ตอนที่54เชื่อว่าตัวเองไม่มีข้อผิดพลาด

ตอนที่54เชื่อว่าตัวเองไม่มีข้อผิดพลาด ก่อนที่รายการจะออกอากาศนักแสดงไม่สามารถฟังความคิดเห็นของผู้กำกับได้เพื่อรักษาความเรียลของรายการไว้ตลอดจนพฤติกรรมไม่ดีที่ชนิศามีต่อทีมงานเมื่อถึงเวลาออกอากาศก็อาจจะโดยถ่ายทอดสู่สายตาผู้ชม เสียงส้นสูงของชนิศาดังมาจากทางเดินพี่นัฎเหลือบมองที่นอกประตู“ชเยศก็มาด้วย！” จิดาภานั่งอยู่กระจกไม่มีกิริยาโต้ตอบใดๆเธอต้องการรับผิดชอบงานของตัวองจะให้พวกเขามากระทบถึงอารมณ์ความรู้สึกของการถ่ายทำไม่ได้ “จิดาภาผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”ชเยศมองไปที่ชนิศาและมองไปที่พี่นัฎ“ให้เธอออกไปก่อนได้ไหม？” “พี่นัฎเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของฉันฉันไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องปิดบังเธอถ้าคุณชเยศมีเรื่องจะพูดไว้ครั้งหน้าเถอะค่ะ” จิดาภาได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วในเวลาพักพักไปด้วยก็รอคอยสัญญาณจากกลุ่มผู้กำกับไปด้วย ชนิศายิ้มหยิ่ง“ชเยศคุณยังไม่ต้องบอกเธอก็ได้ค่ะฉันคิดว่าเธอรับความตื่นเต้นสะเทือนใจนี้ไม่ได้แน่！”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจเหยียดหยามจิดาภาราวกับว่าได้ชนะเกมไปแล้ว ไม่สนใจการยั่วยุของเธอจิดาภาหันตัวกลับไปอย่างใจเย็นเปรียบเหมือนพวกเขาคืออากาศ ท่าทางที่ไม่สนใจของเธอทำให้ชเยศขมวดคิ้วเขากระแอมหนึ่งที“ชั่งเถอะเมื่อถึงเวลาที่เธอควรจะรู้เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละเมื่อถึงเวลาผมหวังว่าคุณจะยังคงใจเย็นได้แบบนี้นะอย่าทำให้ผมและบริษัทเดือดร้อน” จิดาภาปิดสคริปต์บทละครในมือของเขาลง “ฉันไม่ได้ว่างเหมือนคุณพวกคุณกำลังรบกวนการทำงานของฉัน”สิ้นคำพูดเย็นชาของจิดาภา นาทีต่อมามีบอดี้การ์ดชุดดำสองคนเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและพาตัวชเยศกับชนิศาออกไป “เชิญ”พวกเขาพูดอย่างเย็นชากางแขนขวางชเยศไว้รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาเคร่งขรึมราวกับกำแพงเหล็กทำให้ชเยศไม่มีวิธีที่จะเข้าใกล้จิดาภาได้ “ชเยศจิดาภามีบอดี้การ์ดได้อย่างไร？คุณจ่ายเงินจ้างให้เธอหรอ？”ใจชนิศาเต็มไปด้วยความหึงหวงดึงชเยศไม่หยุด “จะเป็นไปได้ยังไง！”ชเยศมองไปที่ด้านหลังของจิดาภาหึ“บริษัทไม่ปล่อยเธอไว้แน่！คุณไปถ่ายเรื่องนั้นไม่จำเป็นต้องบอกเธอหรอกปล่อยให้เธอเสียใจทีหลังไปเถอะ！” เดิมทีไม่ได้ต้องการให้จิดาภารู้ล่วงหน้าเรื่องข่าวการแต่งงานของชเยศกับชนิศาคิดว่าอยากจะชี้แจงเรื่องที่ผ่านมาป้องกันไม่ให้จิดาภาไปอาละวาดในงานตอนนี้เหมือนว่าเขาจะไม่ต้องทำแบบนั้นแล้ว ใบหน้าของจิดาภาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงในใจของเขามีแต่ความโกรธลุกไหม้อยู่เธอทำเป็นไม่สนใจได้ยังไงกัน！　　 