ตอนที่ 60 มองตรงไปข้างหน้า

ต๭นที่ 60 มองตรงไปข้างหน้า จิดาภามองดูพันเดชที่ขยับเข้ามาหาใกล้ ๆ จนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองกำลังเต้นแรง สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้คิดอยากจะทำอะไรกันแน่นะ เมื่อเห็นเขาค่อย ๆ เข้ามาใกล้ จิดาภาก็เริ่มถอยหลัง ภายในรถเงียบสงัด เหมือนจะได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันทั้งหมด เดิมทีพันเดชแค่คิดจะแกล้งเธอเท่านั้น แต่เมื่อมองไปที่ผิวหนังของเธอ เพราะเมื่อสักครู่ดื่มไวน์แดงไปทำให้หน้าแดงเล็กน้อย ริมฝีปากสีแดงและฟันสีขาว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดวงตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหวั่นไหวจนค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้ ๆ เธอ ต้องการอย่างมากที่จะจูบลงไปบนผมที่มีกลิ่นหอม จิดาภามองดูเขา เธอรู้สึกอย่างจะบ้าตายจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ช่างไม่เปลี่ยนแปลงนิสัยสำส่อนของตัวเองเลยจริง ๆ พริบตาเดียว มือของจิดาภาก็เปิดประตูรถออกและกระโดดลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว “ประธานพันเดช ขอบคุณมากที่มาส่งฉัน ฉันขอตัวก่อน” พันเดชเหมือนตกอยู่ในความว่างเปล่า หัวใจไม่มีความสุข แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน แต่ท่าทางที่ดูประหม่าของจิดาภา กลับทำให้พันเดชรู้สึกโล่งใจ “อะไรกัน ไม่อยากจะเชิญฉันขึ้นไปดื่มชาสักแก้วเหรอ?” “ประธานพันเดช ขอประทานโทษ ฉันไม่ดื่มชา ในบ้านจึงไม่มีชา ดังนั้นคงจะไม่เชิญคุณขึ้นไปดื่มชาหรอก ขอให้คุณเดินทางกลับโดยปลอดภัย”จิดาภายืนอยู่ภายนอกหน้าต่างรถยนต์ กล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “กาแฟก็ได้” “ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ยังไม่ได้ทำความสะอาดบ้าน ไม่ต้องพูดถึงกาแฟ แม้แต่น้ำฉันยังไม่รู้ว่ามีหรือไม่ ด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถเชิญประธานพันเดชได้” จิดาภากล่าวด้วยรอยยิ้มที่แสดงออกถึงความเด็ดเดี๋ยวแน่วแน่ ความหมายก็คือจะไม่เชิญพันเดชขึ้นไป พันเดชช่างเป็นคนที่ฉลาด แต่ทำไมถึงดูไม่ออกว่าจิดาภากำลังระมัดระวัง พันเดชอมยิ้ม “ก็ได้ ดึกแล้ว ฉันกลับก่อน” เขาเพิ่งจะหยุดพูด จิดาภาก็เปิดปากพูดต่อ “ประธานพันเดช ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” จิดาภามีท่าทางที่ดูเหมือนไม่อยากให้เขาไป แต่ยังแสร้งทำเป็นไม่หวั่นไหว จนพันเดชแทบจะอดไม่ได้ที่จะไปกระฉากหน้ากากบนหน้าเธอ แต่ดูเหมือนว่าการทำอย่างนั้นจะไม่มีความหมายอะไร เขาอยากให้มันเป็นเช่นนี้ซึ่งจะน่าสนใจมากกว่า เขาอยากที่จะขุดคุ้ยผู้หญิงคนนี้ ด้วยความคิดเช่นนี้ ทำให้พันเดชยิ้มมุมปาก แต่ไม่มีพูดอะไรต่อ จนขับเคลื่อนรถออกไป จิดาภายืนอยู่ที่เดิม เมื่อดูรถที่แล่นออกไป ทำให้เธอกำกำปั้นแน่น ผู้ชายคนนี้ ต้องจงใจอย่างแน่นอน ขับอย่างช้า ๆ มันหมายความว่าอย่างไร แต่เมื่อเธอมองเห็นรถของเขาค่อยๆ หายลับจากตาไป จิดาภาก็ถอนหายใจออกมา แล้วเดินกลับ เมื่อเดินไปถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ ในขณะที่จิดาภาเดินเข้าไปก็ได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลัง “จิดาภา” เมื่อได้ยินเสียงนี้ จิดาภาก็หันหลังกลับไป ตอนนี้ ตุลยาเดินพุ่งเข้าไปตบหน้าจิดาภาด้วยอารมณ์ฮึกเหิม โดยไม่มีการแยกแยะความผิดถูก จิดาภายืนอยู่ แต่ไม่ได้รีบร้อนที่จะตอบกลับ อีกทั้งยังมองดูเธอ “คุณบ้าไปแล้วหรือไง” เดิมทีตุลยามาที่นี่เพื่อรอพูดกับจิดาภา แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอพันเดชมาส่งเธอ เธอดูออกว่าเป็นรถของพันเดช ถึงแม้เธอจะมองไม่ชัดเจนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในรถ แต่เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคนอยู่ในรถ ซึ่งเป็นเวลานานไม่ลงจากรถเสียที ก็รู้ได้ทันที ว่าพวกเขาทำอะไรภายในรถ ตอนนี้ตุยลาถูกรายล้อมไปด้วยความโกรธ “บ้าเหรอ? จิดาภา คุณกล้าพูดหรือไม่ว่าคนที่มาส่งคุณเมื่อสักครู่ไม่ใช่พันเดช” ตุลยาตะโกนถามเธอ จิดาภาตะลึงไปเล็กน้อย เพราะเป็นพันเดชที่มาส่งเธอ เธอไม่สามารถปฏิเสธสิ่งนี้ได้ “แล้วจะทำไม?” จิดาภาถามกลับ