บทที่ 31 เป็นเพราะเธอเอง

บ๗ที่ 31 เป็นเพราะเธอเอง จิดาภารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในโรงพยาบาลแล้ว ตอนที่ลืมตาขึ้นมาก็เห็นพันเดชนั่งอยู่ตรงหน้า “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”เธอเลิกคิ้วถาม คิดไม่ออกชั่วขณะว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น “จำไม่ได้แล้ว ?”พันเดชที่นั่งอยู่ตรงข้ามถามด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ จิดาภานึกย้อนกลับไป เธอจำได้ว่านัดประธานสินคุยเรื่องสัญญาที่โรงแรม ฝ่ายนั้นรินเหล้าให้เธอ จากนั้น… จากนั้นเธอก็จำได้เหตุการณ์หลังจากนั้นได้ทั้งหมด เธอมองพันเดช จากนั้นก็มองไปรอบๆ “ที่นี้คือโรงพยาบาลนี่” “จำได้แล้วงั้นสิ” อีกฝ่ายถามย้ำ เธอพยักหน้า “คุณพาฉันมาเหรอ” “ถ้าไม่ใช่ฉันจะเป็นใครล่ะ” พันเดชถามกลับเสียงแข็ง เห็นสภาพเธอก่อนหน้านี้ ใจของเขาก็เดือดพล่าน ผู้หญิงคนนี้กล้าเกินไปแล้ว ไม่รู้จักกลัวอะไรทั้งนั้น เห็นท่าทางแข็งกร้าวของอีกฝ่าย จิดาภาขมวดคิ้วแน่นไม่พูดอะไรกลับไป จะลงจากเตียง กับพันเดชแล้วพูดให้น้อยที่สุดดีกว่า ในขณะนั้นหมอก็เข้ามาในห้อง เมื่อเห็นจิดาภาแล้วก็คิดว่าคงเป็นแฟนสาวของพันเดช เพราะฝ่ายชายดูเป็นห่วงคนไข้อย่างมาก “คุณจิดาภารู้สึกดีขึ้นบ้างไหมคะ” เธอพยักหน้า “ค่ะ ดีขึ้นมากแล้ว” “คราวหน้าไม่ควรดื่มเหล้าที่แรงขนาดอีกนะ โชคดีที่คุณพันเดชพามาโรงพยาบาลทัน ไม่อย่างนั้นได้นอนยาวแน่ๆ อีกอย่างคนที่ดื่มเหล้าชนิดนี้ก็เพื่อ...” หมอมองจิดาภายิ้มๆ คงคิดว่าเธอกับพันเดชเป็นแฟนกันสินะ ใครๆก็รู้ว่าพันเดชเปลี่ยนแฟนบ่อยยิ่งกว่าอะไร หมอคนนี้จะเข้าใจผิดก็ไม่แปลก ได้ยินหมอพูดแบบนี้ เธอก็ชะงักเล็กน้อย ที่แท้เหล้าที่ประธานสินคะยั้นให้เธอดื่มก็แรงมากๆนี่เอง ฤทธิ์ของมันคงแรงไม่ต่างจากยา จิดาภาพยักหน้ายิ้ม “ขอบคุณค่ะหมอ” “เธอออกจากโรงพยาบาลได้หรือยังครับ” พันเดชถามหมอ “ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ แค่ดื่มน้ำเยอะๆก็พอ” คุณหมอพยักหน้าตอบ ดังนั้นทั้งสองจึงออกจากโรงพยาบาล ที่ประตูทางออก ตอนนี้ดึกมากแล้ว เกือบจะเที่ยงคืน จิดาภามองพันเดช “ขอบคุณท่านประธานมากนะคะที่พาฉันมาโรงพยาบาล ค่ายาฉันจะคืนให้นะคะ ” พูดอย่างเกรงใจ อีกฝ่ายอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงเย็น “เพื่อสัญญานี้เธอต้องทำอย่างไม่คิดถึงชีวิตตัวเองเลยเหรอ” จิดาภาฟังคำพูดที่เหมือนดูถูกนั้น หันกลับไปมองอีกฝ่ายพร้อมถาม “นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ ไม่สิ พูดให้ถูกก็คือ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณคิดไว้ตั้งแต่แรกเหรอคะ” นึกถึงที่เธอเคยคุยกับแก้วแล้วมั่นใจว่าอีกฝ่ายตั้งใจแน่นอน อยากเห็นเธอเสียใจ ก็เลยแกล้งเธอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ก็เป็นเพราะเธอเองทั้งนั้น พันเดชขมวดคิ้ว สายตาจดจ้องจิดาภา เขายอมรับว่าจงใจ เพราะคิดว่าเธอจะยอมแพ้ ไม่ได้คิดว่าจะกลายมาเป็นเช่นนี้…