บทที่ 86 ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน（4）

บ๗ที่ 86 ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน（4） ระหว่างที่สนทนา จิดาภายังคงฟังออกว่าน้ำเสียงหึงหวงอยู่ จิดาภาหัวเราะ “แน่นอนสิ เขาเป็นพี่ชายของฉันนะ!” “ใช่สิ พี่ชายของเธอ!” ไปรยาพูด จิดาภาเพียงแค่หัวเราะ ไม่ได้ตอบกลับอะไร หลังจากนั้นเบือนสายตาไปที่เปรมศักดิ์ “พี่ มีเรื่องอะไรจพคุยกับฉันหรือเปล่า?” “ดีใจด้วยนะ!” “แค่นี้เหรอ!?” จิดาภาถาม รู้จักกับเปรมศักดิ์มานานหลายปี ความรู้สึกนี้ เธอยังคงรู้สึกมันอีกหรือ เปรมศักดิ์กำลังจะพูดบางอย่างออกมา ทันใดนั้นพนักงานเสิร์ฟก็เดินเข้ามาหาพวกเขา “สวัสดีค่ะ อาหารค่ำของพวกคุณมาแล้วค่ะ” ด้วยเหตุนี้ จิดาภาจึงเบี่ยงตัวหลบไปด้านหลังเล็กน้อย เพื่อให้พนักงานคนนั้นสามารถนำอาหารเสิร์ฟบนโต๊ะได้ หลังจากที่เสิร์ฟอาหารเสร็จแล้ว จิดาภามองไปที่อาหารบนโต๊ะแล้วกล่าวขึ้นว่า “หิวมาก ๆเลย” “รีบทานกันเถอะ！” เปรมศักดิ์มองไปที่หล่อน และพูดขึ้นมาอย่างเอาใจ จิดาภาเองก็ไม่เกรงใจ รีบทานอย่างรวดเร็ว ไปรยาและเปรมศักดิ์เองก็ทานอย่างเอร็ดอร่อย ทานไปพูดคุยกันไป ในเวลานั้น จิดาภาเงยหน้าขึ้นมามองเปรมศักดิ์พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่เองก็ทานสิค่ะ!” “อืม!” “จริงสิ เมื่อกี้พี่จะพูดอะไรเหรอ!?” จิดาภาถาม เปรมศักดิ์นคิดอยู่ชั่วครู่ ในที่สุดก็ตัดสินใจพูดออกมา “ จิดาภา เธอเองก็ได้รางวัลชนะเลิศมาแล้ว อยากจะลาออก แล้วกลับมาช่วยงานพี่ที่บริษัทไหม?” เปรมศักดิ์ถาม พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภานิ่งคิดไปครู่นึง แล้วจึงตอบว่า “พี่ ฉันไม่มีประสบการณ์ในเรื่องการบริหารธุรกิจ นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันถนัดเลย” จิดาภาพูด “ไม่เป็นไร เธอแค่กลับมาช่วยงานพี่แค่นั้นก็พอแล้ว!” เปรมศักดิ์พูด “พี่ ให้เวลาฉันสักหน่อยได้ไหม?” จิดาภาถาม ใจจริงหล่อนไม่อยากกลับไปทำงานที่บริษัทของที่บ้านเลยสักนิด ถ้าหากว่าหล่อนกลับไปตอนนี้ ก็เท่ากับว่าประกาศให้คนรู้ว่า เธอคือจิดาภา “แต่เธอมัวแต่หลบซ่อน สักวันพันเดชเขาก็จะรู้ความจริงของเธออยู่ดี!” เปรมศักดิ์พูด “ฉันรู้ ถ้าหากพี่กลัวว่าพันเดชเขารู้ความจริงของฉัน ฉันก็จะไปทำงานที่บริษัทอื่น แต่ยังไงฉันก็ไม่อยากกลับไปที่บริษัทพี่!” จิดาภาพูด เปรมศักดิ์ขมวดคิ้วพลางจ้องมองไปที่จิดาภา นี้เป็นครั้งแรกที่เขาขอร้องจิดาภา ไปรยาจ้องมองไปที่พวกเขา รับประทานอาหารพลางคิดไปพลาง “ที่จริงแล้ว ก่อนที่จิดาภาจะลาออก ทั้งหมดก็เป็นเพราะฉันเธอถึงได้กลับไปทำงานที่บริษัทCAอีกครั้ง” เมื่อได้ยินที่ไปรยาพูด เปรมศักดิ์ก็เบนสายตามองไปยังหล่อน เนื่องจากไปรยาเคยบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เปรมศักดิ์ทราบแล้ว เมื่อได้ยินไปรยาพูดจบ จิดาภาขมวดคิ้วพลางพูดขึ้นว่า “ทำไมไม่บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้?” “ตอนนั้นฉันคิดไม่ถึง!” ไปรยาพูด ได้ยินอย่างนั้นเปรมศักดิ์ก็ขมวดคิ้ว “พี่ ถึงแม้ว่าพี่จะช่วยได้ ฉันก็ไม่บอกพี่หรอก!” จิดาภาพูดอย่างเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เมื่อสองปีก่อน มันไม่ง่ายเลยที่หล่อนจะจัดการเรื่องของบริษัทธีร์อดิสและบริษัทจีดี ดราก้อน เพราะเรื่องแค่นี้จะมาทำให้เปรมศักดิ์และพันเดชขัดแย้งกันได้ยังไงล่ะ! “จิดาภา!” “พี่ นี้มันเรื่องของฉัน ฉันจัดการเอง เรื่องกลับบ้านมันยังเร็วเกินไป อีกทั้งบริษัทก็ยังมีพี่อยู่ แค่นี้ฉันก็สบายใจแล้วล่ะ!” จิดาภามองไปเปรมศักดิ์พร้อมกับพูดออกมาอย่างฉะฉาน เห็นจิดาภายืนกรานอย่างแน่วแน่แบบนี้ เปรมศักดิ์เองก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต จิดาภาล้วนมีความคิดเป็นของตัวเอง และดื้อรั้นมาก ใครก็ห้ามหรามไม่อยู่ ตอนนี้ ในเมื่อหล่อนพูดมาแบบนี้แล้ว เปรมศักดิ์เองก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แล้ว ไม่อยากจะคิดว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเปลี่ยนไป คิดแล้วคิดอีก เปรมศักดิ์ก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “เอาหอะ ในเมื่อเธอพูดแบบนี้แล้ว พี่จะเชื่อและสนับสนุนเธอแล้วกัน!”