ตอนที่ 94 เข้าใจความเป็นจริง（2）

ต๭นที่ 94 เข้าใจความเป็นจริง（2） ในตอนนี้ ประธานสินที่เพิ่งเดินจากไป แล้วพันเดชก็หยุดและหันมามองทางจิดาภา และเขาก็มีความลังเลอยู่เล็กน้อยว่า วันนี้คิดถูกหรือผิดที่ตัดสินใจซื้อชุดราตรีชุดนี้มาให้จิดาภาใส่ ? ดูเหมือนว่า สายตาของคนเหล่านั้นจะไม่หยุดที่จ้องมาทางเธอเลย ถ้าหากเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ ก็คงเดินเข้ามาชวนคุยไปแล้วสินะ! และตอนนี้เอง ก็มีเสียงเบา ๆ บาง ๆ ดังมาจากด้านหลัง “พันเดช” พันเดชยังอยู่ตรงหน้าจิดาภา ดังนั้นจึงทำให้มองเห็นคนด้านหลังของพันเดช นอกจากตุลยาแล้ว ยังจะเป็นใครไปได้ละ? หลังจากได้ยินเสียง พันเดชจึงหันตามเสียงที่เรียกไป เมื่อเห็นว่าเป็นตุลยา ก็ขมวดคิ้วทันที ตุลยารู้ดีว่าพันเดชกำลังโกรธเขาอยู่ ดังนั้นจึงตั้งใจจะมาหาเขาเป็นพิเศษ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าพันเดชกับจิดาภาจะอยู่ตรงนี้ด้วยกัน แถมพูดคุยกันถูกปากถูกคอด้วย และ....... เห็นการแต่งตัวของทั้งคู่ก็ดูจะคล้ายๆคู่รักกันด้วย ซึ่งในตอนนั้น ตุลยาเกิดความอิจฉาตาร้อนเอามาก ๆ จึงใช้แววตาที่โหดเหี้ยมกวาดมองมาทางจิดาภา จิดาภารับรู้ได้ทันทีว่า ตุลยากำลังเข้าใจผิด ! เหมือนราวกับว่ากำลังแสดงละคร และเล่นนอกบทอยู่ยังไงอย่างนั้น ซึ่งทุกครั้งที่ทำให้ตุลยาเห็นก็จะเข้าใจผิดตลอด! จิดาภารู้สึกว่านี้คือโชคชะตาฟ้าลิขิตให้สินะ ! “ประธานพันเดชค่ะ ไม่รบกวนเวลาพวกคุณแล้วดีกว่าคะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ!” พูดเสร็จ จิดาภาก็ตั้งแก้วไวน์แล้วเดินออกไปทันที ซึ่งเธอไม่อยากอยู่ระหว่างพวกเขา และก็ยิ่งไม่อยากทำให้ตุลยาใช้สายตาที่โหดร้ายมองเธอด้วย “เดียวสิ!” ซึ่งตอนนั้นเอง ตุลยาก็พูดออกมาอย่างกะทันหัน จิดาภาได้ยินอย่างนั้น จึงหยุดอยู่ตรงนั้น ตุลยาไม่พอใจเธอมากขึ้น จิดาภาจึงหันกลับมามองเธอ แล้วถามว่า“มีอะไรเหรอค่ะ คุณตุลยา?” “จิดาภา คุณอยู่ให้ห่างๆพันเดชหน่อยได้ไหม?” ตุลยา มองจิดาภาแล้วค่อย ๆ พูดออกมาพร้อมกับแสดงน้ำเสียงที่ทำเหมือนกับว่าจิดาภาเป็นคนเข้าหาพันเดช หลังจากได้ยินตุลยาพูดแบบนั้นแล้ว จิดาภาก็ขมวดคิ้ว และจ้องมองเธอแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมพูดว่า “คุณตุลยา หมายความว่ายังไงค่ะ?” “ความหมายของฉัน คุณน่าจะรู้ดีว่าคืออะไรนะ!” ตุลยา มองจิดาภาด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมแล้วพูดออกไป “คุณได้เตรียมแผนที่จะเข้าหาพันเดชมาล่วงหน้าแล้ว......แล้วเป็นไงบ้างละ ที่พวกเรากลายเป็นแบบนี้ คุณมีความสุขมากใช่ไหม?” ตุลยา มองจิดาภาแล้วค่อยๆพูดออกไป ตอนนี้ภายในงานปาร์ตี้มีคนเยอะมาก และเสียงดังมาก ซึ่งไม่มีใครสนใจสถานการณ์ตรงนี้เลย จิดาภาหัวเราะออกมา แล้วคิดเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาว่า “คุณตุลยา คุณเป็นโรคขี้กลัวหรือขี้ระแวงเกินไปไหม?” “คุณ!” “ฉันเคยบอกไปแล้วว่า ไม่เจอกันคุณก็รู้สึกว่าดี คนอื่นก็รู้สึกว่าดีเช่นกัน!” “ฉันทำให้พวกคุณกลายเป็นแบบนี้เหรอ? คุณตุลยา ขอความกรุณาพูดให้ชัดเจนกว่านี้หน่อย ฉันไปทำอะไรให้? แล้วเรื่องที่คุณเอาใบแนะนำของฉันไป โดยที่ฉันยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย คุณยังคิดว่าจะยังไงอีกเหรอ!?”จิดาภามองเธอและถามออกไป พอพูดถึงใบแนะนำ สีหน้าของตุลยาก็เปลี่ยนไป และมีความลำบากใจอยู่เล็กน้อย “งั้นคุณก็ถอยให้ห่างจากพันเดช และออกไปจากบริษัทCA” ตุลยามองเธอพร้อมตัดสินใจพูดออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ เขาถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เธอ เขาก็ไม่มีทางที่จะเป็นแบบนี้ ได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็ยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที “ออกไม่ออกจากบริษัทCA เป็นฉันที่จะต้องตัดสินใจเอง ไม่ใช่คุณ และเมื่อก่อนฉันเคยมีความคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้ ฉันเหมือนจะต้องเปลี่ยนความคิดนั้นแล้ว ยังมีอีกอย่าง ตอนนี้ไม่ว่าฉันจะออกหรือไม่ออกจากบริษัทCAแต่เป็นทางCAเอง ที่เป็นฝ่ายต้องการฉัน !”จิดาภามองตุลยาและค่อยๆพูดออกไป และพูดด้วยความมั่นใจมาก “ถ้าหากอยากจะให้ฉันลาออกจริง ๆ ฝั่งนั้นเป็นผู้ชาย คุณสามารถทำให้เขาไล่ฉันได้ แล้วฉันจะไปทันที โดยที่จะไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยด้วย!” จิดาภา มองตุลยาแล้วพูดออกไป