บทที่27 เหมือนรักแรก

บ๗ที่27 เหมือนรักแรก จิดาภารวบรวมความกล้า นั่งลงบนเก้าอี้ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลประธานสิน อย่างรักษาระยะห่าง ประธานสินมองจิดาภาอย่างเผลอไผล แล้วมองเลยไปยังผู้ติดตามโดยไม่ต้องพูดอะไร ผู้ติดตามก็เข้าใจทันทีและหมุนตัวเดินออกไป สายตาที่สองคนนั้นส่งให้กัน จิดาภาเข้าใจความหมายของมันดี หลังจากที่เหลือเพียงเธอกับประธานสินเพียงสองคน จิดาภาก็เริ่มเครียด ถึงแม้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าจะเป็นคนบ้ากาม แต่เธอก็ยังคงมีท่าทีสงบนิ่งเช่นเคย สายตาของประธานสินสังเกตจิดาภาอย่างไม่ปิดบัง สมองของเธอคิดอย่างหนักว่าควรพูดอะไรออกไปดี ก่อนจะตัดสินใจเอ่ย “ประธานคะ นี่คือสัญญา…” “คุณชื่ออะไร” ประธานสินพูดแทรก จิดาภาชะงัก ไม่พอใจนักแต่แสดงออกไม่ได้ จึงได้เพียงยิ้มเรียบๆ “จิดาภาค่ะ” “จิดาภา…” ประธานสินพึมพำ จากนั้นพูดต่อ “ชื่อเพราะดีนี่” จิดาภาไม่คิดว่านี่เป็นคำชม เธอยิ้มนิดๆ “ท่านประธานคะ งั้นเรามาคุยกันต่อ…” “รู้ไหม คุณคล้ายคนๆหนึ่ง” คำพูดของจิดาภาถูกแทรกอีกแล้ว เธอได้แต่นั่งฟังอย่างอึดอัด อยู่ๆประธานสินก็มองเธอด้วยสายตาที่จริงจัง แต่เหมือนจะเป็นจริงจังในความหมายอื่นนะ จิดาภาถอยห่างพลางมองประธานสิน “คุณเหมือนกับผู้หญิงที่ฉันรักมากๆคนหนึ่ง เธอเป็นรักแรกของฉัน… ถ้าไม่ใช่เรื่องอายุ ฉันคงจะคิดว่าคุณเป็นเธอจริงๆ” สายตานั้นจริงจังอย่างมาก สำหรับจิดาภาสายตาจริงจังนั้นคงเป็นอุบายอย่างหนึ่ง ประโยคพวกนี้จิดาภาได้ยินมาจากละครหลายต่อหลายเรื่อง ไม่คิดว่ายังมีคนกล้าเอามาใช้ ข่าวลือที่ได้ยินมาก็ไม่ผิดหรอก เพียงแต่อุบายที่เขาใช้นั้นเก่าไปหน่อย จิดาภาได้เพียงนั่งอึดอัด แล้วยิ้มตอบ “ที่แท้ท่านประธานก็มีเหตุผลแบบนี้เอง” จิตสำนึกบอกไปให้พูดออกไปแบบไม่มีเหตุผล เธอพูดออกไปแล้ว ประธานสินนิ่งไปครู่หนึ่ง สังเกตจิดาภาอย่างละเอียด แต่จิดาภาก็ไม่ได้ดูเกรงกลัวสายตาของเขาแม้แต่นิด เห็นดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมา “คุณไม่กลัวผม” “ท่านประธานตลกจริงๆ ทำไม่ฉันต้องกลัวคุณด้วยคะ” “คุณไม่เคยได้ยินข่าวลือพวกนั้นหรอกหรือ” เขาไม่เชื่อว่าเธอจะไม่เคยได้ยิน “ท่านประธานก็พูดแล้ว เรื่องพวกนั้นก็เป็นแค่ข่าวลือ ทำไมฉันต้องเชื่อคะ” จิดาภากล่าวเสียงเรียบ ประธานสินยกยิ้มมุมปาก นี่เธอไร้เดียงสา หรือแค่กล้ากันนะ?