บทที่ 288ปากคอเราะร้าย（1）

บ๗ที่ 288ปากคอเราะร้าย（1） “ไม่อวดแล้ว” จิดาภาประนีประนอม พันเดชเงียบ ส่งสายตาโมโหไปที่ผู้หญิงตรงหน้า ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ไม่บังคับจนถึงที่สุดก็ไม่ยอมจริงๆ “คุณพันเดช โอเคแล้วนะ” จิดาภาถามอย่างที่ต้องการจะไปจากลานประหาร ไม่ว่ายังไงให้นักข่าวรอตั้งม