ตอน 102 เจ้าเล่ห์(1)

ต๭น 102 เจ้าเล่ห์(1) “เธอพูดมาซิ ฉันควรจะลงโทษเธออย่างไรดี?” อย่างกะทันหัน พันเดชพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่มองไปที่จิดาภา ด้วยท่าทางแบบนั้น คล้ายกับฆาตกรที่กำลังพูดกับเหยื่อ ทำให้คนกลัวจนขนลุกเกรียว “พันเดช ฉันยอมรับว่าฉันหลอกคุณ แต่พวกเราหย่ากันแล้วนะ คุณจะลงโทษฉันด้วยเรื่องอะไร! ? ” จิดาภาย้อนถามมองไปที่เขา หย่า…… คำพูดนี้ สะเทือนจิตใจของพันเดช “หุบปาก!” “ดูๆแล้ว เธอนี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!” พูดไป พันเดชก็ลากเธอเดินไป “พันเดช คุณจะทำอะไร?” “จิดาภา เธอหุบปากไปจะดีที่สุด มิเช่นนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอบ้าง!” พันเดชเอ่ยเสียงเย็น ขณะที่เพิ่งจะลากจิดาภาเดินไป ประจวบเหมาะที่เวลานี้ มีเสียงจากด้านหลังดังขึ้นมา “พันเดช นายจะทำอะไร! ?” เวลานี้ เปรมศักดิ์รีบเดินขึ้นมา มองไปที่พันเดชแล้วถาม “พี่ใหญ่!” ขณะที่มองไปยังเปรมศักดิ์ จิดาภาเรียกขึ้นมา เปรมศักดิ์ขมวดคิ้วลง หลังจากนั้นก็มองไปที่พันเดช “นายจะทำอะไร!?” “นี่เป็นเรื่องของผม พี่อย่ายุ่งจะดีกว่า!” “ปล่อยเธอไป!” “แล้วถ้าไม่ปล่อยล่ะ!?” พันเดชมองไปที่เขาแล้วถาม เสียงไม่ดัง แต่กลับทรงพลังน่าเกรงขาม “นาย-------” เปรมศักดิ์มองไปที่พันเดช แต่กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี “เปรมศักดิ์ นายอย่ายุ่งจะเป็นดีที่สุด อย่าบีบบังคับให้ฉันต้องทำอะไรธีร์อธิศเลย! ” พันเดชมองไปที่เปรมศักดิ์แล้วเตือนอย่างชัดถ้อยชัดคำ ชั่วขณะนั้น ใจของจิดาภาเต้นตึกตัก สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก ตอนนี้ จิดาภามองไปยังเปรมศักดิ์แล้วเอ่ยปาก “พี่ใหญ่ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก!” พูดไป พันเดชก็พลางลากเธอเดินออกไป เปรมศักดิ์ยืนอยู่ตรงนั้น ได้แต่มองตาปริบๆดูพันเดชยัดจิดาภาขึ้นรถ แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ขณะนี้ พันเดชได้ยัดจิดาภาเข้าไปในรถ ขับรถออกไปแล้ว พวกเขาไปได้ไม่นาน ตุลยาก็วิ่งเข้ามา “เดช เดช …………” เธอร้องเรียก แต่กลับมองไม่เห็นอะไรแล้ว ขณะนี้ ตุลยามองไปยังเปรมศักดิ์ที่อยู่ด้านข้าง “พันเดชล่ะ?” “เขาอยู่กับจิดาภาใช่ไหม?” เปรมศักดิ์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น แต่สายตากลับจ้องไปยังรถที่ค่อยๆลับตาไป ครั้นเห็นท่าทีของเปรมศักดิ์เช่นนั้น ตุลยาก็รู้แล้ว เขาต้องรู้ว่าเดชอยู่ที่ไหนแน่ “บอกฉันมา พวกเขาไปไหนกัน?”ตุลยาแผดเสียงถาม เปรมศักดิ์ยืนอยู่อย่างนั้น ยังคงนิ่งไม่ขยับ ตุลยาเริ่มโกรธ “เปรมศักดิ์ เธอใช่ผู้ชายจริงหรือเปล่า เห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบอยู่กับผู้ชายคนอื่น ยังยืนนิ่งอยู่แบบนี้ได้ยังไง!” ตุลยาแผดเสียง ได้ฟังคำของตุลยาเช่นนั้น เปรมศักดิ์รู้สึกเหมือนถูกกระตุ้น เลิกตาขึ้น ไม่แม้แต่จะมองตุลยา รีบหมุนตัววิ่งออกไป ขับรถได้ รีบขับออกไป ตุลยาเห็นเปรมศักดิ์ขับรถออกไป เธอก็รีบวิ่ง ขับรถตามออกไปเช่นกัน…………. ขณะที่อีกด้านหนึ่งนั้น หลังจากที่พันเดชจับจิดาภายัดใส่รถ ก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ความเร็ว ใกล้จะถึงขีดสุด จิดาภาคิด อยู่ที่นี่ตอนกลางคืนก็ดี รถไม่เยอะ ไม่มีตำรวจจราจร มิเช่นนั้น จิดาภาคิดว่าพวกเขาถูกกักตัวไว้แล้ว! หันหน้าไปมองพันเดช ใบหน้าอึมครึมของเขาทำให้คนไม่กล้าพูดอะไรด้วย ตอนนี้เวลานี้ ด้านหน้ามีรถบรรทุกอยู่คันหนึ่ง แต่พันเดชไม่เพียงแต่ไม่ลดความเร็ว กลับยิ่งเร่งความเร็วขึ้นไปอีก จิดาภาเบิกตาโพลง “พันเดช คุณบ้าไปแล้วหรือไง ขับช้าลงกว่านี้!”