ตอนที่ 66 อย่าแอ๊บ

ต๭นที่ 66 อย่าแอ๊บ ปิยะตกใจพลัน ทันใดนั้นก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้น ตอนที่นิทัศน์พลอดรักกับปาลีในคืนนั้น ปาลีก็ร้องเพลงแบบนี้ ฝีเท้าเริ่มเร่งความเร็วขึ้น ปิยะเดินเข้าไปในห้องของนิทัศน์ทันที กลับเห็นปาลีกำลังนั่งคร่อมบนตัวของนิทัศน์ และโยกย้ายส่ายสะโพก ส่วนนิทัศน์หรี่ตาลง พร้อมเผยสีหน้าฟิน และทั่วทั้งห้องก็เผยกลิ่นอายไร้อาลัยขึ้น เกิดเสียง"ตึ้ง" ตะกร้าที่คาดบนไหล่ร่วงตกลงบนพื้น ปิยะจ้องมองชายหญิงที่พลอดรักกับบนเตียงอย่างบ้าคลั่ง และเธอก็นิ่งอึ้ง เมื่อได้ยินเสียงประตูดังขึ้น ปิยะและวารีที่อยู่บนเตียงก็ดึงสติกลับมา เมื่อหันหน้ามองเห็นปิยะที่พุ่งตัวเข้ามา ทั้งสองคนก็ตกใจช็อก จากนั้นวารีก็จ้องมองปิยะด้วยสายตาเคียดแค้น ความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกันบอกเธอ ระหว่างนิทัศน์กับปิยะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติ เมื่อเห็นศัตรูความรักจ้องมองจนดวงตาแดงก่ำ ปกติแล้ววารีควรร้องเขินอายออกมา และรีบจากนิทัศน์ไป พร้อมถือผ้าห่มปกปิดเรือนร่างเปลือยกายของตัวเอง แต่วารีไม่เป็นเช่นนั้น เธอเกิดมาบนภูเขาใหญ่แห่งนี้ เดิมทีไม่ได้เขินอายเหมือนผู้หญิงภายนอกมากขนาดนั้น การพุ่งเข้ามาของปิยะมาได้เวลาพอดี เธอรู้ดีว่านิทัศน์เป็นผู้ชายของวารี ดังนั้นวารีเลยอกผ่ายไหล่ผึ้ง และโยกย้ายส่ายสะโพกต่อไปโดยไม่สนใจคนด้านข้าง เพื่อเอาอกเอาใจนิดทัศน์ เธอยังส่งเสียงร้องออดอ้อนด้วย นิทัศน์อยากผลักเธอออกไป แต่ตัดใจกับความรู้สึกสบายข้างในไม่ได้ เลยนอนพิงต่อไป พร้อมเสวยสุขกับความรู้สึกฟิน เพราะถึงยังไงคนอย่างนิทัศน์ก็ไม่ต้องอธิบายให้ผู้หญิงคนไหนด้วย "นิทัศน์ เจ้าคนเลวทราม..." เมื่อเห็นชายหญิงบนเตียงไม่สนใจตัวเอง ปิยะก็ตัวสั่นเทา เพื่อเขา เธอไม่กลัวความลำบากขืนข่ม ยอมเดินเก็บสมุนไพรทั่วทั้งภูเขา แต่เขากลับนอนพลอดรักกับผู้หญิงคนอื่นในห้องอย่างสบายใจ แต่เธอจะทำอะไรได้? เธอไม่ได้เป็นอะไรกับนิทัศน์ และต่อให้เธอเป็นเลขาผู้หญิงที่เป็นครั้งคราวของเขา เธอก็ไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะโต้เถียงกับเขา ไม่ว่าเขาจะพลอดรักกับผู้หญิงคนไหน อยู่ต่อไปก็ยิ่งอัปยศ ปิยะหันหลัง พร้อมยกมือมาปิดปากไม่ให้ได้ยินเสียงร้องไห้ และเดินจากไป "พี่นิทัศน์ พี่สาวคนนั้น เธอคงไม่โกรธใช่ไหม? จะให้วารีไปตามเธอให้ไหมค่ะ?" ในเวลานี้วารีแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาต่อหน้าของนิทัศน์ ใบหน้าเรียวเล็กที่เนียนนุ่มเผยสีหน้าจริงจัง เมื่อนิทัศน์ได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจ สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดคือกล้าแสร้งแกล้งทำต่อหน้าเขา มือข้างซ้ายยื่นออกมาจับคางของวารีไว้ พร้อมหรี่ตาลงด้วยแววตาอันตราย และพูดอย่างเย็นชาว่า : "ผู้หญิง อย่าแอ๊บทำเป็นฉลาด เพราะส่วนใหญ่ คนฉลาดมักซวยเพราะความฉลาด หากเธอยังอยากอยู่ข้างกายผม ก็ต้องเชื่อฟัง" วารีที่รอฟังนิทัศน์พูดว่า "วารี อย่าไปสนใจผู้หญิงคนนั้น พวกเรามาสนุกกันต่อเถอะ" นั้น กลับถูกนิทัศน์หักหน้า และยังจับคางเธอจนเจ็บปวด วารีเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา และรีบร้องขอด้วยความหวาดกลัว : "พี่นิทัศน์ เจ็บค่ะ...วารีไม่กล้าแล้ว วารีจะเชื่อฟังคุณค่ะ" "เข้าใจก็ดีแล้ว" เมื่อนิทัศน์พอใจก็คลายมือออก และผลักวารีออกจากบนตัวเขา จากนั้นก็เปิดหน้าต่าง และให้วารีเหยียบบนเก้าอี้ไม้นั่งลงบนหน้าต่าง และเขาก็สอดใส่จากข้างหลัง "ร้องเพลงให้ผมฟังหน่อย" "อ่า..." วารีถูกนิทัศน์กระทำอย่างป่าเถื่อนจนเจ็บปวด แต่ก็ยังร้องเพลงบนภูเขาต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน : "เรียกร้องหาพี่ชายคนรัก น้องสาวรอคอยเจ้าทั้งวัน ทำไหมเจ้ายังไม่มา พี่ชายคนรัก..." "ร้องเพลงให้ดังๆหน่อย!" นิทัศน์ออกแรงดันสุดแรง จนมีเสียงร้องเจ็บปวดแฝงด้วย หลังจากที่ปิยะเดินจากไปโดยไม่โวยวาย ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ไม่รู้ทำไหม นิทัศน์มีความรู้สึกแปลกๆ นับตั้งแต่มาหมู่บ้านชาลา ความรักที่ปิยะมีต่อเขาก็ค่อยๆจืดจางลง ถึงแม้ว่านิทัศน์ไม่เคยรักผู้หญิงที่เคยนอนกับเขาด้วยอย่างจริงจัง แต่เขากลับขอร้องผู้หญิงเหล่านั้นให้รักเขาใจเดียวอย่างอันธพาล ไม่ว่าจะเป็นปิยะ มีนา สุดา และวารีที่จะต้องด้วย ดังนั้นเลยรู้สึกเหมือนกับปิยะมีความรักต่อตัวเองน้อยลง นิทัศน์ทนไม่ไหวแล้ว หัวใจและเกียรติยศความเป็นผู้ชายของเขาไม่อนุญาตให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ ดังนั้นเขาเลยให้ปาลีนั่งบนหน้าต่าง และตั้งใจให้เธอร้องเพลงเสียงดังออกมา แต่ข้างหลังหน้าต่างเป็นบ้านของตระกูลภูผา ซึ่งเป็นสถานที่ที่ปาลีพักอยู่