ตอน 101 เจ้าเล่ห์(1)

ต๭น 101 เจ้าเล่ห์(1) ทุกอย่างล้วนไม่ใช่? ฟังถึงตรงนี้ พันเดชยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก “ทุกอย่างล้วนไม่ใช่งั้นหรือ?” เขาเลิกคิ้ว ถามกลับ สายตาจับจ้องไปที่จิดาภา ไม่รู้ว่าทำไม จิดาภารู้สึกถึงความหมายแฝงอยู่ในคำพูดของพันเดช โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันแปลกมาก “ไม่ใช่งั้นหรือ?” พันเดชแสร้งถามอย่างไม่สะทกสะท้าน ถึงแม้ ภายในใจจะลนลาน ครั้นเห็นท่าทีที่พูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำของจิดาภาเช่นนั้นแล้ว พันเดชยิ้มเย็นที่มุมปาก “ใช่ไหม?” การถามกลับของเขา ยิ่งทำให้จิดาภาไม่รู้จะทำอย่างไร เขารู้เรื่องอะไรเล่า? ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก! จิดาภาปลอบใจตนเอง มองไปที่พันเดช พันเดชก็มองที่เธออยู่แล้ว จิดาภารู้สึกดิ้นไม่หลุด พันเดชคือคนประเภทที่ไม่สามารถหยั่งรู้ความนึกคิดของเขาได้ จริงๆแล้วเขาคิดอะไร เธอจะไปรู้ได้อย่างไร? เธอจะเป็นบ้าอยู่แล้ว! เวลานี้ จิดาภามองไปที่เขาพลางเอ่ยปาก “คุณเดช ฉันไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคุณหมายความว่าอะไรกันแน่ คุณไปเต้นรำกับแฟนคุณต่อไป ฉันเหนื่อยแล้ว อยากพัก!” พูดจบ จิดาภาคลายมือออกจากพันเดชแล้วเดินไป ในวินาทีเดียวกันนั้นเอง พันเดชคว้าตัวเธอกลับมาในฉับพลัน เริ่มเต้นรำต่อไป จิดาภาขมวดคิ้ว รู้สึกไม่พอใจ “พันเดช ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันอยากพัก!” พันเดชไม่สนใจเธอ เต้นรำต่อไป โอบจิดาภาไว้ เต้นรำต่อ ไม่ว่าจิดาภาจะพยายามขัดขืนอย่างไร พันเดชก็ไม่ยอมปล่อยเธอ ด้านตุลยาที่อยู่ด้านข้าง ใช้สายตามองด้วยความริษยา กำหมัด อย่างแน่นขึ้น! จากสายตาของเธอ จิดาภาตั้งใจยั่วยวนพันเดช! แต่ทว่า จิดาภาก็ไม่ใช่ว่าไม่คิดดิ้นออก แต่พันเดชก็โอบตัวเธอเต้นด้วยกันต่ออย่างแนบแน่น จิดาภาไม่พอใจอย่างมาก แต่ไม่กล้าขยับตัวส่งเสียงมาก ด้วยคนมองอยู่เยอะเช่นนั้น “คุณปล่อยฉันเถอะนะ….” จิดาภาพูดเสียงค่อย “ปล่อย? ปล่อยเธอไปไหนหรือ? หืม? ภรรยาเก่าของฉัน…..” เวลานี้ ดนตรีบรรเลงเสร็จแล้ว พันเดชมองจิดาภาแล้วถาม ภรรยาเก่า…………… ได้ฟังคำพูดของพันเดช จิดาภารู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมาที่กลางหัว เงยหน้าขึ้น มองไปยังพันเดช ราวกับไม่อยากเชื่อ เขา เขารู้แล้วหรือ? ชั่วขณะนั้น จิดาภาลนลานเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร เรื่องราวเกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว เธอไม่ทันได้เตรียมตัวแม้แต่น้อย “คุณ………..” จิดาภาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร “คิดไม่ถึงว่าทำไมฉันถึงรู้ใช่ไหม?” เห็นทีท่าอันตกตะลึงของจิดาภาเช่นนั้นแล้ว พันเดชจึงเอ่ยปากถาม “ฉัน…. ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร!” พูดไป ใจจิดาภาก็หวาดผวาไป พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป ไม่เดินตอนนี้ จะรอตอนไหน? มองไปยังจิดาภาที่เดินออกไป พันเดชไม่เร่งเดินตามไป จนกระทั่งตอนที่จิดาภาเดินออกไปที่ประตูนั้น พันเดชกลับรีบคว้าเธอเอาไว้ “คิดจะไปไหน?” พันเดชถาม กดจิดาภาไว้ที่กำแพง เวลานี้ งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ไม่มีใครสนใจพวกเขาที่อยู่ตรงนี้ “คุณจะทำอะไร!?” จิดาภามองไปที่พันเดชพลางถาม ใจของเธอ เต้นตุ้มๆต๋อมๆ ด้วยไม่รู้จะทำอย่างไร “ทำอะไร?!” ฟังถึงตรงนี้ พันเดชยิ้มเย็นที่มุมปาก ค่อยๆเข้าไปใกล้เธอ “จิดาภา คำนี้ฉันต้องเป็นคนถามเธอถึงจะถูก หลบซ่อนตัวอยู่ข้างกายฉันมาเนิ่นนาน เธอคิดจะทำอะไร!?” “ฉัน…..” “สมควรตาย ไม่คิดว่าจะแช่งฉันให้ตายแล้ว ยังหลอกฉันมานานขนาดนี้!” จิดาภา “…………………..” ดูจากสีหน้าอันอึมครึมของพันเดช เธอไม่รู้จริงๆว่าควรจะพูดอะไรดี