已经是第一章了
ตอนที่19 มีเจตนาอื่นแอบแฝง
ตนที่19 มีเจตนาอื่นแอบแฝง
“ฮัลโหล ท่านประธาน ฉันเอง” เธอเอ่ยทัก
ได้ยินดังนี้ เขาอึ้งไปสักพัก แล้วยกยิ้มมุมปาก “ใคร”
เธอมั่นใจว่าเขาจะต้องจำเสียงเธอได้ ที่เขาเอ่ยถามเธอแบบนี้เขาต้องจงใจแน่นอน
“จิดาภา” เธอบอกเขา
เขาแกล้งทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ “อ๋อ หาเงินมาได้ครบแล้วหรอ”
เธอสูดหายใจเข้า “ฉันไม่ได้จะคุยกับคุณเรื่องนี้”
“หือ แล้วเรื่องอะไรอีกล่ะ” เขาเอ่ยถามกลับ
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ “เรื่องที่เพื่อนฉันชนท้ายคุณ”
พอได้ยินดังนี้ เขาก็หยุดงานในมือลง แล้วตั้งใจฟังเธอ
“หรอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ”
“ท่านประธาน คุณคงรู้ใช่มั้ยว่าเธอเป็นเพื่อนของฉัน” เธอร้อนรน
“แล้วไง” พันเดชถามกลับ
“คุณช่วยไปถอนฟ้องได้มั้ย คุณรู้หนิว่ามันคือการชนท้ายทั่วไป คุณไปฟ้องข้อหาเจตนาทำร้ายร่างกายทำไม”
ได้ยินดังนี้ เขายำยิ้มมุมปาก “คุณหมายความว่าผมเข้าใจเพื่อนคุณผิดหรอ”
“ใช่หรือไม่ใช่ คุณรู้ดีอยู่แก่ใจ”
เขาจงใจหาเรื่องแต่กลับไม่ยอมรับ
เขายังคงยกยิ้มด้วยความสะใจ “คุณช่วยระวังคำพูดด้วย แล้วคุณรู้ได้ไงว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ คุณก็รู้ เราเคยมีเรื่องกันมาก่อน เธออาจจะไม่พอใจแล้วตั้งใจชนผม คุณจะให้ผมปล่อยเธอไปง่ายๆแบบนั้นหรอ”
เขาจงใจเอาคืนจริงๆด้วย
ผู้ชายเจ้าคิดเจ้าแค้น
หลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เปลี่ยนเลยสักนิด
แต่ เธอไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม………….
“เธอเป็นเพื่อนฉัน ฉันเชื่อใจเธอ” เธอเอ่ยบอก
“นั่นมันก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“คุณ คุณจงใจแกล้งฉันหนิ” เธอกลั้นอารมณ์โกรธไว้ไม่อยู่
“แล้วยังไง” เขาถามกลับ ถึงจะตั้งใจ แล้วเธอจะทำอะไรเขาได้
“ไม่ว่ายังไง ผมก็จะฟ้องจนเอาเธอเข้าคุกให้ได้ เธอคงรู้ดีว่าฉันทำได้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ปนกับน้ำเสียงข่มขู่
เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
“คุณต้องการอะไรกันแน่” เธอพยายามเก็บกลั้นเอาไว้ เพราะเธอมั่นใจว่าเขาสามารถทำอย่างที่เขาพูดได้
“คุณพูดเหมือนกับว่าผมมีเจตนาอื่นแอบแฝงอยู่ยังไงยังนั้น”
“แล้วมันไม่ใช่หรอ” เธอถามกลับ
“พูดอย่างกับคุณรู้จักผมดียังนั้นแหละ” เขาถามกลับยิ้มๆ
พอได้ยินดังนี้ทำให้เธอขนลุกซู่ ตกใจ รีบเปลี่ยนเรื่อง “จะทำอะไรทุกคนก็ต้องมีเจตนาอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ฉันเชื่อว่าคุณก็คงมีเหมือนกัน”
เขาหัวเราะ หรี่ตา “ไม่ว่าฉันจะสั่งให้ทำอะไรเธอก็จะยอมทำตามใช่มั้ย”
ทำไมเธอรู้สึกเสียววาบ กับคำพูดแบบนี้
已经是最新一章了
加载中