ชนิศาเห็นชเยศโกรธเพราะจิดาภาก็สบายอกสบายใจเป็นอย่างมาก “ไปสืบมาบอดี้การ์ดของจิดาภาจ้างมาจากไหนฉันจะจ้างบ้าง！” “แต่บริษัทเหมือนจะไม่มีงบในส่วนนี้……”ผู้ช่วยของชนิศาลำบากใจแม้ว่าชนิศาจะเป็นแฟนของชเยศก็ไม่พ้นในตำแหน่งคุณผู้หญิงของบริษัทได้ทำทุกอย่างที่ต้องการ　 “ทำไม？จิดาภามีฉันก็ต้องมีและทั้งหมดต้องดีกว่า！” ชนิศากระถืบเท้าเดินออกไปแถมยังให้ผู้ช่วยของเธอดูป้ายชื่อที่หน้าอกด้านซ้ายของบอดี้การ์ดขมวดคิ้วเล็ดน้อย“แผนงานนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน？” พี่นัฎเห็นชนิศาเดินห่างออกไปเดินกลับไปที่โต๊ะรินน้ำให้จิดาภา“อยากให้พี่ไปสืบเรื่องของพวกเขาไหมพี่ดูแล้วว่าเรื่องคงไม่ได้ง่ายอย่างนี้” “ไม่ต้องหรอกทำงานของพวกเราให้เรียบร้อยก่อน”　 จิดาภามีเหตุผลมาตลอดอารมณ์ส่วนตัวไม่สามารถกระทบต่องานได้ ไม่พูดถึงความร่วมมือระหว่างประเทศที่สำคัญเช่นนี้　เธอต้องการคว้าทุกโอกาสที่หายากพวกนี้ไว้เหมือนแต่ก่อนที่เธอค่อยๆก้าวเข้ามาในวงการนี้ตอนนี้เธอยิ่งไม่สามารถผ่อนคลายได้　 ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าให้กับจิดาภาอย่างรวดเร็วหลังจากเห็นเธอใส่ชุดตัวละครน้าเมธินีเกรงว่าเธอจะไม่พอใจที่โดนแต่งหน้าแก่ยิ้มพร้อมอธิบาย“เพราะว่าเป็นไปตามบทบาทของตัวละครอาจจะต้องเปลี่ยนการแต่งหน้านิดหน่อยทำให้อายุของคุณเหมาสมกับตัวละครยิ่งขึ้นค่ะ” “โอเคเริ่มเถอะ”จิดาภาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีนั่งลงที่เก้าอี้และหลับตาลง เมื่อช่างแต่งหน้าได้ยินคำว่าโอเคสี่สิบนาทีหลังจากนั้นก็แต่งหน้ามีอายุให้กับจิดาภาเรียบร้อยแล้วใส่ริ้วรอยและฝ้ากระลงไปที่แก้มอันอ่อนเยาว์ของเธอและทำรอยหย่อนคล้อยมองดูแล้วเหมือนกับผู้หญิงอายุห้าสิบมากๆคนหนึ่ง “คือว่าตาของคุณสวยเกินไปแล้วฉันแต่งยังไงก็ไม่ให้ความรู้สึกแก่เลยค่ะ”ช่างแต่งหน้าพูดขอโทษ จิดาภายิ้มมองไปที่กระจก“เทคนิคการแต่งหน้าของคุณสูงมาก……” “นักแสดงเตรียมพร้อมหรือยังครับการถ่ายจะเริ่มต้นในอีกสามนาที！” ทีมงานประกาศ เมื่อจิดาภากำลังรีบเดินออกมานั้นชนิศาได้อยู่กับพวกผู้กำกับแล้วเมื่อเห็นจิดาภาเดินมาแถมยังแต่งหน้าแก่ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง“น่าเกลียด！ฉันคิดว่าจิดาภาไม่ต้องแต่งหน้าก็ได้แค่เธอลบเครื่องสำอางหน้าสดออกมาแสดงก็พอแล้วล่ะ” เมื่อพูดออกมาผู้กำกับก็ต่างพากันขมวดคิ้ว นักแสดงสองคนนี้ไม่ใช่นักแสดงในสังกัดของบริษัทs.jหรืออย่างไร？