บทที่35 กฎออฟฟิศ

บ๗ที่35 กฎออฟฟิศ จิดาภาถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังออกมาจากห้องทำงานพันเดช หวังว่าเธอจะไม่รู้สึกเสียใจภายหลังกับตัดสินใจครั้งนี้ คิดดูแล้วก็ยังรู้สึกไม่ปลอดภัยนัก เธอจึงต่อสายหาไปรยา เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อีกฝ่ายฟัง “เธอตัดสินใจแล้วจริงๆเหรอ” ไปรยาถาม จิดาภาพยักหน้า “ใช่ ที่ผ่านมาฉันคงจะคิดมากไป เขาลืมเรื่องเกี่ยวกับฉันไปหมดแล้ว ดังนั้นฉันไม่ควรมากังวลอะไรกับมันแล้วล่ะ เพราะเรื่องนี้กับความฝันของฉันมันก็ไม่ได้เกี่ยวกัน” ไปรยาพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง ฉันก็อยู่ข้างเธอนะ อีกอย่างผู้หญิงของนายพันเดชเยอะแยะ กับเธอเมื่อก่อนก็ไม่ได้คุยกันมากมาย จะจำเธอได้ยังไง ถึงจะจำได้พวกเธอสองคนก็หย่ากันแล้ว เขาจะทำอะไรได้” “ ใช่ ฉันเองก็คิดแบบนี้” ฟังไปรยาพูดเธอก็มั่นใจขึ้นมากว่าตัดสินใจไม่ผิด เมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องรับสภาพให้ได้ คิดดังนั้น เธอสูดลมหายใจอีกครั้ง ก้อนหินที่หนักอึ้งในใจถูกยกออกไปแล้ว “ไม่ว่ายังไง ฉันสนับสนุนเธอเสมอนะ” ไปรยาพูดอย่างหนักแน่น “โอเค ฉันรู้แล้ว” จากนั้นจึงวางโทรศัพท์ ในเมื่อก้อนหินในใจถูกยกออกไปแล้ว ต่อไปก็แค่ต้องตั้งใจทำงาน ยังไงก็หย่าแล้ว เขาจำไม่ได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องไปนึกถึงหรือกังวล แค่เธอไม่พูด ยังไงเรื่องนี้ทุกคนก็ไม่มีวันได้รู้ จิดาภาสบายใจขึ้นเมื่อคิดเช่นนี้ หมุนตัวกลับไปทำงานต่อ พอถึงตอนบ่ายเธอทำตามที่รับปาก ซื้อของกินและเครื่องดื่มมาให้กับทุกคน เธอยิ้มให้เพื่อนร่วมงาน “นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉันที่ได้มาทำงานที่นี่ จากนี้รบกวนทุกคนดูแลด้วยนะ” เธอไม่ได้ยกเรื่องสัญญา หรือกฎระเบียบของออฟฟิศขึ้นมาพูด เพราะคือเรื่องที่ต้องหลีกเลี่ยง เพราะสำหรับคนอื่นคงเป็นการโอ้อวด แต่เธอยอมรับต่อกฎระเบียบที่นี่ ทุกคนไม่พูดอะไร แต่จิดาภาก็ได้รับความรู้สึกดีๆจากเพื่อนร่วมงานไม่น้อย ความสามารถของจิดาภาดูถูกไม่ได้เลย จบมาจากต่างประเทศ คนที่นี่อย่างมากก็ไปเคยต่างประเทศครั้งเดียว แลกเปลี่ยนบ้าง ไปจนถึงไม่เคยไปเยือนเลยสักครั้ง ดังนั้น บ่ายวันนี้แผนกออกแบบจึงคึกคักเป็นพิเศษ ขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มอยู่นั้น แก้วก็ขยับเข้าใกล้จิดาภา “จิดาภา เธอทำได้ยังไงเหรอ ไม่ได้โดนประธานสินเอาเปรียบใช่ไหม” ถามอย่างเป็นห่วง จิดาภาส่ายหน้า “ไม่มีแน่นอน” “เหลือเชื่อมาก ใครที่ไปนะก็โดนเอาเปรียบเกือบจะทุกราย เธอทำได้ยังไงเหรอ” แก้วอยากรู้จริงๆว่าจิดาภาทำได้ยังไงกัน จิดาภาเล่าเรื่องวันนั้นให้ฟัง แน่นอนว่าไม่ได้เล่าเรื่องที่พันเดชมาช่วยเธอ หลังจากฟังแก้วก็รู้สึกทึ่งจิดาภายิ่งกว่าเดิม “เธอฉลาดมาก เวลาแบบนั้นยังคิดวิธีนี้ได้ ถ้าเป็นฉันนะตกใจวิ่งหนีไปตั้งนานแล้ว” จิดาภาหัวเราะ “ฉันก็ได้ยินเรื่องที่เขากลัวภรรยาจากบริษัทพวกเขาอย่างบังเอิญน่ะ พอเกิดเรื่องเลยนึกถึงขึ้นมา ไม่งั้นฉันก็ได้วิ่งหนีเหมือนกัน” รู้ว่าจิดาภาถ่อมตัว แต่ก็ทำให้แก้วยิ้มขึ้นมาได้เช่นกัน “แล้วประธานสินจะไม่แก้แค้นเธอเหรอ” ทันใดนั้นแก้วก็ถามขึ้น