ตอนที่ 47 อย่าดูถูกใคร

ต๭นที่ 47 อย่าดูถูกใคร จิดาภายิ้มหัวเราะ “ประสบการณ์นี้ ไม่ค่อยงดงามเท่าไหร่!” “เป็นเขาคนนั้นต่างหากที่ไม่มีวาสนาได้ครอบครองเธอ ถ้าเกิดเป็นฉันนะ ฉันจะชื่นชมรักษาเธอไว้!” นิสพูดพลางยิ้ม “ขอบคุณค่ะ!” จิดาภาหัวเราะ แต่ว่ายังคงสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่อยู่ด้านหลัง “ เธอต้องรู้สึกว่า ตัวเองดีที่สุดอยู่เสมอไปนะ！” นิสเอ่ยขึ้น จิดาภาพยักหน้า “อืม ฉันเข้าใจแล้วค่ะ！” “งั้นก็ดี วันนี้เราคุยกันเท่านี้ก่อน โอกาสหน้าค่อยพบกันใหม่！” นิสเอ่ย นึกไปแล้วเขาเป็นชาวต่างชาติแท้ๆ แต่สามารถพูดภาษาจีนได้คล่องขนาดนี้ ต่อให้พันเดชยังคงตกใจ แต่ก็ยังคงต้องแสดงออกซึ่งความห่วงใยต่อนิส “ โอเคร ฉันจะรอดูฝีมือของพวกเธอ！” นิสเอ่ยขึ้น “แน่นอน！” พันเดชยิ้มพลางพยักหน้าเอ่ยขึ้น รอยยิ้มนั้น ทำไมจิดาภาดูแล้วถึงรู้สึกว่ามันแปลกๆไปนะ “ลินดา ไปส่งคุณนิส！” เลขาพยักหน้า จากนั้น นำพาคุณนิสและทีมงานออกไป เวลานี้ ในห้องประชุม เหลือเพียงแค่จิดาภา และพันเดช “ผู้จัดการคะ ถ้าเกิดว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ！” จิดาภาเอ่ยขึ้นโดยไม่มองหน้าเขา และจากไป แต่วินาทีต่อมา เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกเพียงว่ามีแรงบางอย่าง ดึงเธอกลับมา วินาทีต่อมา เธอถูกจับให้นั่งลงบนโต๊ะในห้องประชุม มือทั้งสองข้างถูกยึดขึ้นข้างบน ทั้งตัวถูกยึดแนบไว้กับเก้าอี้ และหน้าของพันเดชก็ลอยมา “นาย” ... จิดาภามองเขาอย่างคาดไม่ถึง “เธอเคยหย่าหรอ?” พันเดชจ้องเธอพร้อมเอ่ยถาม ใจของจิดาภา เต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ใบหน้ายังคงทำเป็นไม่มีอะไร “ใช่แล้วจะทำไม ผู้จัดการ คงจะไม่ใช่คนที่เคยหย่ามาเหมือนกันหรอกนะ ทำไมหรอคะ? แบบนี้ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมการแข่งขันหรอ?” จิดาภาจ้องมองเขาพรางเอ่ยถาม “หุบปาก คนคนนั้นคือใคร?！” พันเดชจ้องหน้าเอ่ยถาม เพียงแค่คิด ผู้หญิงคนนี้ กับผู้ชายคนอื่น... เขาก็เริ่มรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้！ มองท่าทีของพันเดช จิดาภาคิ้วขมวด “เรื่องนี้มันเกี่ยวกับผู้จัดการมากแค่ไหน?！” “นายเปรมศักดิ์ใช่ไหม?！” “ไม่ใช่！” จิดาภาปฏิเสธ จะเป็นคุณเปรมศักดิ์ได้ยังไงกัน เหมือนว่า พันเดชจะเข้าใจผิดไปแล้วจริงๆ “คือใคร?！” “เรื่องนี้เหมือนมันจะไม่เกี่ยวอะไรกับผู้จัดการเลย！” จิดาภา เอ่ยขึ้นอย่างชัดเจนทีละคำๆ ในสมองว่างเปล่าไปหมด คิดไม่ถึงว่า พันเดชจะรู้เรื่องเข้าแล้ว！ เธอไม่ได้เตรียมใจไว้เลยแม้แต่น้อย เห็นดวงตาของพันเดชที่เอาแต่จ้องมาที่ตน จิดาภาจ้องหน้าเขา “ผู้จัดการ คุณคงจะไม่หลงรักฉันเข้าแล้วสินะ?！” “ชอบเธอหรอ?” ได้ยินคำนี้ พันเดชชะงักไป เอ่ยออกมาพร้อมกับร้อยยิ้มอันเยือกเย็น “เธอคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ? ฉันจะไปชอบผู้หญิงที่เคยแต่งงานและหย่าแล้วได้อย่างไรกัน！” ประโยคนี้ ทำให้จิดาภารู้สึกโกรธยิ่งนัก ！ “เคยหย่าแล้วยังไง? ผู้จัดการ คุณอย่าลืมนะ คุณก็เคยหย่ามาแล้วเหมือนกัน คุณกับฉันมันก็ไม่ต่างอะไรกัน！” จิดาภาจ้องหน้าเขาและเอ่ยขึ้นทีละคำๆ ได้ยินคำพูดของจิดาภา พันเดชอึ้งไปหันหน้ากลับมา “เธอรู้ได้อย่างไร?” จิดาภา “....” มองเข้าไปในดวงตาของพันเดช รู้สึกสั่นไหว เธอพยายามระงับอารมณ์ตัวเองลง “คนเขารู้กันทั้งบริษัทแล้ว ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว！” จิดาภาจ้องเขาเอ่ยขึ้น ได้ยินคำอธิบายเช่นนี้ พันเดชครุ่นคิด และก็เชื่อที่เธอพูด คนในบริษัทส่วนใหญ่คงรู้เรื่องหมดแล้วจริงๆ แค่มองเห็นจิดาภาแล้วทำให้ใจของเขารู้สึกไม่สงบ “ดังนั้นนะ ผู้จัดการ อย่าเอาใครมาดูถูกใครแบบนี้ โดยเฉพาะคุณเป็นผู้ชาย และเป็นชายที่เคยหย่าร้างมา คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกฉัน！” พูดจบ จิดาภาไม่อยากจะคุยอะไรกับเขาอีก จึงผลักเขาออกและเดินจากไป