ทำไมถึงได้ต่างกันตรงกันข้ามขนาดนี้？　　 อีกทางหนึ่งคำที่ชนิศาพูดล้วนแล้วแต่เป็นคำของพวกมือสมัครเล่นจิดาภาแต่งหน้าเพื่อให้ใกล้เคียงกับตัวละครร้อยเปอร์เซ็นต์ยินยอมเพื่อศิลปะการแสดงแต่งหน้าที่หน้าเด็กดุจดั่งดอกไม้ของตัวเองให้กลายเป็นแบบนี้ได้นับว่าเป็นนักแสดงมือคุณภาพอาชีพ คำพูดของชนิศาชั่งอ่อนต่อโลกนัก จิดาภาไม่ได้ให้ความสนใจกับชนิศาหลังจากที่ยิ้มให้กับพวกผู้กำกับก็เดินไปประจำที่ตำแหน่งของตัวเอง ชนิษาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดพลาดของตัวเองเดินไปอย่างภูมิใจในตัวเองซะเหลือเกิน ในสมองของจิดาภาจดจำสคริปต์บทสนทนาในละครได้อย่างละเอียดหลังจากมั่นใจว่าไม่ผิดพลาดโบกมือเป็นสัญญาณให้กับช่างภาพผู้กำกับมองสำรวจเห็นว่าทางฝั่งชนิศาก็เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วเจสันตะโกน“เริ่ม”　 ครั้งนี้มีแสงไปและฉากทั้งหมดที่เหมือนจริงและต้องมีกระจกเงาในท้ายที่สุดทดสอบทักษะอาชีพของนักแสดงเป็นอย่างมาก บนจอมอนิเตอร์เป็นภาพที่จิดาภาแสดงบทร้องไห้เปรียบเทียบกับเมื่อสักครู่นี้การแสดงออกของเธอมีการทุมเทมากขึ้นสายตาเปลี่ยนไปนิดหน่อยก็เพิ่มความผันผวนของตัวละคร เธอเปลี่ยนชนิศากลายเป็นตัวละครในเรื่องได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จักในชีวิตจริงความสัมพันธ์ปัจจุบันของพวกเธอล้วนแล้วแต่ไม่ได้มีผลกระทบต่ออารมณ์การแสดงของเธอ แต่ในทางตรงกันข้ามกับชนิศาน้ำเสียงและสายตาของเธอไม่เพียงพอมองดูจากในกล้องแล้วเธอดูภาคภูมิใจมากซะเหลือเกินแถมยังต้องการที่จะเปรียบเทียบการแสดงของเธอกับนักแสดงคนนี้ที่เล่นกับเธออีกเธอไม่เข้าใจจุดมุ่งหมายจริงๆของรายการนี้สิ่งที่ผู้กำกับต้องการเห็นไม่ใช่นักแสดงสองคนแข่งขันกันบนเวทีเดียวกันแต่ต้องการแสดงให้ผู้ชมเห็นถึงลักษณะที่แท้จริงของนักแสดงที่อยู่เบื้องหลัง สามารถพูดได้ว่าชนิศาตีความความหมายโดยนัยของรายการนี้บิดเบือนไป การแสดงของเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะและไม่มีความเป็นมืออาชีพ “คัท” เจสันหายใจเข้าลึกๆ“โชคดีที่ผมเชิญจิดาภามารายการตอนนี้จึงไม่น่าเกลียดเกินไปสัมภาษณ์ประสบความรู้สึกในการถ่ายภาพของพวกคุณสักครู่ก็สามารถเลิกงานได้ เขาตบไหล่ของเพื่อนร่วมงานถือโทรศัพท์เดินห่างออกจากสถานที่ถ่ายทำเขาต้องรีบไปคุยกับNazaเกี่ยวกับการแสดงที่ยอดเยี่ยมของจิดาภาพยายามเพื่อให้ได้โอกาสทำงานร่วมกันในครั้งต่อไป ผู้กำกับและช่างภาพคนอื่นๆต่างก็ตกใจกับการแสดงของจิดาภา