ตอนที่ 95 เข้าใจความเป็นจริง（3）

ต๭นที่ 95 เข้าใจความเป็นจริง（3） เมื่อก่อนเธอไม่พูด และเธอก็ไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกโกรธหรืออะไรเลย เธอหาเรื่องแบบนี้ทุกๆครั้ง จนเธอเองก็อดไม่ได้ และก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถอดทนได้ตลอดไปด้วย “คุณ......คุณหมายความว่า คุณไม่สามารถลาออกได้งั้นเหรอ!?” ตุลยา ถามจิดาภา จิดาภามองเธอ และไม่ได้ตอบอะไรไป ที่จริงแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องพูด เธอก็ต้องการจะลาออก แต่เขาพูดอย่างนั้น เพราะจิดาภาจงใจจะไม่ตอบคำถามและปล่อยให้เธอคิดเอาเอง “จิดาภา คุณ........” ตุลยา โกรธมาก จนยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบเธอ แต่ในตอนนั้น มือของเธอก็ถูกบุคคลด้านหลังมาห้ามเอาไว้ ตุลยาหันกลับมามองพันเดช จึงโกรธมากขึ้นกว่าเดิม “คุณปล่อยฉัน!” “ก่อเรื่องพอรึยัง!” พันเดชพูดออกไปอย่างใจเย็น “เป็นฉันเหรอที่ก่อเรื่อง? พันเดช คุณยังดูไม่ออกอีกเหรอ? ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้!”ตุลยาโกรธมาก จิดาภายังคงยืนอยู่ตรงนั้นตลอด แต่ไม่พูดอะไร แค่ยิ้มมุมปาก เพื่อไม่ให้ใครดูออกว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร “พอที!” พันเดช พูดด้วยน้ำเสียงโมโห หลังจากนั้นก็ลากเธอออกไป จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น ดูพวกเขาเดินออกไป โดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แล้วกลับเข้าไปกินต่อ เธอยอมรับ ว่าคำพูดเมื่อกี้ พูดได้ดีมากสำหรับเธอ! เรื่องที่เกิดขึ้นคงเป็นเพราะเมื่อก่อนเธอจะอดทนตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการออกแบบรูป เธอก็ไม่เถียง แล้วตอนนี้ยังจะมาเปิดศึกกับเธออีก จริงๆแล้วคงเป็นเพราะเธอหึงสินะ…….! หรือเพียงแค่ไม่อยากได้ประสบการณ์ที่ธรรมดาจากเธอ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าความอดทนอดกลั้นของเธอจะกลายเป็นทุนที่ทำให้คนอื่นไม่รู้จักคำว่าหยุดจักพอ แต่พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ ก็ทำได้ดีเลย ด้านนอก…… พันเดชลากตุลยาออกมา เมื่อออกมาถึงด้านนอก ก็ปล่อยมือเธอ“คุณก่อเรื่องพอแล้วยัง?” เห็นท่าทางแบบนั้นของพันเดช ตุลยาโกรธมาก “เป็นฉันเหรอที่ก่อเรื่อง? พันเดช ทำไมคุณต้องปกป้องผู้หญิงคนนั้นด้วย!?”ตุลยาตะโกนถาม ดูท่าทางของตุลยาแล้ว พันเดชก็ขมวดคิ้ว ทั้งที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทำไมจิดาภาถึงเฉยๆ ไม่แสดงท่าทีอะไร แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับโกรธแล้วแสดงพฤติกรรมได้ขนาดนี้ “คุณเอาใบแนะนำของเธอมา เธอก็ยังไม่แจ้งความ ยังมีจิตใจที่เมตตากับคุณ คุณยังจะอยากทำอะไรอีก?” พันเดช มองและถามเธอ ฟังคำพูดของพันเดช ตุลยาก็อึ้งเล็กน้อย แล้วมองพันเดชพร้อมพูดว่า “ยังเป็นเพราะเรื่องนี้ไหมที่คุณโกรธ?” เห็นท่าทีของตุลยาแบบนั้น พันเดชก็รู้สึกโอเค “ตุลยา คุณคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันถูกใช่ไหม?” ดูท่าทางพันเดชที่โกรธแบบนี้ ตุลยารู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย จึงหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไปหาพันเดช “พันเดช คุณฟังฉันนะคะ .......” “ฉันรู้ว่า ฉันผิด แต่เป็นเพราะว่าฉันแคร์คุณ เป็นห่วงคุณ คุณรู้ไหม? ฉันกลัวมากเวลาเห็นคุณอยู่ด้วยกันกับจิดาภา!”ตุลยามองและพูดกับพันเดช ฟังคำพูดของตุลยา พันเดชก็หันหลังกลับมามองเธอ “ฉันอยากจะช่วยคุณ แต่ตอนนั้น ฉันก็แค่อยากให้จิดาภาออกห่างจากคุณเท่านั้น และฉันก็ไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นด้วย” ตุลยามองพันเดชพร้อมค่อยๆพูดออกไป ซึ่งในตอนนี้ตุลยา สูญเสียความมั่นใจของตัวเองไปโดยสิ้นเชิง “นี่ไม่ใช่แค่คุณทำเรื่องที่ผิดพลาด แต่ยังหาข้ออ้างมาเป็นเหตุผลได้เต็มปากเต็มคำอีก!” พันเดช มองและพูดกับเธอ “ไม่ มันเป็นแบบนี้จริง ๆ พันเดช ฉันรักคุณ แต่ฉันก็กลัวที่จะเสียคุณไปจริง ๆ นะคะ” ตุลยาพูด