ตอนที่ 88 พี่น้องแตกหัก

ต๭นที่ 88 พี่น้องแตกหัก ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว เพราะว่าทะเลาะกันเรื่องของปาลี จักรกฤษกับนัฐพงษ์หนึ่งสัปดาห์ได้แล้วที่ไม่ได้เจอกัน ทั้งสองดูเหมือนยัง โกรธกันและก็ไม่มีใครสนใจใคร เมื่อตอนนี้จักรกฤษจู่ๆมาปรากฏตัวต่อหน้าตัวเอง นัฐพงษ์จึงอึ้งไปเป็นเวลานาน จากที่เขารู้จักจักรกฤษผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่เจ้าอารมณ์มาก ถ้าหากมีบางอย่างเกิดขึ้น จักรกฤษจะไม่เป็นคนที่อ่อนข้อก่อน เกือบจะทุกครั้ง เขาและดนุพลชดใช้ให้เขาก่อนเขาถึงจะยอม นัฐพงษ์จ้องจักรกฤษ มองเป็นเวลานาน แล้วพูดว่า “จักรกฤษวันนี้กินยาผิดอีกแล้วหรอ?” นัฐพงษ์ในใจยังโกรธจักรกฤษที่เขาทั้งดุทั้งสั่งสอนเขานั้นครั้งนั้น! จักรกฤษกระตุกมุมปากหนึ่งที แต่ก็ยังหน้าด้านหัวเราะพูดว่า “พี่นัฐพงษ์ ยังโกรธน้องอยู่หรอ เรื่องนั้นมันก็ผ่านมาตั้งหนึ่งสัปดาห์แล้วแต่ถ้าในใจนายไม่มีวิธี งั้นก็ให้ฉันจักรกฤษเป็นแค่ตดก็ได้” “จะให้ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ? นายว่างแผนจะฆ่าฉันหรือไง?” นัฐพงษ์มีบางอย่างที่ยังลังเล ประโยคนี้ดูเหมือนโกรธอยู่ แต่จริงๆแล้วต้องการทดสอบจักรกฤษ จักรกฤษได้ยินแล้ว ก็ยิ้มแห้งๆจากนั้นก็เกาหัวแล้ว พูดว่า “ฉันมาวันนี้ไม่ใช่เรื่องนี้ ฉันต้องการยาแก้บวมพิเศษของนายหนึ่งขวด รีบไปเอามาให้ฉัน ฉันต้องใช้ด่วน” ได้ยินแล้ว นัฐพงษ์ก็รู้ได้ทันทีและพูดว่า “ฉันว่าแล้วทำไมนายถึงมาที่นี้และก้มหัวให้ฉันก่อน เดิมทีเพราะมีสิ่งที่ต้องการ ทำไม เมื่อคืนเอาสาวงามไปแล้วลงมือหนักไปหรอ ถึงต้องการยาแก้บวมเร็วพิเศษของฉัน?” จักรกฤษถูกนัฐพงษ์พูดจนหน้าแดงและภาพที่เขาเพิ่งกดทับร่างปาลีในรถก็ฉายขึ้นมา จึงรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เขาจะคิดถึงปาลีทำไม ขมวดคิ้ว พูดเสียงดังใส่นัฐพงษ์ “พูดไร้สาระ รีบไปเอามาให้น้องชายนาย เร็วๆ” “เห็นนายรีบแบบนี้ ดูแล้วผู้หญิงคนนั้นที่ถูกนายอุบาทว์ใส่จะต้องเป็นสินค้าชั้นเยี่ยมแน่เลย ไม่งั้นไม่ทำให้นายใส่ใจอย่างนี้ได้ รอก่อน ฉันจะไปเอามาให้” นัฐพงษ์ส่ายหัวครู่หนึ่ง ก็ลุกขึ้นไปเอามาให้จักรกฤษ “พูดไร้สาระเยอะจริง” จักรกฤษพูดพึมพำเบาๆ ได้ยาแล้ว จักรกฤษไม่ได้อยู่ต่ออีกแต่รีบวิ่งออกไปอย่างเร็ว แบบนี้ยิ่งทำให้นัฐพงษ์ยิ่งอย่างรู้เข้าไปอีก ที่ทำให้จักรกฤษใส่ใจเช่นนี้เป็นผู้หญิงแบบไหนด้วยความอยากรู้นัฐพงษ์รีบไปยืนดูอยู่ตรงหน้าต่างห้อง ใช้กล้องส่องทางไกลเพื่อแอบดูจักรกฤษ จักรกฤษจะรู้ที่ไหนว่านัฐพงษ์จะทำเช่นนี้ ออกจากประตูโรงพยาบาลเขาก็ เข้าไปในรถที่จอดอยู่ตรงข้ามกับโรงพยาบาลจากนั้น เขาก็เขย่ายาแก้บวมพิเศษของนัฐพงษ์ในมือของเขาให้กับปาลีที่อยู่ในรถที่ทำให้เขาเป็นห่วงแล้ว พูดว่า “ยื่นหน้าของเธอมา ฉันจะทาใส่ยาให้ นี้คือสิ่งที่ฉันต้องเสียศักดิ์ศรีเพื่อสิ่งที่เธอขอเลยนะ” ปาลีตั้งให้เขาเป็นไอ้คนชั่งพูดไม่พอใจพูดว่า “นายไม่ต้องทำ ฉันก็มีมือ” พูดไป ก็หยิบกระจกเล็กๆในกระเป๋าที่เธอปกติดตัวตลอดออกมา กลับ คิดไม่ถึงเมื่อเปิดออกกระจกข้างในแตกออกเป็นแผนๆปาลีนึกขึ้นได้ตอนที่รฐาจับเธอเธอใช้กระเป๋าทุบไปที่รฐาหลายครั้งอย่างนี้นี่เองกระจกเล็กในกระเป๋าถึงแตก เมื่อเห็นอย่างนี้ จักรกฤษก็หยุดขำไม่ได้ และพูดอีกครั้งว่า “ไม่ต้องห่วงฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เธอคงไม่คิดว่าจะเอาหน้าหัวหมู่แบบนี้กลับไปให้พี่ดนุพลเห็นหรอกนะ เร็วขยับมา ฉันล่ะเกลียดการกระบิดกระบวนของผู้หญิงที่สุดเลย” “นายสิหัวหมู” ปาลีพึมพำพูดประโยคนี้ในปากเบาๆ แต่คำพูดของจักรกฤษก็ยังอยู่ในใจของเธอ จึงหลับตา เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แค่ทายาไม่มีอะไรก็แค่ทายาบนหน้า ในที่สุดเมื่อเห็นปาลียอม จักรกฤษก็บีบยาใส่มือของเขา แล้วค่อยๆลูบลงไปที่แก้มของปาลีอย่างนี้เขาจึงมองปาลีอย่างละเอียด มองอย่างนี้มือของจักรกฤษก็เริ่มสั่น เเละก็ยิ่งหายใจหนักขึ้นเลื่อยๆ มันเป็นเหตุผล ที่แก้มของปาลีทั้งแดงทั้งบวม แต่ส่วนอื่นของปาลีไม่ได้เสียหายขนตาของเธอยาวและงอนมาก ในตอนที่หลับตาและกระพริบเบาๆ เหมือนปีกผีเสื้อ จมูกของเธอ เล็กและสวยมากกับสัมผัสได้กับลมหาใจอ่อน ริมฝีปากของเธอ อวบอิ่ม มีสีส้มนุ่มนวลทั้งสองกลีบ และเงางามมาก จักรกฤษมอง แล้วก็อยากจะจูบสักครั้ง โชคดีที่เขายังมีสติอยู่ และหยิบไปที่ต้นขาของตัวเองเพื่อให้เจ็บและให้ตัวเองตื่น แต่กลับไม่รู้เลยว่าฉากนี้ถูกนัฐพงพงษ์ที่ยืนตรงหน้าต่างในรถพยาบาลใช้กล้องส่องทางไกลส่องเห็นพอดี “พา!” ด้วยเสียงที่คมชัด นัฐพงษ์ทุบกล้องส่องทางไกลที่อยู่ในมือของเขาอย่างแรงจนมันแตกออก มือก็ดึงเน็กไทน์ออกจากคอ และเริ่มกระวนกระวายเดินไปเดินมาในห้องทำงานสุดหรูของตัวเอง “จักรกฤษนะจักรกฤษ ตอนอยู่ต่อหน้าฉัน ทำเป็นสอนให้ฉันรักความเป็นธรรม ลับหลังตัวเองกลับเอายาของฉันไปทาให้กับปาลี แล้วยังกล้ามาพูดกับฉันถึงความเป็นพี่น้อง! ปลอม ปลอมทั้งหมด มันเป็นของปลอม!” นัฐพงษ์ใช้เท้าเตะไปที่โต๊ะที่อยู่ด้านหน้า และควันขึ้นหน้าด้วยความโกรธ กับดวงตาสีเทาเข้มที่เย็นชา