บทที่327 ความสัมพันธ์ที่ขาดกันไม่ได้（1）

บ๗ที่327 ความสัมพันธ์ที่ขาดกันไม่ได้（1） แต่นั่งอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกง่วงอยู่ตลอดเวลา จึงนอนลงบนเตียง แล้วหลับไป ความรู้สึกนี้ จิดาภานอนอย่างเหนื่อยหน่าย ฝันไม่หยุด มีหลายฉากโผล่เข้ามาในฝันอย่างนับไม่ถ้วน ปะปนกันไปหมด ในที่สุด ฝันร้ายอย่างหนึ่งก็ปลุกเธอให้ตื่น