ตอนที่ 49 ไพ่คิงที่อยู่ในมือ

ต๭นที่ 49 ไพ่คิงที่อยู่ในมือ เขาเริ่มอยากรู้แล้ว ว่าข้อตกลงที่เธอพูดถึง คืออะไรกัน! ตุลยาคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป เธอลุกขึ้น หันหน้ามองไปทางด้านเปรมศักดิ์ “ผู้จัดการ ในเมื่อคุณเป็นแฟนกันกับจิดาภา หรือคุณชอบเธอ ทำไมคุณไม่ให้เธอมาทำงานที่บริษัทของคุณซะที่นี่?!” พอตุลยาเริ่มเอ่ยออกมา เปรมศักดิ์ก็เข้าใจทันทีว่าเธอหมายถึงอะไร ที่แท้ก็มาเพราะจิดาภา เปรมศักดิ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่ได้ขยับใดๆ มีเพียงสายตากรอกขึ้นมองเธอ “แล้วไงต่อ?” “เขาว่ากันว่าอยู่ใกล้ระเบียงจะเห็นจันทร์ก่อน คุณก็ให้จิดาภาไปอยู่ที่บริษัทCA คุณสบายใจไหม? ถ้ารู้ว่าบริษัทCA มีคนที่เพียบพร้อมไปด้วยความสามารถอย่างเธอ เธออาจจะโดนคนอื่นแย่งไปก่อนเอานะ！” ตุลยาพูดไปพลางจ้องเปรมศักดิ์ ตั้งใจพูดให้เป็นเรื่อง เพียงแค่ไม่ได้เอ่ยถึงชื่อพันเดชเท่านั้น เมื่อได้ฟังคำพูดของตุลยา เปรมศักดิ์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มุมปากเปื้อนยิ้ม “ขอบคุณคุณตุลยาที่หวังดี ผมไม่ได้กังวลอะไร！” ได้ฟังคำพูดของเปรมศักดิ์ ตุลยาเลิกคิ้วขึ้นสูง ยิ้มหัวเราะ “ผู้จัดการเปรมศักดิ์ช่างมั่นใจจริงๆ！” “คุณตุลยาเป็นห่วงแทนผม หรือว่าเป็นห่วงแทนตัวเองกันแน่?” เปรมศักดิ์เอ่ยถามต่อทันที ตุลยาคิดไม่ถึงว่าเขาจะถามออกมาเช่นนี้ ชะงักไปครู่หนึ่ง เอ่ยขึ้น “หมายความว่าไง?” “ผมหมายความว่ายังไง คุณตุลยาเข้าใจชัดเจนดี！” เปรมศักดิ์เอ่ยทีละคำอย่างชัดเจน มุมปากมีรอยหยัก “ในเมื่อพูดถึงข้อตกลง คุณตุลยากลับพูดจากำกวมแบบนี้ จะให้ผมเชื่อได้อย่างไร?” เปรมศักดิ์เอ่ยขึ้น พูดถึงตรงนี้ ตุลยากำหมัดแน่น คนข้างนอกต่างก็บอกว่าเปรมศักดิ์เป็นคนอัธยาศัยดี แต่ทำไมเธอไม่รู้สึกเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย? หนำซ้ำ ยังรับมือยากอีก เมื่อพูดขนาดนี้แล้ว ตุลยาก็ไม่สนใจแล้ว เพียงแค่จะเอาพันเดชไว้ให้อยู่ ด้วยวิธีใดเธอก็ยอม “ฉันรู้มาว่าตอนนี้คุณกำลังประมูลที่ดินแปลงหนึ่งกับบริษัทของฉัน ถ้าเกิดคุณรับปากว่าจะพาจิดาภาออกจากบริษัทCA ฉันจะไปขอร้องคุณพ่อช่วยพูดให้ ให้ที่ดินแปลงนั้นกับคุณ!” ตุลยามองเปรมศักดิ์พลางพูดทีละคำๆ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เปรมศักดิ์เลิกคิ้วสูง ที่ดินที่เธอพูดถึง คือที่ที่เขาอยากได้มาตลอด แต่ว่า.... “คุณตุลยา คุณยังพูดไม่ตรงประเด็น!” เปรมศักดิ์พูดพลางมองตุลยา ตุลยาคิ้วขมวด เธอยังบอกไม่ชัดเจนอีกหรอ? “คุณคงไม่วางใจพันเดชใช่ไหม?!” เปรมศักดิ์เอ่ยปากด้วยสีหน้ายิ้มๆ อย่างมั่นใจ เขามองตุลยาออกแทบจะทั้งหมดตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เธอก้าวเข้าประตู เอ่ยชื่อของจิดาภาออกมา ตอนนั้นเขาก็เดาออกแล้ว ตุลยามองเปรมศักดิ์ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร “ใช่ ฉันมาเพื่อพันเดช ดังนั้นเราต้องร่วมมือกันจึงจะสำเร็จ ถ้าเกิดเธอสามารถเกลี้ยกล่อมจิดาภาให้ออกไปจากCA ได้ ฉันก็จะบอกให้พ่อวางมือจากที่ดินผืนนั้น” ตุลยามองเขาพร้อมเอ่ยออกมา เงื่อนไขนี้ ช่างน่าสนใจเหลือเกิน เปรมศักดิ์มองตุลยา “เธอรู้ได้อย่างไรว่าที่ดินผืนนั้น ฉันจะเอามาไม่ได้?” บริษัทธีร์อธิศในตอนนี้ ก็แค่เป็นบริษัทที่กำลังจะล้มละลายเมื่อสองสามปีก่อน ก็ไม่ต่างอะไรกับบริษัทเอไอ “ความหมายของคุณก็คือ ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอนี้หรอ?” ตุลยามองเขาและเอ่ยถาม “ใช่ ตามกำลังของบริษัทธีร์อธิศในตอนนี้ ที่ดินผืนนั้นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร แต่ถ้าบริษัทเอไออยากได้ที่ดินแปลงนี้เหมือนกัน ก็ไม่รู้นะว่าสุดท้ายจะตกอยู่ในมือของใคร” เปรมศักดิ์เอ่ย “อีกอย่าง เจ้าของที่ดินแปลงนั้น สนิทกันกับพ่อของฉัน” ...พูดไป ตุลยาก็มองไปที่เปรมศักดิ์ ข้อสุดท้ายนี้ต่างหาก ที่เป็นไพ่คิงใบสุดท้ายที่อยู่ในมือของตุลยา