ตอนที่ 69 ฟังบทสนทนา（2）

ต๭นที่ 69 ฟังบทสนทนา（2） จิดาภารู้สึกตื่นเต้นอีกแล้ว “ประธานพันเดช！”เธอทักทาย มองไปมือของเธอที่กำลังถือกาแฟ พันเดชยกคิ้วยกเล็กน้อย “ง่วงหรือ？” “ยังได้อยู่ค่ะ！” จิดาภาพูด “ถ้าง่วงจริง ๆ ก็กลับไปพักได้แล้ว！”พันเดชพูด เมื่อได้ยินอย่างนี้ จิดาภารู้สึกตกใจ แต่ยังยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังไหวค่ะ！” “อย่างนี้ก็ดี！”พันเดชพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วเดินไปทางห้องทำงานไปแล้ว จิดาภาถอนหายใจเมื่อเห็นเขาไปแล้ว เรื่องนี้ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว และเธอก็เดินไปทางแผนกออกแบบ หลังจะที่ตกใจเรื่องนั้น ช่วงเช้าจิดาภาไม่ได้รู้สึกง่วงเลย เรื่องออกแบบก็คิดคร่าว ๆ ไปแล้ว ได้เคลียร์งานของบริษัทไซดิกับแก้วสองคน ก็ไปได้ด้วยดี พอถึงเวลาพักกลางวัน พวกเขาเพิ่งอยากจะออกไปกินข้าว ตุลยาก็เดินเข้ามา ทุกครั้งที่เธอมา แผนกออกแบบจะมีการวิพากษ์วิจารณ์ แน่นอนว่าที่เธอมาที่นี่ เพื่อที่จะกินข้าวกับพันเดชแน่นอน คนในแผนกออกแบบรู้กันอยู่แล้ว ไปห้องทำงานของพันเดชต้องผ่านแผนกออกแบบก่อน ฉะนั้นเมื่อตุลยาได้เดินเข้าไปแล้ว มองเห็นจิดาภาอยู่ด้านในก็เลยนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นของคืนนั้น สายตาของเธอมองไปที่จิดาภาอย่างโมโห จิดาภาไม่รู้จะพูดยังไง ตุลยามองเธอเป็นศัตรูไปเลย เธอได้แค่ทำเป็นมองไม่เห็น เมื่อเห็นตุลยาเข้าไปในห้องทำงานของพันเดช พันเดชเพิ่งเตรียมที่จะเรียกจิดาภาไปกินข้าวด้วยกัน ประตูก็ดังขึ้น ทันใดนั้น ตุลยาก็ได้เดินเข้ามา เมื่อเห็นเธอ พันเดชยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“เธอมาที่นี่ทำอะไร？” เมื่อเห็นพันเดช ตุลยารีบเดินเข้าใกล้ “พันเดช หลายวันนี้ฉันไม่มาหาเธอ เธอก็ไม่มาหาฉันเลยหรือ！？” พันเดชเพิ่งนึกได้ หลายวันนี้ไม่ได้โทรหาเธอเลย “หลายวันนี้ยุ่งกับเรื่องการแข่งขันของบริษัท！”พันเดชพูด “จริงหรือ？”ตุลยาถาม “ฉันคิดว่าเธอนอกใจสักอีก！” พอได้ยินอย่างนี้ พันเดชยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองไปที่เธอ“เธอกำลังบ่นกับฉันหรือ？” ตุลยารีบพูดเหมือนกลัวพันเดชจะโมโห“เรากลัวว่าจะสูญเสียเธอไป กินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหน่อยดีไหม！”เธอกอดคอพันเดชไว้พูดอย่างอ้อนวอน เมื่อพูดขนาดนี้แล้ว พันเดชก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ได้แค่พยักหน้า “อืม！” “ฉันจองร้านอาหารไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ！”ตุลยายิ้มแล้วพูด ฉะนั้น เมื่อพันเดชลุกขึ้น ตุลยารีบเอาเสื้อมาทันที ดูไปเหมือนภรรยาที่น่ารัก เมื่อพันเดชสวมใส่เสื้อเรียลร้อยแล้ว ทั้งคู่ได้เดินออกไป เมื่อเดินผ่านแผนกออกแบบ ตุลยาเอามือไปคล้องแขน พันเดช จิดาภายืนอยู่ไม่ไกลกำลังจะไปกินข้าวกับแก้ว มองเห็นพอดี แล้วสายตาของตุลยาที่มองมาเต็มไปด้วยการยั่วยุ เหมือนมาแสดงความเป็นเจ้าของ จิดาภาแค่มองผ่านไป เหมือนไม่เห็นเลย เธอไม่ได้สนใจการยั่วยุของตุลยาเลย ทันใดนั้น ตุลยาเดินเข้ามา แล้วมองไปที่จิดาภา ยิ้มและมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย“คุณจิดาภา！” เมื่อได้ยินเสียงของเธอ จิดาภาจะทำเป็นไม่สนใจก็ไม่ได้ ฉะนั้น จิดาภายิ้มและพูดว่า“คุณตุลยา！” “เป็นไง？จะไปกินข้าวกับพวกเราไหม！？”ตุลยาถามและโอ้อวดอย่างชัดเจน จิดาภายิ้ม“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเกรงว่าจะกินลำบาก นัดกับเพื่อนไว้แล้ว ก็ไม่รบกวนแล้วน่ะ！”พูดจบ จิดาภายิ้ม แล้วมองไปที่แก้ว“ เราไปกันเถิด！” จิดาภาจับมือแก้วไปโดยไม่ให้โอกาสพวกเขาพูดเลย เมื่อได้ยินคำนี้ ทำให้สีหน้าของตุลยาเปลี่ยนไป