ตอนที่ 58 กึ่งตรงไปตรงมากึ่งปกปิด

ต๭นที่ 58 กึ่งตรงไปตรงมากึ่งปกปิด จิดาภานั้นทำให้คนรู้สึกว่าลึกลับเป็นอย่างมาก คล้ายกับเป็นผู้หญิงที่มีเรื่องราว ยิ่งทำให้เขาอยากรู้มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่รู้ว่า หากเขารู้ความจริง มันจะน่าตกใจมากแค่ไหน “เป็นอย่างไรบ้าง” “รสชาติเป็นอย่างไร?” พันเดชถามเธอ จิดาภาพยักหน้า “สเต็กราคาหลายพัน มีหรือที่จะรสชาติไม่ดี?” “คุณรู้ก็ดี จำไว้ ว่าคุณติดหนี้บุญคุณฉัน” “เอ๊ะ?” จิดาภากำลังทาน ก็เงยหน้ามองพันเดช “ติดหนี้อะไร?” “คิดว่าเลี้ยงอาหารคุณโดยเปล่าประโยชน์อย่างนั้นหรือ?” “ไม่ใช่ว่าฉันมาทานอาหารเป็นเพื่อนคุณย่างนั้นเหรอ?” จิดาภากล่าว ตอนนี้พันเดชนั้นค่อนข้างที่จะหลอกลวงคนแล้ว “ทานเป็นเพื่อนฉัน แต่ก็กินไปแล้ว” พันเดชกล่าว ถึงอย่างไรก็คิดที่จะหลอกลวงเธออยู่แล้ว จิดาภา “.......” ตอนนี้เธออยากจะทิ้งมีดและส้อม แล้วเดินออกไปได้ไหม? ถึงแม้จะกิน แต่เธอก็ยังกินไม่เสร็จ พันเดชกลับหักหลังเธอเสียแล้ว แต่ก็เทียบไม่ได้ที่จะเพลิดเพลินกับการทานอาหารเย็น จิดาภาถือขวดไวน์แดงขึ้นมาจิบเบา ๆ พันเดชนั่งอยู่ตรงข้ามเธอ แต่ไม่รู้ว่าทำไม เมื่ออยู่กับเธอ ช่างรู้สึกสบาย อีกทั้งยังมีความรู้สึกเหมือนรู้จักกันมาก่อน จิดาภาเงยหน้าขึ้นมาเจอพันเดชกำลังจ้องมองเธอ ส่วนลึกภายในใจของเธอก็ถูกปะทะสัมผัส จนเปิดปากพูด “ประธานพันเดช ฉันมาทานอาหารกับคุณที่นี่ แล้วยังถูกคุณหลอกลวง ถ้าหากถูกคนรักของคุณเห็นเข้า คาดว่าจะต้องถูกโกรธอย่างแน่นอน” “คุณกลัว?” เมื่อได้ยินเธอพูด พันเดชก็ขมวดคิ้วถามกลับ “แน่นอนสิ” จิดาภาอ้าปากพูดอย่างคล่องแคล่ว “เรื่องราวที่ไม่คาดคิด ใครไม่กลัวบ้าง ยิ่งไปกว่านั้น อะไรก็ไม่เหลือแล้ว ฉันเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด” เมื่อได้ฟังจิดาภาพูด พันเดชก็ขยับมุมปาก เขากลับมองไม่เห็นท่าทางที่เธอนั้นกลัว แม้แต่ครั้งสุดท้ายตอนที่เธอพูดกับตุลยา ในตอนนั้นตุลยาก็โกรธเธอไม่น้อย “ ตอนนี้ พันเดชหั่นสเต็กออกมา แล้วยิ้ม งั้นเกรงว่าต่อไปนี้คุณต้องมีเรื่องให้รำคาญแล้ว” “เอ๊ะ? หมายความว่าอย่างไร? ” จิดาภาไม่มีปฏิกิริยาออกมาชั่วขณะ พันเดชหัวเราะ “ไม่มีอะไร กินเถอะ” เมื่อพันเดชพูดอย่างนั้น จิดาภาก็ทานอาหารต่อไม่ได้ถามอะไร ไม่ต้องพูดถึงว่าสเต็กที่ดีและไม่ดีนั้นมีความแตกต่างกันอย่างมาก จิดาภายอมรับว่าอาหารมื้อนี้ไม่เลวเลย อีกทั้ง บรรยากาศในการทานอาหารก็ดี เมื่อถึงเวลากลับ พันเดชก็อยากที่จะไปส่งจิดาภา ซึ่งจิดาภาเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะช่วงเวลานี้ไม่เหมาะแก่การเรียกรถ ทำให้ขึ้นไปบนรถของพันเดช ระหว่างทาง ทั้งสองคนไม่มีการพูดคุย แต่ท่ามกลางกันและกันกลับไม่รู้สึกอึดอัด พันเดชเหลือบมองไปที่เธอ “กำลังคิดอะไร?” “การออกแบบ” “มีวิธีการแล้ว?” “ไม่มี” จิดาภากล่าว เมื่อได้ยิน พันเดชก็ขมวดคิ้ว “นิสเคยพูด ว่ามีเพียงผู้หญิงที่มีเรื่องราว ถึงจะดึงเอาอารมณ์ร่วมออกมาได้ ดังนั้น คุณสามารถใช้เรื่องราวของคุณได้” “ที่มาของเรื่องราวนั้นมีมากทั้งเรื่องของความรัก มิตรภาพ ครอบครัว ชีวิต แต่ชีวิตของฉันช่างธรรมดา ครอบครัวก็รักใคร่กลมเกลียวกัน เพื่อนฝูงก็ดี ดังนั้นคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีเรื่องราวอะไร” “งั้นเรื่องความรักล่ะ? ” ฟังอยู่นาน พันเดชก็ขมวดคิ้วถามกลับ เมื่อจิดาภาได้ยินก็เงยหน้ามองเขา “ประธานพันเดช คุณตั้งใจใช่ไหม คุณรู้แน่ชัดว่าฉันเคยหย่าร้าง” “ก่อนที่จะหย่าร้าง ก็ไม่เคยมีประสบการณ์หรือไง?” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็เงียบขรึม “อดีตสามีของคุณ เป็นคนอย่างไรกัน?” พันเดชถามอย่างกึ่งตรงไปตรงมากึ่งปกปิด