ตอนที่ 36 สัมผัสอย่างหยาบคาย

ต๭นที่ 36 สัมผัสอย่างหยาบคาย ในตอนนั้น ปาลีคิดอยากจะร้องขอความช่วยเหลือขึ้นมาจริงๆ แต่เพราะสิ่งที่รฐา สวงโทพูดมา เสียงทีวีจากข้างนอกดังขนาดนั้นพ่อแม่ต้องไม่ได้ยินแน่ๆ ต่อให้ได้ยินแล้ว จะเข้ามาที่ครัวเพื่อช่วยเธอ ก็เกรงว่าตอนนั้นเธอคงโดนรฐา สวงโทจัดการไปแล้ว คิดซ้ำไปซ้ำมา ปาลีก็ยังคงตัดสินใจไม่ส่งเสียงออกมา รฐา สวงโทเห็นปาลียอมทำตามไม่ส่งเสียงออกมาจริงๆ ก็ใช้มือข้างขวาที่ว่างอยู่ลูบข้างแก้มของปาลีอย่างเบามือ เขายิ้มอย่างพึงพอใจพลางเอ่ย “แบบนี้ค่อยเป็นเด็กดีหน่อย ผู้หญิงก็ต้องยอมฟังคำพูดของผู้ชายดีๆ แบบนี้สิ” ปาลีพยายามขยับหัวหลบหนีมือของเขา กัดฟันพูดด้วยความรังเกียจ “ตอนนี้เธอควรจะปล่อยมือจากฉันดีกว่านะ ไม่อย่างนั้น ดนุพลอยู่ข้างล่างไม่เห็นฉันลงมาตั้งนานแล้ว ต้องขึ้นมาตามหาแน่ๆ” ดนุพล? เรียกซะสนิทเลยนะ ฉันเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนนั้นทั้งคืนวันก่อนแล้วก็วันนี้เลยนะ งานอะไรนั้นก็เป็นแค่ข้ออ้างใช่ไหมล่ะ?” สีหน้าของรฐา สวงโทมืดลง แผ่นอกหน้ากดลงกับช่วงอกกลมกลึงของปาลี ออกแรงกดให้แนบชิดกันไปมา ”เจ็บนะ ไม่เอา.....” ปาลีจู่ๆ ก็ทั้งอายทั้งโกรธ ถูกรฐา สวงโทกดหน้าอกลงมาโดยไม่สนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าหน้าอกทั้งสองของเธอใกล้จะระเบิดออก มันเจ็บเสียจนน้ำตาของเธอไหลออกมา ใบหน้าของรฐา สวงโทดูเพลิดเพลิน เขาเอาแต่กดหน้าอกลงต่อไปอย่างสุขสม พลางล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากปาลี“คำพูดของเธอทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ ตอนนี้รีบโทรหาไอ้ผู้ชายที่อยู่ข้างล่างนั่นซะ ให้มันรีบกลับไป” พูดไป เขาก็กดเบอร์โทรศัพท์ชื่อ “ดนุพล” จากรายชื่อติดต่อของปาลี จากนั้นก็โทรออก แต่มือทั้งสองของปาลียังถูกเขาจับยกขึ้นไว้เหนือศีรษะ แน่นอนว่าไม่สามารถรับโทรศัพท์ไปได้ รฐา สวงโทเผยอยิ้ม เขานึกความคิดชั่วร้ายออกมาอย่างหนึ่ง พอแวบขึ้นมาในหัว ในตอนนั้น เขาก็เปิดลำโพงของโทรศัพท์ทันที จากนั้นก็เอาโทรศัพท์มายัดลงตรงกลางระหว่างอกทั้งสองของปาลีแล้วมืออีกข้างของเขาก็ฉกเข้าไปในกระโปรงของปาลี ”อ๊ะ เธอหยุด.......” ปาลีร้องด้วยความตกใจ รีบหนีบขาทั้งสองเข้าหากัน ยังไม่ทันได้พูดคำว่า “มือ” ใครจะไปรู้ว่าในตอนนั้น โทรศัพท์ที่ถูกกดโทรออกไปนั้น ก็มีเสียงของดนุพลดังออกมา “ฮัลโหล ที่รัก ทำไมเธอยังไม่ลงมาอีกล่ะ?” “ดนุพล.......” หัวใจของปาลีสั่นไหว อ้าปากอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ ”ถ้าเธออยากจะให้มันขึ้นมาเห็นฉันกำลังทำกับเธอล่ะก็ ถ้างั้นเธอก็เรียกให้มันมาช่วยเลยสิ” รฐา สวงโทดูออกว่าเธอจะทำอะไร เขาโน้มในหน้าลงมากระซิบที่หูข้างซ้ายของปาลี ในขณะเดียวกันก็บีบข้อมือของปาลีออกแรงครั้งหนึ่ง นิ้วมือนิ้วหนึ่งก็แทบจะมุดเข้าไปข้างในร่างของปาลี ปาลีรู้สึกเจ็บที่ช่วงล่าง แต่ในตอนนี้เธอทำได้แค่อดทนไว้ ส่ายหน้าพลางส่งสายตาขอร้องไปยังรฐา สวงโท ”ที่รัก เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมไม่พูดอะไรเลย?” เสียงของดนุพลดังออกมาจากโทรศัพท์อีกครั้ง ครั้งนี้ฟังดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ”บอกมันไปว่าเธอไม่เป็นไร ให้มันรีบกลับไปได้แล้ว” เสียงของรฐา สวงโทเหมือนกับเสียงจากปีศาจก็ไม่ปาน ค่อยๆ กระซิบอยู่ข้างหูของปาลี นิ้วมือที่อยู่ในร่างของปาลีขยับไปมาด้วยเจตนาร้าย ปาลีถูกเขากระทำจนเรียวขาสั่นไหว จะด่าก็ด่าไม่ได้ จะหลบก็ไม่มีที่ให้หลบ ทำได้เพียงเชื่อฟังทำตามคำพูดของเขา เธอพูดกับโทรศัพท์ที่สอดอยู่ระหว่างหน้าอกของตน “ดนุพล ฉันไม่เป็นไร........ เธอกลับไปก่อนเถอะ” ”ที่รัก ไม่ใช่เราคุยกันว่าจะพาเธอย้ายบ้านหรอกเหรอ ทำไมเธอถึงบอกให้ฉันกลับไปคนเดียวล่ะ” ในรถที่จอดอยู่ชั้นล่าง ดนุพลอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ในอีกด้านของโทรศัพท์นั้น ปาลีกำลังถูกรฐา สวงโทจับกดไว้กับกำแพง กำลังโดนรังแกอย่างหยาบคาย “บอกไปว่าพ่อแม่เธอไม่ให้ย้ายออก บอกไปว่าเธอไม่ย้ายบ้านแล้ว” ฟังดนุพลเรียกคำก็ที่รัก สองคำก็ที่รัก ดวงตาของรฐา สวงโทก็ยิ่งดำมืดขึ้นไปอีก เขาเอานิ้วที่สองสอดใส่เข้าไปทันที ปาลีฉับพลันเจ็บขึ้นมาจนเกือบจะส่งเสียงร้อง แต่พอคิดว่าดนุพลยังถือสายโทรศัพท์อยู่ จึงทำได้แค่กล้ำกลืนเสียงของตนลงคอไป พยายามทำเป็นสงบนิ่งแล้วตอบดนุพลกลับไป “พ่อแม่ฉันไม่อยากให้ฉันย้ายออกไปน่ะ..... เรื่องย้ายบ้านไว้เราค่อยๆ คุยกันอีกทีนะ...... เธอกลับไปก่อนเถอะ......” “พ่อตาแม่ยายไม่อนุญาตงั้นเหรอ? เธอไม่ได้พูดเรื่องของเราออกไปชัดๆ ใช่ไหม? พวกเขาไม่สบายใจที่เธอคนเดียวจะย้ายมาอยู่คฤหาสน์ของฉันใช่ไหม งั้นเอาแบบนี้ พาพ่อตาแม่ยายมาที่บ้านของฉันสิ แบบนี้ พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดได้แล้ว” ดนุพลได้ยินปาลีที่จู่ๆ ก็บอกว่าย้ายบ้านไม่ได้ขึ้นมา ก็อึ้งไปพักหนึ่ง บนเส้นทางนี้ เขาเฝ้ารอคอยหลังจากนี้ ที่จะใช้ชีวิตรักแสนหวานไปกับปาลี แต่ผลกลับกลายเป็นตอนนี้จู่ๆ ก็มาบอกเขาว่าจะไม่ย้ายแล้ว เขาจะไปทนฟังได้อย่างไร แต่ไม่รู้ว่า สิ่งที่เขาพูดมา กลายเป็นเสียงบ่นที่เข้ามาในหูของรฐา สวงโท และทำลายคำโกหกก่อนหน้าของปาลีไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ฉีกทึ้งออกทั้งหมด