ตอนที่424แผนล่อเสือออกจากถ้ำ

ตอนที่424แผนล่อเสือออกจากถ้ำ ธีมนต์หลังจากถูกจับขึ้นรถเขาถูกจับกดไปไว้ยังด้านหน้ารถระยะหนึ่งหลังจากนั้นประทินก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าชื้นๆเปียกปิดปากและจมูกของเขาเขาหายใจสูดดมแก็สกลิ่นแปลกๆเข้าไปในร่างกายหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมดสติไป ประทินขับรถมุ่งหน้าไปทางใต้โดยใช้ความเร็วสูงหล่อนปิดโทรศัพท์มือถือและใช้โทรศัพท์แบบปุ่มกดธรรมดาแทนเพื่อหลีกเลี่ยงการจับตำแหน่งของเธอ รถยิ่งขับความเร็วยิ่งเพิ่มขึ้นวิวที่ข้างทางก็ไม่เหลือความเป็นเมืองอีกแล้วไม่รู้ว่าขับมานานแค่ไหนสุดท้ายก็ขับมาถึงทางขึ้นเขาหล่อนลงจากรถปล่อยรถทิ้งไว้ในที่ลับตาคนบริเวณเชิงเขาแล้วเปลี่ยนไปขึ้นรถโฟล์คสวาเกนซานตานาสีดำที่หล่อนเตรียมเอาไว้แทน รถที่ไม่มีป้ายทะเบียนไม่มีตรายี่ห้อใดๆหล่อนลากร่างที่ไร้สติของเด็กน้อยอย่างไม่ปราณีปราศรัยเข้าไปไว้ที่เบาะหลัง กลับมาอยู่บนถนนอีกครั้งไม่รู้ว่าเพราะเปลี่ยนยานพาหนะหรือเพราะสิ่งที่เธอทำบ่อยในช่วงนี้ทำให้เธอรู้สึกเริ่มปรับตัวและชินกับพฤติกรรมเลวร้ายแบบนี้สมองที่เคยหวาดกลัวและกังวลค่อยๆสงบนิ่งลง หล่อนค่อยๆขับอย่างระมัดระวังไปตามเส้นทางที่เธอได้วางแผนเอาไว้ล่วงหน้าถนนเส้นนี้มีกล้องวงจรปิดน้อยมากบริเวณที่หล่อนเปลี่ยนรถตรงเชิงเขาก็ไม่มีกล้องเช่นกันทำให้ยากที่จะตามหล่อนเจอ ก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดลงหล่อนก็ขับมาถึงรอยต่อของเมืองสองเมืองซึ่งห่างจากเมืองJร้อยกว่ากิโลเมตร รอบๆตัวไม่มีแสงไฟถนนเลยหมู่บ้านก็น้อยมากทอดสายตามองออกไปไกลๆจะเห็นแสงไฟจุดเล็กๆลอดออกมาจากบ้านแบบโบราณ หล่อนจอดรถไว้ที่ปากซอยหนึ่งเพื่อความรวดเร็วหล่อนจึงต้องแบกร่างของเด็กน้อยไปด้วยมองทางมืดมิดที่อยู่ไม่ไกลประทินไม่กลัวแต่มีความกังวลที่ไม่อาจสัมผัสได้ปกคลุมอยู่ในความมืดมิดของยามค่ำคืน ตอนที่เตชิตกลับมาที่บ้านหลังเก่านั้นคุณตาของเขาก็ออกมาแล้วและกำลังพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้อยู่เมื่อเห็นเขาเดินมาหลายคนหน้าถอดสีเพราะแค่ชั่วพริบตาลูกของเขาก็หายไปแล้วใครจะรับผิดชอบไหว "เตชิตยายขอโทษเป็นเพราะความโง่เง่าของยายเอง.." ชนาพรน้ำตานองหน้าเห็นแต่ภาพที่เด็กน้อยถูกจับตัวไป ตลอดทางที่เตชิตขับรถมาที่นี่ในสมองเขาก็เรียบเรียงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นเห็นชัดว่าประทินได้วางแผนทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้วภาพตัดต่อของนัชชานัดเขามาที่ร้านกาแฟทั้งหมดเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำเป้าหมายที่แท้จริงของหล่อนก็คือธีมนต์ มาจับตัวเด็กนอนกลางวันแสกๆใช้วิธีโง่ๆแบบนี้ทำให้ทุกคนรู้หมดว่าหล่อนเป็นคนทำจะว่าหล่อนเสียสติก็คงไม่ใช่แต่หล่อนมาถึงจุดที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วหล่อนเดินมาถึงทางตันแล้ว คนประเภทนี้จับตัวเด็กไปจะทำอะไรเด็กบ้างเขาเองก็ไม่กล้าคิดแค่จะคิดเขาก็สติแตกแทบจะเป็นบ้าในใจเขารักธีมนต์มากขนาดไหนตอนนี้เขาก็เกลียดประทินมากไม่ต่างกันแต่เวลานี้เขาต้องใจเย็นและตั้งสติให้ได้ลูกกำลังรอให้เขาไปช่วยเขาจะต้องทำได้ เมื่อเขาเผชิญหน้ากับสองตายายเขาก็ไม่ได้กล่าวโทษทั้งสองเลยเพียงแค่ถามว่า"ลูกถูกจับไปตอนไหนตรงไหนได้ภาพวงจรปิดแล้วรึยัง" หญิงชรารีบชี้ไปตรงจุดที่เกิดเหตุแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดอย่างละเอียดให้เขาฟัง"ประทินอ้างว่าหล่อนเป็นคุณครูอนุบาลของธีมนต์จะเอาเอกสารสมัครเรียนมาให้เซ็นยายก็นึกอยู่ว่าเมื่อก่อนหลานเคยพูดว่าจะให้ธีมนต์เข้าเรียนอนุบาลก็เลยไม่ได้สงสัยอะไรใครจะไปคิดว่าหล่อนร้ายกาจขนาดนี้ถึงขนาดกล้าจับเด็กไป" ชายชราที่ฟังอยู่ข้างๆสีหน้าซีดขาวด้วยความที่สูงอายุกว่าแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะตะคอกด้วยเสียงดังว่า"ก็เพราะเธอไม่มีไหวพริบเคยบอกมาตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วแต่เธอก็ไม่เคยสนใจ" "ใครจะไปคิดว่าแม่นั่นจะ????แล้วตอนนี้จะทำยังไงถ้าธีมนต์เป็นอะไรไปฉันก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว…"พูดจบหญิงชราก็สะอึกสะอื้นร้องไห้ขึ้นมา ภาพความเศร้าเสียใจตรงหน้าทำให้ยิ่งไม่สบายใจในใจของทักคนตอนนี้ต่างก็คิดไปในแง่ดีและก็เผื่อใจไว้ในแง่ร้ายด้วยเหมือนเสียงร้องไห้ที่ยิ่งร้องยิ่งดังขึ้น "หยุดร้องเถอะครับตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาร้องไห้รอให้ธีมนต์กลับมาก่อนแล้วค่อยร้องก็ยังไม่สาย"พูดจบเตชิตก็หันมาถามหาภาพจากกล้องวงจรปิดจากเจ้าหน้าที่เจ้าหน้าที่เองก็โหลดลงในมือถือเตรียมไว้เรียบร้อยจึงเปิดให้เขาดูเขามองไปที่ภาพสีขาวดำในจอโทรศัพท์มือถือสิ่งที่ประทินทำกับลูกของเขาสีหน้าชายหนุ่มนิ่งประหนึ่งใจกลางพายุ