ตอนที่18 ตั้งใจเอาคืน

ต๭นที่18 ตั้งใจเอาคืน มีเจตนาอื่นหรอ เหอะ เขายกยิ้มมุมปาก มองหน้าเธอ “มีเจตนาอย่างอื่นหรอ คุณจิดาภาหมายความว่ายังไง ผมจะมีเจตนาอะไรกับคุณได้ล่ะ” “เรื่องนี้ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เขาไม่ชอบให้ใครมายอกย้อนเขา “ผมสนใจความสามารถของคุณ แล้วเรื่องที่คุณคิดว่าผมมีเจตนาอื่น.......คุณคงจะคิดมากไปเอง” “งั้นคงเป็นเรื่องที่มากเลยค่ะ” เธอฉีกยิ้ม “คุณสบายใจได้ อีกสองวันดิฉันจะหาเงินมาคืนให้คุณแน่นอนค่ะ” “อ๋อ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไปโดยที่ไม่รอให้เขาได้พูดอะไรต่อ มองดูแผ่นหลังเธอ เขาหรี่ตาลง เหอะ........... เธอกล้าว่าให้เขาว่ามีเจตนาอื่นหรอ ถ้ามีจริงแล้วใครจะทำไม เขาไม่เชื่อว่าเธอจะหลุดพ้นง่ายๆแบบนี้ พอเดินออกมาจากห้องเขา เธอรู้สึกโล่งอก เมื่อกี้เธอเหมือนอยู่ท่ามกลางสนามรบ พันเดชไม่ได้เอาชนะได้ง่ายๆ สองล้าน................. พอนึกถึงเรื่องเงิน เธอก็ปวดหัวขึ้นมา สองวัน เธอจะไปหายืมที่ไหนได้ล่ะ พันเดชเขาจงใจแกล้งเธอชัดๆ ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่เธอก็ตัดสินใจจะลาออกจากงานอยู่ดี ถ้าวันหนึ่งเกิดเขาจำได้ขึ้นมา เธอโดนดีแน่ พอคิดแบบนี้ เธอยิ่งต้องลาออก เช้าวันต่อมา เธอกำลังนอนอยู่แต่ถูกก็ถูกปลูกด้วยเสียงโทรศัพท์ เธอเอื้อมไปหยิบมือถือมากดรับ “ฮัลโหล...........” พอได้ยิน เธอก็สะดุ้งตื่นขึ้นมานั่ง “ว่าไงนะ สถานีตำรวจหรอ อืม เดี๋ยวฉันรีบไป” เธอรีบลงจากเตียง แต่งตัว แล้วออกจากบ้าน หนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเธอเดินออกมาจากสถานี “โว้ว ซวยอะไรขนาดนี้ ฉันแค่ชนท้าย แต่เขากลับฟ้องฉันข้อหาเจตนาทำร้ายร่างกาย” ไปรยาบ่น “มันเกิดอะไรขึ้น” เธอเอ่ยถาม “ใครจะไปรู้ อารมณ์เสีย ดูก็รู้ว่าเขาจงใจเอาคืน” ไปรยาบ่น เธอหันหน้ามามองเธอ “ภา ฉันสนับสนุนให้แกออกห่างจากเขา คนเลวอย่างเขาไม่ควรอยู่ใกล้” แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพันเดชล่ะ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาหรอ” เธอเอ่ยถาม “ก็เขาเป็นเจ้าของรถคันนั้นไง” “……….พันเดชหรอ” “ใช่ ฉันรู้สึกว่าเขาจงใจเอาคืนฉัน” เธอบอก พอนึกถึงนี่ เธอขมวดคิ้ว “ไป ไป กลับกันเถอะ ใช่ เรื่องนี้อย่าบอกที่บ้านฉันนะ ฉันไม่อยากให้พวกเขาเป็นห่วง” “ฉันรู้แล้ว” เธอพยักหน้ารับปาก แต่ก็ยังใจลอย คิดถึงเรื่องเมื่อกี้อยู่ เขาไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลงง่ายๆ เหมือนกับว่าเขาจะจงใจฟ้องเธอให้ถึงที่สุด ในที่สุด จิดาภาก็ทนไม่ได้ เธอโทรเข้าเบอร์ในห้องทำงานของเขา