ตอนที่ 68 ฟังการสนทนา (1)

ต๭นที่ 68 ฟังการสนทนา (1) “พวกเธอกำลังคุยอะไรอยู่！？”ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาของพันเดชได้ดังขึ้นจากข้างหลัง พอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและเย็นชาแล้ว จิดาภาอึ้งอยู่ตรงนั้น เมื่อมองไปทางสายตาที่ป้าแม่มมอง ก็เห็นพันเดชกำลังเดินมาทางนี้ แต่ละก้าวที่พันเดชเดิน เหมือนกำลังเหยียบอยู่บนหน้าอกของจิดาภา เธอไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ว่าเขาได้ยินสนทนาของพวกเขาหรือไม่ ณ ตอนนั้น ใจของจิดาภาเต้นเร็วมาก กำมือเต็มไปด้วยเหงื่อ ถ้าพันเดชรู้เรื่องนี้แล้ว เธอต้องซวยแน่ ๆ เลย ในขณะที่เธอกำลังคิด พันเดชได้เดินมาถึงหน้าพวกเขาแล้ว สายตาของพันเดชมองไปที่พวกเขา “พวกเธอกำลังคุยอะไรอยู่？” แม้ว่าที่จริงใจของจิดาภารู้สึกตื่นเต้นและกังวลจะตายอยู่แล้ว แต่บนหน้าของเธอที่แสดงออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยิ้มและพูดว่า“ไม่มีอะไรค่ะ แค่รู้สึกง่วงแล้วลงมาซื้อของนิดหน่อย เจอน้าคนนี้ถามหาห้องน้ำพอดี！”จิดาภาพูดแบบมั่ว ๆ เพราะไม่รู้ว่าพันเดชได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดหรือไม่！ เมื่อได้ยินจิดาภาพูด พันเดชขมวดคิ้ว มองไปที่เธอถามกลับ“จริงหรือ？” จิดาภาพยักหน้าอย่างมั่นใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะนี้ ความง่วงหายหมดแล้ว มีแต่ความกังวลแล้วต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทันใดนั้น พันเดชมองไปที่ป้าแม่ม“ป้าแม่ม เธอไม่รู้ห้องน้ำอยู่ตรงไหนหรือ？”เขาถามแบบไม่ตั้งใจ ป้าแม่มไม่ใช่ครั้งแรกมาที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่ไม่รู้ห้องน้ำอยู่ตรงไหน ป้าแม่มยืนอยู่ ใจของเธอเต้นเร็วมาก ที่แท้จริงจะไม่ให้พันเดชรู้ เธอก็ยังกังวลอยู่ แต่ได้สัญญากับจิดาภาแล้ว เธอก็พูดไม่ได้ ฉะนั้นได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ “ไม่ได้มานานแล้วก็เลยจำไม่ค่อยได้แล้ว！” พอได้ยินอย่างนี้ พันเดชพยักหน้า แล้วสายตามองไปที่พวกเขา สีหน้าเช่นนั้น ก็ไม่รู้ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่ดูท่าทางแล้ว คงไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด ไม่นั้น เขาจะนิ่งได้ขนาดนี้หรือ “พวกเธอรู้จักกันหรือ！？” พูดจบ พันเดชจ้องไปที่ มือของจิดาภายังทำกำลังจับมือป้าแม่มอยู่ ยอมรับเลยว่า เขาเป็นคนที่ช่างสังเกต แค่จุดเล็ก ๆ เช่นนี้ยังสังเกตได้ จิดาภาวางมือลง แค่ช่วยจับมือนิดหนึ่ง“ฉันไม่รบกวนพวกเธอแล้ว ขอตัวขึ้นไปก่อนนะคะ！” พูดจบ จิดาภายิ้ม และ พยักหน้ากับป้าแม่มอย่างสุภาพ แล้วหันหลังเดินขึ้นไป ป้าแม่มยิ้มและพยักหน้า หลังจากจิดาภาไปแล้ว ป้าแม่มมองไปที่พันเดช“ คุณชายค่ะ ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอกลับก่อนน่ะ！” พันเดชยืมอยู่ตรงนั้นพยักหน้า“คนขับรถรออยู่หน้าประตูแล้ว！” “ได้ค่ะ！”ป้าแม่มพยักหน้าแล้วไป พันเดชยืนมองหลังของป้าแม่ม แล้วมองไปที่หลังของจิดาภา ทำท่าคิดอะไรอยู่ หลังจากได้เดินเข้าไปในลิฟต์ จิดาภารู้สึกโล่งไปเลย อยู่ทำงานในบริษัท CA จะต้องเจอหน้าพันเดช กังวลว่าเขาจะรู้เรื่อง ทำให้ตื่นตัวอยู่ทุกวัน ดูจากท่าแล้ว พันเดชไม่น่าจะได้ยินที่พวกเขาพูด ไม่นั้น เรื่องไม่จบง่าย ๆ แบบนี้หรอก เมื่อคิดถึงนี่ จิดาภาก็ถอนหายใจลึก ๆ แต่ตอนนี้ก็ดีน่ะ ไม่ง่วงแม้แต่นิดเลย ความตื่นตัวแค่นี้ ทำให้หายง่วงเลย เมื่อประตูลิฟต์เปิดแล้ว จิดาภาก็เดินออกไปเลย เรื่องซื้อของใช้ไม่ได้แล้ว ก็ไปชงกาแฟสักแก้ว พร้อมสงบจิตสักหน่อย หลังได้ดื่มกาแฟไปแก้วหนึ่งแล้ว จิดาภาก็ได้ชงอีกหนึ่งแก้วจะยกออกไป เพิ่มได้เดินไม่กี่ก้าว ก็เจอพันเดชเดินมาพอดี