต่เสียงแหลมของริมฝีปากและลิ้นเท่านั้น ออกซิเจนในหัวค่อยๆหลุดลอยไปเธอค่อยๆสับสน จากแรกๆที่เธอไม่เต็มใจจนค่อยๆเริ่มคล้อยตาม ความรู้สึกทั้งหมดถูกควบคุมโดยมนุษย์ที่อยู่เบื้องหน้า
เมื่อเตชิตปล่อยเธอ ริมฝีปากของหญิงสาวก็ได้กลายเป็นสีแดงสด มีอาการบวมเล็กน้อย ผิวขาวนุ่มของเธอหลังการอาบน้ำช่างน่าสัมผัสนัก
“อยากให้คุณเห็นการแสดงออกของคุณตอนนี้จริงๆ” เสียงของเขาแหบห้าวปนด้วยความหลงใหล
นัชชาไม่รู้ว่าควรตอบสนองเช่นไร เห็นได้ชัดว่า เตชิตไม่ได้ต้องการมีช่องว่างให้เธอตอบโต้ใดๆ แขนทั้งสองของเขาโอบใต้สะโพกของหญิงสาว เหมือนกับกอดเด็กเอาไว้
ทันใดนั้นร่างกายก็สูญเสียน้ำหนัก นัชชาตกอกตกใจ โดยจิตใต้สำนึกมือพลันจับคอของผู้ชายเอาไว้ หน้าอกทั้งหมดเกือบกดไปที่ใบหน้าของเขา
เตชิตไม่พลาดโอกาสนี้ สูดดมกลิ่นนมที่ถูกปล่อยลอยออกมา เขาอ้าปากและกัดผ่านเสื้อผ้าเข้าไป ทำให้เกิดลมหายใจเหยียดยาวในอ้อมแขนของเขา “อ้า!”
นัชชาอายจนโกรธ วินาทีต่อมา คนถูกโยนลงไปบนเตียงที่อ่อนนุ่ม เสื้อคลุมบนร่างกายเปิดไปถึงบริเวณต้นขา สติเธอหลุดไปแล้วสองวินาที เธอหดตัวและมุดซ่อนอยู่ทางอีกด้านหนึ่ง
เตชิตไม่ได้รีบร้อน เขายืนอยู่ข้างเตียงชื่นชมความอายและความตื่นตระหนกในดวงตาของเธอ มนุษย์ทุกคนมีปมด้อยในเรื่องนี้ และปมด้อยของเขามากกว่าเรื่องไหนๆก็คือความปรารถนาที่จะเอาชนะนัชชา
เขาไม่ชอบที่จะเปิดเผยและไม่ชอบที่จะปรับตัว นี่เป็นลักษณะที่งดงามอย่างชัดเจน มันเป็นหัวใจของเขา ไม่อย่างนั้นปีนั้นที่เจอเธอคงไม่ได้รู้สึกทึ่ง
“ซ่อนรึ” ชายคนนั้นยิ้มและถามเธอ จากนั้นเขาก็คุกเข่าหนึ่งลงบนเตียง โน้มตัวเข้าหาเธอโดยที่มือทั้งสองข้างวางไปที่ข้างกายเธอจำกัดขอบเขตและค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้ “คุณจะหนีไปไหนได้”
นัชชาแบกรับลมหายใจของเขาไว้จนใบหน้าแดงฉ่ำ “คุณรับปากฉันว่าจะพูดดีๆ คุณสาบานแล้วด้วย!”
“แล้วตอนนี้ผมพูดไม่ดีหรือยังไง” เตชิตคิดว่าเขาปรารถนาเธอมากเกินไป กลายเป็นผู้ชายยคนหนึ่งที่แทบจะกินลูกบิดประตูได้ ความสนุกหายไปหมดแล้ว
“คุณโกง!”
