ตอนที่ 2 ทั้งตัวมีตรงไหนที่คุณยังไม่เคยเห็นบ้าง

ตอนที่ 2 ทั้งตัวมีตรงไหนที่คุณยังไม่เคยเห็นบ้าง นวตากระฟัดกระเฟียดด้วยความโกรธจ้องมองไปที่เขา ความจริงก็คือ ยาแบบนี้ถึงเขาไม่ให้เธอกิน เธอก็ต้องไปซื้อกินเองอยู่แล้ว เธอจะรอให้เกิดเรื่องตั้งท้องกับเขาขึ้นได้อย่างไรกัน เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นได้ในระหว่างพวกเราทั้งสองคน “.....” นวตาหยิบกล่องยาขึ้นมาจากโต๊ะอาหาร เปิดออก น้ำตาซึมพลางกลืนยาลงไป2เม็ด แน่นอนเธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เอายาเม็ดนั้นใส่เข้าไปในปาก จตุภูมิขมวดคิ้วแน่น นวตาไม่ทันได้คิด เธอเอาแก้วน้ำที่จตุภูมิส่งให้สาดใส่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาที่ยืนอึ้งๆ อยู่ ตอนนี้ใส่อารมณ์เต็มที่กับการกระทำของเขา เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือราวกับปิศาจกลับชาติมาเกิด เขาหลงเสน่ห์เธอไปได้ยังไงนะ น้ำบริสุทธิ์ที่ค้างอยู่บนใบหน้าของเขาค่อยๆ ถูกลมพัดไหลลงมา นวตาตกใจตัวแข็งทื่อ  นั่น.....นวตาตกตะลึงตาค้าง ก่อนหน้านี้ ทำไมเธอไม่เคยรู้สึกถึงความสมบูรณ์แบบของตัวเขาซะเลย? อย่างที่บอก เธอรู้สึกอยากกอดเขาขึ้นมาทันที เป็นเพราะเสน่ห์ในตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ยิ่งไปกว่านั้น จตุภูมิเองก็ไม่อาจเห็นนวตาเป็นอื่นไปได้ ทุกๆ วันต่อหน้าเธอ เขาจะใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นหรือไม่ใส่เลยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร สายตาของนวตาเป็นประกาย พลางส่งเสียงแหบแห้ง “จตุภูมิ พี่ช่วยไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ค่อยมาทานข้าวเถอะ” จตุภูมิก้มมองตัวเองอย่างไม่คิดอะไร ถึงเธอไม่พูด เขาก็คิดไว้แล้วว่าจะทำ นับวันนวตายิ่งเอาใหญ่ กล้าสาดน้ำใส่หน้าเขา! ตอนนี้ถึงเธอจะให้เขาเปลี่ยน เขาก็คงเปลี่ยนไม่ได้แล้ว เขาชอบต่อล้อต่อเถียงกับเธอ ชอบเห็นเธอแสดงท่าทีงอแงเวลาไม่ได้ดั่งใจ “ทั้งตัวพี่มีตรงไหนที่เธอยังไม่เคยเห็นอีกหรือ ขอร้อง รีบกินข้าวเถอะ” นวตาอยากดูแต่แกล้งทำเป็นไม่อยากดู กระพริบตาดวงโตคู่นั้นไม่หยุดหย่อน “.....อะไรที่พี่เรียกว่าเคยเห็นไม่ทราบ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าพี่ตั้งใจโชว์ให้ฉันดูต่างหาก” จตุภูมิกล่าวอย่างใจเย็นพร้อมกับท่าทางเยาะเย้ย “เมื่อคืนพี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ นวตา ไหนเธอบอกว่าเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งไง ทำไมถึงไม่รู้จักสงวนเนื้อสงวนตัวไว้บ้าง?” สงวนตัว?! สองคำนั้นเขียนยังไงนะ? สำหรับเธอในพจนานุกรมของนวตา มีด้วยหรือ? แต่ว่า.....เธอก็เอ่ยถามเขาอย่างอายๆ “ฉันทำอะไรกับพี่หรือ? ฉัน....ขนาดนั้นเลยหรือคะ?” จตุภูมิหันหลังให้เธอทันที โชว์แผ่นหลังของเขาให้เธอดู นวตาถลึงตามองอยู่ครู่หนึ่ง อย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อคืนเขาราวกับถูกเสือโจมตีมา! “ดูพี่สิ?” เป็นไปไม่ได้ ท่าทางของเธอออกจะสุภาพเรียบร้อยเหมือนแมวตัวเล็กๆอย่างนั้น ไม่น่าทำเรื่องแบบนั้นลงไปได้ จตุภูมิชี้ไปที่รอยฟันตรงเอวของเขา พลางกล่าวว่า “เธอกัดพี่” นวตาพูดไม่ออกบอกไม่ถูก หน้าแดงขึ้นมาทันที เมื่อคืนจากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งหลังจากดื่มเหล้าจนเมาไม่ได้สติกลายเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แสดงสัญชาตญาณของตัวเองออกมา แต่ว่าอย่างไรก็ตามเธอก็ยังคงไร้เดียงสาอยู่ดี ตอนนี้..... ได้แต่พูดแก้เขินออกไปอย่างปัดความรับผิดชอบว่า “ฉันดื่มจนเมาน่ะ แต่พี่ไม่ได้เมาไม่ใช่หรือ ฉันไม่ได้บังคับพี่เลยนะ พี่ก็......” เขาจ้องมองฉันแบบนั้นทำไมนะ เธอเลยลืมไปเลยว่าจะพูดอะไรต่อ เธอหยุดพูด จตุภูมิจึงย้อนถาม “พี่ทำไมครับ?”  “พี่ก็ไม่ควรตอบสนองฉันนี่นา” ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่อ่อนแออย่างเธอยังกล้ากล่าวโทษผู้ชายอกสามศอกอย่างเขา จตุภูมิส่งยิ้มอย่างเย็นชา “นวตา เธอควรจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีนะ ไม่อย่างนั้นพี่กลัวว่าครั้งหน้าถ้าเธอเมาอีก ก็จะมาลงที่พี่เนี่ย” นวตาโกรธจนเลือดพลุ่นพล่านขึ้นไปถึงสมอง รู้สึกเหมือนจะเป็นลม โดยเฉพาะท่าทีที่เขาทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามาก เธอยิ่งอยากจะหยิกเขาให้ตาย