บทที่ 34 ตัดสินใจอยู่ต่อ

บ๗ที่ 34 ตัดสินใจอยู่ต่อ คิ้วเรียวขมวด แต่ก็หยิบเอกสารนั้นขึ้นมาอ่าน นี่คือแบบฟอร์มกรอกข้อมูล จิดาภาเงยหน้าขึ้นมองพันเดช “นี่คือ?” “แบบฟอร์มการแข่งขันการออกแบบไฮไลค์ คุณรีบกรอกให้เสร็จแล้วส่งให้ผม” อีกฝ่ายเอ่ย ดูเหมือนว่าที่แก้วพูดจะจริง ได้เซ็นต์สัญญากับโซดิ ก็จะได้เข้าร่วมการแข่งขันออกแบบไฮไลค์ จิดาภาหยุดคิดเล็กน้อย เธอรู้ว่าการแข่งขันออกแบบไฮไลค์ที่อิตาลีเป็นความฝันของคนมากมาย เธอเองก็เช่นกัน แต่ว่า… เธอตัดสินใจจะลาออกแล้ว เห็นจิดาภานิ่งไป อีกฝ่ายจึงเอ่ยขึ้น “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” “ท่านประธานคะ ก่อนอื่นขอบคุณมากที่รักษาสัญญา ยกเลิกการฟ้องไปรยา แต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลาออกค่ะ” อีกฝ่ายขมวดคิ้ว “เหตุผลล่ะ” “ไม่มีเหตุผลค่ะ” ตอบอย่างมั่นใจ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพวกเขาเคยเป็นสามีภรรยา ถึงแม้จะแค่ในนาม แต่ก็หย่ากันแล้ว เธอคิดว่าทำงานที่เดียวกันจะไม่สบายใจหรือเปล่า “เพราะเรื่องเข้าใจผิดครั้งที่แล้ว” พันเดชถามอีก “ไม่ใช่ค่ะ” เธอส่ายหน้า พันเดชคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าต้องมีเหตุผลที่ไม่ธรรมดาแน่นอน ดูเหมือนกับว่ามีความลับที่ปิดบังไว้ และเขาก็สนใจผู้หญิงที่มีความลับที่สุด! ท่าทางของพันเดชยังนิ่งเช่นเคย “จิดาภาหวังว่าคุณจะคิดให้ดีนะ เข้ามาทำงานที่CAไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วยังได้เข้าร่วมงานออกแบบไฮไลค์อีก โอกาสแบบนี้ไม่ใช่ใครก็จะได้รับหรอกนะ” จิดาภาครุ่นคิด เป็นความจริง การออกแบบไฮไลค์ไม่ใช่ใครก็ขอเข้าร่วมได้ และนี่ก็เป็นสิ่งที่เธอฝันมาโดยตลอด... จะทิ้งโอกาสนี้ไปจริงๆงั้นเหรอ เธอลังเลอย่างมาก อีกฝ่ายเองก็ดูออกว่าเธอกำลังลังเล “ผมเคยพูดว่าใครก็ตามที่เซ็นต์สัญญากับบริษัทโซดิสำเร็จก็ได้จะโอกาสนี้ไป แต่ถ้าคุณมีเหตุผลส่วนตัวที่ต้องไปจัดการ ผมให้คุณลาได้สองวัน ค่อยกลับมาทำงาน แต่ถ้าคุณจะปล่อยโอกาสนี้ไป จะลาออก ผมก็ไม่รั้งไว้ CA ไม่ได้ขาดแคลนคน” พันเดชพูดเน้นทีละคำ บางครั้งการปล่อยไปก่อนก็เป็นวิธีจัดการที่ดี จิดาภาคิ้วขมวดเมื่อได้ยินพันเดชพูด พันเดชพูดแบบนี้กลับทำให้เธอไม่มีการเตรียมใจใดๆทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นเธอจะคิดว่าอีกฝ่ายเจตนาทำแบบนี้ อีกอย่างเมื่อความฝันอยู่ตรงหน้าเธอจะปล่อยไปง่ายๆเหรอ จิดาภาคิดว่าถ้าเธอไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ ก็ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่ เหลือบมองพันเดชที่อยู่ตรงหน้า บางทีในความจำของอีกฝ่ายคงไม่มี ‘ภรรยาเก่า’ คนนี้มาตั้งนานแล้ว แล้วทำไมใจเธอต้องร้อนลุ่มและกังวลในเรื่องไม่ควรกังวลด้วยนะ “โอเคค่ะ ถ้าฉันกรอกข้อมูลเสร็จแล้วจะส่งให้ท่านประธานทันที” จิดาภาบอกกับอีกฝ่าย ตามที่พูด เธอตัดสินใจจะอยู่ต่อ พันเดชที่ได้ยินดังนั้น ก้มหน้าลงยักคิ้วยียวน มุมปากยกยิ้มเย็น “ดี” “งั้นไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวนะคะ” จิดาภาเอ่ย “อย่าเพิ่ง!” “มีอะไรอีกหรือคะ” พันเดชมองจิดาภา กำลังจะพูดอะไรบ้างอย่าง แต่ก็ต้องชะงักเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร “ไม่มีอะไร ออกไปเถอะ” จิดาภาชะงักเล็กน้อย รู้สึกว่าอีกฝ่ายเหมือนมีบางอย่างจะพูด แต่เมื่อไม่ได้พูดออกมา เธอก็ไม่ถามอะไรกลับไป แล้วหมุนตัวออกจากห้อง