การกล่าวโทษของเธอหนักมาก แต่ว่าเธอไม่ได้ต้องการที่จะด่าเขา คำพูดซ้ำไปซ้ำมาก็มีอยู่แค่ไม่กี่คำ ไม่มีการยับยั้งชั่งใจ เตชิตฟังแล้วกลับรู้สึกว่าน่ารัก เขายกมือขึ้นจับใบหน้าเล็กๆของเธอไว้ “ใช่ ผมโกง แต่ก็โกงกับคุณแค่คนเดียวนะ”
จังหวะการเต้นของหัวใจนัชชาเร่งขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ ทุกคนกำลังลุกไหม้อย่างรวดเร็ว ลำตัวที่โค้งงอของเขาดูเหมือนจะยาวมาก ดวงตาที่จ้องมองลึกในตาเธอ ชวนให้คนทนไม่ไหว
ในหนึ่งหรือสองนาทีคุณก็ยังสร้างโลกนิทานได้ เป็นเวลานานแล้วที่นัชชาขยับตัวไม่ได้ เมื่อต้องการที่จะลุกหนีก็กลับถูกเขากดทับลงบนเตียง
ล้มลงด้วยกัน และยังมีจูบที่เร่าร้อนของเขา
“เต เตชิต!” เธอกระซิบ เธอผลักไหล่เขาทั้งสองข้างแต่กลับไม่มีแรง ชายคนนั้นจับมือเล็กๆทั้งสองของเธอไขว้ไว้หลังแผ่นหลังของเธอเอง ปล่อยให้ร่างกายเธอมีที่ว่างเล็กน้อย ไม่กดทับเธอจนอึดอัดจนเกินไป
นัชชาสังเกตเห็นรายละเอียดดังกล่าว หัวใจก็เหมือนถูกขีดข่วนเป็นรอยเล็กๆ
ไม่นานนัก เขาก็ไม่พอใจที่จะหยุดอยู่แค่ริมฝีปาก เริ่มจู่โจมต่อไปยังคาง คอ กระดูกไหปลาร้า หลังจากนั้นเขาก็ใช้ฟันถอดสายรัดชุดคลุมของเธอออกโดยติดตามจูบไปตลอดทาง จูบไปยังสถานที่ที่เธอไม่ได้
“อ้า….” นัชชาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ได้แต่ร้องออกมาดังๆ ได้ยินเสียงที่การจู่โจม เธอได้แต่กัดริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างเขินอาย
“ที่รัก ผมชอบเสียงของคุณ ให้ผมได้ยินหน่อยนะ” หน้าผากของเขาปรากฎเม็ดเหงื่อ ช่วยให้เธอได้รับความรู้สึกที่ดีที่สุด ต้านทานความเร่งด่วนของร่างกายที่ต้องการที่จะระเบิด
ตอนแรกนัชชายังสามารถทนมันได้ แต่เมื่อถูกยั่วยุมากขึ้นเธอก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป หัวสมองเธอว่างเปล่า สายตาด้านหน้าเห็นแต่ความว่างเปล่า ร่างกายเหมือนเกลียวคลื่นในทะเล ขึ้นและลง ชายที่ด้านหน้าเธอเป็นเหมือนกระดานโต้คลื่นอันเดียวที่เธอสามารถคว้าไว้ได้
เสื้อผ้าของเธอไม่รู้ว่าถูกเขาโยนทิ้งไปใต้เตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาปลดชุดคลุมของเขา มือเอื้อมไปปิดโคมไฟทางด้านหลัง เหลือแค่เพียงหลอดหัวเตียง เขาชอบดูเวลาที่เธอหลงใหลในตัวเขา
ในที่สุดคนทั้งคู่ก็เป็นปึกแผ่นอันเดียวกัน การแยกจากเป็นเวลาห้าปี ครั้งก่อนหน้านี้ที่วอร์ดผู้ป่วยก็จุดไฟลุกขึ้นมา เมื่อมาถึงจุดนี้ช่องว่างระหว่างหัวใจได้รับการแก้ไขแล้ว มันยอดเยี่ยมและหาที่เปรียบไม่ได้
เตชิตไม่เคยปกปิดความหลงใหลในตัวเธอเลย สำหรับเขาแล้วเป็นส่วนของนัชชา เขาชอบที่จะเอาชนะเธอ ครอบครองความรู้สึกของเธอ
ตั้งแต่ปลายเตียงยังหัวเตียง นัชชาหายใจภายใต้การนำพาของเขา ความแข็งแกร่งของร่างกายเขาไม่ได้เป็นไปตามอายุ เธอทนรับไม่ได้ ปลายนิ้วทิ้งรอยขีดข่วนไว้บนหลังของเขาอีกครั้ง
“เจ็บ คุณเบาหน่อย…”
“เบาไม่ได้ ห้าปีนี้คุณติดหนี้ผมมากเกินไปแล้ว อดทนหน่อย” ริมฝีปากอันชั่วร้ายของเขา การกระทำอยู่เหนือการควบคุม จงใจทรมานเธอเช่นนี้
已经是最新一章了
加载中
