ตอนที่ 52 การเจอกันอย่างไม่คาดฝัน

ต๭นที่ 52 การเจอกันอย่างไม่คาดฝัน  “ฉันรู้สึกว่า การออกแบบนี้มีความหมายพิเศษที่แฝงไว้แน่นอน!” จิดาภาเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจมั่นใจ  เมื่อพูดถึงการออกแบบ ...  พันเดชมองเธอ จากนั้นพยักหน้า “อืม ผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน!”  ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เขายิ้ม “คุณจิดาภา สายตามีแววจริงๆ ชิ้นนี้คือชิ้นที่ชนะการประกวดจากการแข่งขันออกแบบในปีที่แล้ว!”  ได้ฟังแบบนี้ จิดาภาและพันเดชหันมอง นิส พร้อมกัน จิดาภารู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ยิ้มหัวเราะตาม “ฉันชอบการออกแบบแบบนี้มาก มันรู้สึกว่ามีเรื่องราว!”  จิดาภาเป็นคนเข้ากับคนง่าย ไม่เรื่องมาก ทำให้คนที่อยู่ด้วยรู้สึกสบายใจ  ต้องยอมรับว่า นิส ชื่นชมเธอเป็นอย่างมาก สายตาที่มองเธอก็ไม่เหมือนมองคนอื่น  “คุณพูดไม่ผิดเลย ดังนั้น มีประโยคหนึ่งผมเชื่อมากๆ เพียงแค่เป็นงานออกแบบที่มีเรื่องราว ก็มักจะเป็นที่ดึงดูด!”นิส มองจิดาภาและเอ่ยอย่างชัดคำ  ได้ยินแบบนี้ จิดาภาพยักหน้า เกิดรู้สึกเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา  “คุณจิดาภา ผมเชื่อมั่น ว่าคุณจะต้องออกแบบผลงานแบบนี้ออกมาได้ ผมจะรอดูผลงานคุณในวันนั้น!” นิสมองจิดาภาพร้อมเอ่ยขึ้น  จิดาภาที่ยืนอยู่ พยักหน้า “ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน ฉันจะทำเต็มที่คะ!”  พันเดชที่ยืนอยู่ตรงนั้น รู้สึกได้ว่าแววตาที่นิส มองจิดาภานั้นไม่เหมือนคนอื่น เขาเอ่ยปาก “ต้องขอขอบคุณคุณนิส ที่ให้การสนับสนุนบริษัทเรา ผมเป็นตัวแทนของบริษัทขอบคุณคุณ!”  พูดจบ ก็ยื่นมือมาจับมือกับ นิว  นิสที่ยืนอยู่ งงไปครู่หนึ่ง ค่อยยื่นมือมาจับมือกับพันเดช  ในเวลานั้น มีคนเรียกชื่อของนิส เขาจึงเอ่ยปาก “คุณพันเดช คุณจิดาภา พวกคุณชมดูกันตามสบายเลยนะ ผมมีธุระ ขอตัวก่อน!”  “ค่ะ” จิดาภาพยักหน้าเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล  “ครับ!” พันเดชพยักหน้า แต่สีหน้าที่แสดงออกไปล้วนแกล้งยิ้มไปเท่านั้น!  จากนั้น นิสยิ้มๆ และจากไปยุ่งกับธุระตัวเองต่อ  เหลือเพียงจิดาภาและพันเดชยืนอยู่ตรงนั้นรู้สึกเกรงๆ จากนั้นก็ชมนิทรรศการต่อ  “สำหรับงานครั้งนี้คุณมีความคิดเห็นอะไรรึเปล่า?” พันเดชมองและเอ่ยถามขึ้น  “ยังไม่มี!” จิดาเอ่ยขึ้นตามตรง  “ไม่ต้องกดดัน แม้ว่าคุณจะเป็นตัวแทนของCA แต่ให้คุณแข่งแบบสบายๆ จึงจะดีที่สุด!” พันเดชเอ่ย  ยากนัก!  ยากยิ่งที่จะเห็นเขาพูดคำพูดแบบนี้!  จิดาภารู้สึกว่าพระอาทิตย์คงขึ้นมาจากทิศตะวันตกแล้ว!  จิดาภาพยักหน้า “คุณวางใจเถอะ ฉันไม่ได้ตื่นเต้น!”  ไปอยู่ต่างประเทศมาสองสามปี เข้าร่วมการแข่งขันมาก็ไม่น้อย นับว่าเธอมีประสบการณ์แล้ว คงไม่ตื่นเต้นขนาดนั้น!  มองเห็นจิดาภาที่มีท่าทีมั่นใจขนาดนั้น พันเดชกวาดสายตาไปมองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “งั้นก็ดี!”  ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น ชายหญิงคู่หนึ่งเดินผ่านมา หญิงสาวไม่ทันระวังเดินมาชนจิดาภา จิดาภาเซไป ดีที่พันเดชก็ยืนอยู่ตรงนั้น รีบยื่นมือไปประคองเธอไว้ทัน  พอรู้ตัวว่าเดินชนคนอื่น เธอคนนั้นจึงรีบหันกลับมา “คุณเป็นไงบ้าง? ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ!”  จิดาภาก็หันหน้ามา “ไม่เป็นไรค่ะ!”  เห็นว่าจิดาภาไม่เป็นอะไร เขาพูดขอโทษอีกสองสามประโยคและจากไป  จิดาภาหัวเราะ ไม่ได้เป็นอะไร  กลับมาดู พันเดชที่ช่วยพยุงตัวเองอยู่ ภาพนั้น ราวกับเขากำลังกอดเธออยู่  รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาชั่วขณะ ทั้งสองยังไม่ได้แยกออกจากกัน   แต่ภาพนี้ กลับถูกคนที่ไม่ควรจะเห็นเข้าพอดี