บทที่ 89 งานเลี้ยงค็อกเทล（2）

บ๗ที่ 89 งานเลี้ยงค็อกเทล（2） “แน่นอนสิ ผลงานชิ้นนี้จิดาภาเป็นคนออกแบบเองเชียวนะ!” เมื่อได้ยินอย่างนี้ พันเดชก็หลุดยิ้มออกมา “โอเคครับ ไม่มีปัญหา!” ในเวลานั้น ลีย่าคิสราเบนสายตามองไปทางจินดาภาแล้วเอ่ยถามว่า “คุณจิดาภาคิดว่าอย่างไรคะ?” “ถ้าหากว่าคุฯลีย่าคิสราชอบ ฉันก็จะมอบให้คุณค่ะ ไม่ใช่ขายให้นะคะ!” เมื่อจิดาภาพูดจบ ก็สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน คุณลีย่าคิสราเองก็แปลกใจไปครู่นึง มองไปที่จิดาภาอย่างไม่เชื่อสายตา ถ้าหากว่าลีย่าคิสราต้องการที่จะจ่ายเงิน คงจะเป็นเงินจำนวนไม่น้อย “คุณแน่ใจหรือคะ?” “แน่ใจค่ะ!” จิดาภาพยักหน้า “ถึงแม้ว่าฉันจะแต่งมันมาจากจิตวิญญาณของชายชราท่านหนึ่ง แต่คนที่ทำให้ฉันมีแนวความคิดเช่นนี้นั้นก็คือคุณค่ะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลีย่าคิสราก็หน้านิ่วคิ้วขมวดทันที “ฉันทราบมาว่า ชายชราท่านนั้นกับคุณมีชีวิตที่น่าขมขื่นมากนัก อีกทั้งลูกชายของท่าน ยังเป็นนักออกแบบที่ยอดเยี่ยมที่สุดคนหนึ่ง ฉันทราบว่า ครั้งหนึ่งเขาอยากจะออกแบบสิ่งนี้เพื่อมอบให้กับท่าน แต่ในวันนั้น เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เกิดเรื่องโศกนาฏกรรมกับท่าน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าลูกชายของท่านอยากจะออกแบบมันให้เป็นแบบไหนให้กับคุณ แต่ตอนนี้ ฉันเชื่อว่า ลูกชายของท่านจะต้องรักและคิดถึงท่านมากอย่างแน่นอน ดังนั้น ฉันจึงออกแบบสิ่งนี้ขึ้นมา ชีวิตที่ขาดหายไป！” เมื่อจิดาภาพูดจบ ทุกคนก็ตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบ ลีย่าคิสรามีลูกชายที่ยอดเยี่ยมที่สุด จิดาภาพูดไม่ผิดไปเลยแม้แต่น้อย แต่เวลาก็ผ่านมานานมากแล้ว ไม่มีใครกล้าที่เอ่ยเรื่องราวนี้ต่อหน้าลีย่าคิสราเลยสักคน จิดาภาเธอคือคนแรก ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความเงียบ แม้แต่ผู้ช่วยเองก็รู้สึกกลัว “คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?” ลีย่าคิสราถามพลางจ้องมองไปที่จิดาภา “เรื่องนี้เคยตีพิมพ์ในหน้าหนังสือพิมพ์ ถ้าอยากจะรู้เรื่องราวนี้ ก็สามารถหาได้ไม่ยากนัก!” จิดาภาพูดด้วยความสัตย์จริง ลีย่าคิสราจ้องมองจิดาภาอย่างนานพอสมควร แล้วจึงเอ่ยปากว่า “ขอบคุณนะ！” เพียงแค่ประโยคเดียว กลับทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นรู้สึกผ่อนคลายขึ้น “LEOเป็นเด็กที่กตัญญูจริง ๆ และยังเป็นเป็นนักออกแบบที่ยอดเยี่ยมที่สุดอีกด้วย！” ลีย่าคิสราเอ่ย ในคำพูดนั้นล้วนแต่เพื่อระลึกถึงLEO “ฉันเชื่อว่าLEOเองก็หวังว่าคุณจะรมีช่วงเวลาที่ผ่อนคลายบ้าง เขารักคุณ！” จิดาภาพูด พูดถึงเรื่องนี้ ลีย่าคิสราก็หันกลับไปมองยังจินดาภา และยิ้มขึ้นมา แท้จริงแล้ว ลีย่าคิสราเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง เพียงแค่เพราะว่าเสียลูกชายที่สุดที่รักไป จึงทำให้มีสีหน้าที่แข็งกระด้าง และบึ้งตึงอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อเธอยิ้มขึ้นมา เธอกลับดูสวยมาก “ขอบคุณจริง ๆ” ลีย่าคิสรากล่าวอย่างจริงใจอีกครั้ง จิดาภายิ้มตอบกลับ อีกด้านนึงพันเดชลุกขึ้นและกล่าวขขึ้นว่า “ในเมื่อคุณจิดาภาพูดออกมาซะขนาดนั้นแล้ว ผลงานชิ้นนี้พวกเราขอมอบให้แก่คุณ！” ลีย่าคิสรามองไปที่พันเดช “ประธานพัน เกี่ยวกับสัญญาในครั้งก่อน คุณหาเวลามาคุยกับผู้ช่วยของฉัน พวกเรามาทำสัญญาร่วมกัน！” เมื่อได้ยินเช่นนั้น พันเดชรีบตอบรับทันทีว่า “ได้ครับ！” “แต่ ฉันอยากจะให้คุณจิดาภามารับหน้าที่ประพันธ์ในครั้งนี้ด้วย” ลีย่าคิสราพูด เมื่อได้ยินที่ลีย่าคิสราพูด จิดาภารู้สึกมึนงงไปชั่วครู่นึง พันเดชมองไปที่จิดาภา แล้วตอบกลับไปว่า “ได้ครับ ไม่มีปัญหา” จิดาภาไม่ทราบว่าพวกเขากำลังพูดคุยถึงcaseอะไรกัน แต่ในเมื่อลีย่าคิสราพูดออกมาแบบนั้นแล้ว ถ้าเธอปฏิเสธ คงเท่ากับว่าเป็นการหยิ่งผยองเกินไป แต่ไม่ถ้าไม่ปฏิเสธ เธอเองก็ไม่มีวันได้ไปจากบริษัทCA ในขณะที่เธอกำลังลังเล พันเดชได้ตกลงรับปากไปเรียบร้อยแล้ว