บทที่ 30 คออ่อน

บ๗ที่ 30 คออ่อน หลังจากหาข้ออ้างให้ตัวเองสักพัก จึงลงจากรถตรงไปถามห้องที่พวกนั้นจองไว้ เมื่อถึงหน้าห้อง ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดจากข้างใน คนที่เดินออกมาด้วยความเร่งรีบชนเข้ากับเขาเต็มๆ มือแกร่งเอือมไปรับร่างนั้นเอาไว้ในอ้อมแขน กลิ่นหอมลอยแตะจมูก ผมนุ่มสยายลงบนตัวเขา มือเล็กบอบบางยึดร่างเขาเอาไว้ พันเดชใจสั่นกับสัมผัสที่ได้รับ จิดาภาที่ใบหน้าแดงระเรื่อเงยหน้าขึ้น ประหลาดใจอย่างมากเมื่อเห็นว่าเป็นพันเดช “คุณมาที่นี่ได้ยังไง” ร่างทั้งร่างของเธอพิงลงบนตัวของพันเดช ดวงตาฉ่ำวาว ผิวขาวละเอียดและใบหน้างดงามนั้นมีสีแดงระเรื่อ โดยเฉพาะบริเวณแก้มใสที่แดงจัด อาการก็เหมือนคนเมาทั่วๆไป แต่จิดาภาตอนนี้ดูน่าหลงใหลมาก “ประธานสินจะออกมาแล้ว!” เธอพูดอย่างกังวล เห็นท่าทางกังวลของเธอ พันเดชจึงมองไปยังประตูด้านหลัง เสียงลูกบิดดังขึ้น สายตามองไปยังประตูที่กำลังจะถูกเปิด จิดาภาปวดหัวคิดไม่ออกว่าจะทำยังไง พันเดชลากเธอออกจากตรงนั้นทันที พวกเขาสองคนเข้าไปหลบในห้องข้างๆที่ประตูไม่ได้ล็อก พันเดชหลังแนบประตู ส่วนจิดาภาก็ยังคงพิงอยู่บนตัวของเขาอยู่อย่างนั้น ทั้งสองยืนเบียดกันโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ฟังเพียงเสียงประตูห้องข้างๆที่ถูกเปิดออก จากนั้นก็มีเสียงวิ่งเข้ามา “ท่านประธาน เกิดอะไรขึ้นครับ” เสียงนั้นถามขึ้น “บังอาจท้าทายฉัน รีบไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นให้ฉันเดี๋ยวนี้!” กล่าวเสียงดังอย่างโมโห อีกฝ่ายพยักหน้าแล้วรีบออกตามหา ประธานสินที่ยืนหน้าห้อง ยิ่งคิดยิ่งโมโห เขาพึ่งโทรหาภรรยา เธอยังเล่นไพ่อยู่เลย ไม่ได้เป็นอย่างที่จิดาภาขู่เขาสักนิด เขาโดนจิดาภาหลอกเข้าแล้ว ยิ่งคิดยิ่งโมโห จากนั้นจึงเดินฟึดฟัดออกไป เมื่อเสียงเงียบลงไปแล้ว ทั้งพันเดชและจิดาภาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จิดาภาที่ยังคงพิงอยู่บนตัวพันเดช หน้าแดงไม่เปลี่ยน และยังคงปวดหัว พันเดชเหลือบตามองหญิงสาวตรงหน้า ริมฝีปากสีชมพู ผิวขาวเนียนนั้นซับสีแดงระเรื่ออย่างน่าหลงใหล เพียงแค่มอง เขาก็เกิดความรู้สึกหวั่นไหวบางอย่าง “เธอเป็นยังไงบ้าง” พันเดชเอ่ยถาม จิดาภาไม่ตอบ สัญญาที่อยู่ในมือแปะลงบนอกอีกฝ่าย “สัญญาเซ็นต์เรียบร้อยแล้ว” พันเดชขมวดคิ้วมองสัญญาบนตัว ดูเหมือนเพื่อให้สัญญาฉบับนี้สำเร็จ เธอจึงทำทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัวเลยสักนิด คนบางคนกำลังรู้สึกโกรธ “เพื่อสัญญาฉบับนี้ เธอยอมทำแบบนี้เลยงั้นหรือ” พันเดชพูดเยาะ ตอนนี้จิดาภาไม่อยากคุยอะไรกับอีกฝ่าย จึงค่อยๆถอยห่าง “สัญญาก็ให้คุณแล้ว ฉันไปก่อนนะ” ไปแล้ว ? มองร่างของเธอที่โอนเอนไปมา ไปไหวจริงๆงั้นหรือ พันเดชเดินไปขวางไว้ “เธอเป็นยังไงบ้าง” จิดาภาที่ถูกขวางทางหัวหมุน ต้องหยุดเดินถึงดีขึ้น “ฉันไม่เป็นไรจริงๆ แค่ดื่มไปแก้วเดียว…” เหล้าแก้วเดียว แก้วเดียวก็เมาขนาดนี้ เธอคออ่อนขนาดนี้เลยหรือ พันเดชไม่ทันที่จะได้พูดอะไรออกไป ตาของจิดาภาปิดลง แล้วหมดสติไป พันเดชตกใจ รีบอุ้มร่างหมดสตินั้นขึ้นมาอย่างไม่ลังเล แล้วออกจากโรงแรม