ตอนที่ 29 เซ็นต์สัญญาสำเร็จ

ต๭นที่ 29 เซ็นต์สัญญาสำเร็จ ประธานสินมองจิดาภาอย่างไม่เข้าใจ “ที่เธอพูดหมายความว่ายังไง” “ระหว่างมาที่นี้ ฉันถือวิสาสะโทรหาภรรยาของคุณโดยไม่ออกนามน่ะค่ะ ตอนนี้เธอคงกำลังเดินทางมาที่นี่” ประธานสินตาโตแทบจะทันที “ว่าไงนะ นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ” ใครๆก็รู้ว่าประธานสินคนนี้มักมากบ้ากาม แต่มีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่า คนๆนี้แต่งเข้าบ้านผู้หญิง กลัวภรรยาอย่างกับอะไร แม้จะมีความสามารถ แต่ที่มีทุกวันนี้ได้ ก็เพราะภรรยาทั้งนั้น ต้องขอบคุณพนักงานบริษัทอีกฝ่าย ขณะที่พนักงานเหล่านั้นกำลังนินทาเจ้านายอย่างออกรส จิดาภาก็ได้ยินเข้า เธอจึงคิดวิธีนี้ขึ้นมาได้ “ประธานสินคะ ฉันไม่มีเจตนาเลยอื่นนะคะ แค่ให้คุณเซ็นต์สัญญาเท่านั้น สัญญานี้เป็นประโยชน์ทั้งกับคุณและบริษัทCAนะคะ” อีกฝ่ายสีหน้าเปลี่ยน “เธอขู่ฉัน?” “ก็คุณบ่ายเบี่ยงไม่เซ็นต์เองนี่คะ ฉันถึงต้องทำแบบนี้” “นี่เธอ…” จิดาภามองนาฬิกาอีกครั้ง “คุณมีเวลาอีกแปดนาทีค่ะ” ประธานสินดวงตาแข็งกราว กล่าวเสียงเย็น “คิดว่าภรรยาฉันมาแล้ว เธอจะไม่เดือดร้อนงั้นหรือ อยู่กับฉันสองต่อสอง ชื่อเสียงเธอคงเสื่อมเสียไม่ใช่น้อย” จิดาภายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน “ขอโทษนะคะ ที่เราคุยกันเมื่อกี้ฉันอัดเสียงไว้หมดแล้ว แล้วฉันก็ไม่ใส่ใจขนาดนั้น อนาคตของฉันมันเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับอนาคตของคุณ ” จิดาภาพูดชัดถ้อยชัดคำ ดูเหมือนเธอจะวางแผนมาอย่างดีแล้ว ท่าทางไม่เกรงกลัวของจิดาภาทำให้ประธานสินกระวนกระวาย พูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าเธอจะเด็ดขาดขนาดนี้ “เหลืออีกหกนาที…” จิดาภาเตือน “คุณเซ็นต์เสร็จ ฉันจะรีบไปทันที ไม่เจอภรรยาคุณแน่นอน” เธอรับปาก เขายังลังเลได้อีกหรือ? ประธานสินคิด ถ้าภรรยาเขารู้เข้า ทุกอย่างพังแน่ๆ ถึงจะเป็นการตกหลุมพราง และเขาเองก็ไม่พอใจอย่างมาก แต่ในตอนนี้ต้องเอาตัวรอดก่อน “เอาสัญญามาสิ!” ประธานสินเสียงเย็น จิดาภาได้ยินดังนั้น จึงรีบส่งสัญญาให้ อีกฝ่ายจรดปากกาเซ็นต์ชื่อทันทีโดยไม่อ่านอะไรทั้งนั้น เธอยกยิ้มเมื่อเห็นดังนั้น เซ็นต์เสร็จ กระแทกปากกาลงบนโต๊ะอย่างแรง ท่าทางเช่นนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายโมโหแค่ไหน แต่จิดาภาไม่สนใจ เก็บสัญญาทันที เอ่ยออกไปอย่างนอบน้อมและจริงใจ “ประธานสินคะ ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันต้องทำเพราะไม่มีทางเลือกจริงๆ” “ฮึ่ม…” อีกฝ่ายคำรามเสียงต่ำ เห็นท่าทางโกรธจัดเช่นนั้น เธอจึงรีบหมุนตัวออกไปทันทีโดยไม่พูดอะไรต่อ ด้านนอกโรงแรม พันเดชไม่รู้ว่าขับรถมาที่นี่ได้ยังไง บทสนทนาตอนกลางวันดังอยู่ในหัวของเขาตลอด เขาเองก็หาคำตอบไม่ได้ แต่ก็มาที่นี่แล้วจนได้