ตอนที่ 6 คุณไม่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียนิสัยหรือ

ตอนที่ 6 คุณไม่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียนิสัยหรือ เวธนีไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ทั้งยังต้องถอยห่างจากเขา เพียงเพราะเธอกลัวว่า ครั้งหน้าเขาจะไม่ยอมพบหน้าเธออีก คู่หมั้นอย่างเธอรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อยเพราะการมีตัวตนอยู่ของนวตา แต่ถ้าไม่มีนวตา จตุภูมิก็จะไม่สนทนากับเธอเลยแม้แต่คำเดียว ในห้องเรียนจตุภูมิวางนวตาลงบนที่นั่งอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงเอากระเป๋าสะพาย 2 ใบที่อยู่ข้างหน้าแขวนไว้ที่เก้าอี้ของพวกเขา ต่อมาเขาจึงถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก สวมให้นวตาที่ปีนขึ้นโต๊ะนอนหลับสลบไสลไม่ได้สติ เพื่อนร่วมชั้นหลายคนต่างไม่อยากจะมองอากัปกิริยานี้ของจตุภูมิ บางคนรู้สึกอิจฉา บ้างก็ริษยา บางคนก็ถึงกับรังเกียจ ในห้องเรียนนั้นเงียบมาก นวตาส่งเสียงกระซิบคล้ายกับละเมอขึ้นมาว่า จ ตุ ภูมิ ฉันอยากดื่มน้ำ ฉันหิวน้ำ.....” เพื่อนทั้งห้องต่างพากันหมั่นไส้ ยกเว้นจตุภูมิที่นั่งอยู่ที่นั่งด้านหน้าของนวตา ค่อยๆ วางหนังสือในมือลง หยิบกระบอกน้ำอุ่นออกมาจากในกระเป๋านักเรียนบิดฝาเปิดออก แล้วหยิบหลอดที่ยังไม่เคยใช้ออกมาจากห่อ วางลงไปในกระบอกน้ำอุ่น ทุกกิริยาล้วนเป็นขั้นเป็นตอนไม่รีบไม่ร้อน ราวกับเป็นพี่เลี้ยงที่คอยดูแลเธอมาตลอดสิบกว่าปี หลอดถูกวางลงในปากของนวตา นวตาเคยชินแล้วกับการดื่มน้ำขณะที่นอนอยู่แบบนี้ รอจนเธอส่งเสียง อืม ซึ่งหมายความว่าเธอดื่มพอแล้ว จตุภูมิจึงรับแก้วกลับมา ดึงหลอดออก เห็นในนั้นยังมีน้ำเหลืออยู่ จึงค่อยๆ จิบราวกับว่าหิวน้ำเหมือนกัน  เขาจิบทีละน้อยทีละน้อย เพื่อนร่วมชั้นของเขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง น้ำที่เหลือจากที่นวตาใช้หลอดดูดไปแล้ว จตุภูมิดื่มเข้าไปได้ยังไง?! เขาขึ้นชื่อว่าคุณชายจอมสะอาดขนาดนั้น ดูเหมือนว่า นี่ไม่ใช่ตามใจปกติซะแล้ว แต่เอาอกเอามากเกินเหตุ ขนาดกนกพลซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของจตุภูมิ อยู่กลุ่มเดียวกัน ยังรู้สึกว่าตานี่มันทำให้ผู้หญิงเสียนิสัย “แกไม่กลัวว่าหล่อนจะเสียนิสัยบ้างหรือ?” จตุภูมิเหลือบตามองกนกพลทีหนึ่ง แล้วจึงหันไปมองนวตาที่ยังคงหลับสบายอยู่อีกทีหนึ่ง  บางทีการเงียบก็เป็นคำพูดที่หนักแน่นอย่างหนึ่งเหมือนกัน ถ้ากลัวจะเสียนิสัยเพราะเขา ทำให้เธอเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว แต่เขาก็อยากทำ การเอาอกเอาใจเธอ คอยเอาใจใส่ดูแลเธอ มันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขามาตั้งนานแล้ว เสียนิสัยแล้วต่อไปจะมีผู้ชายที่ไหนยอมรับเธอได้บ้างนะ เฮ้อออ เห็นจตุภูมิไม่พูดอะไร กนกพลจึงเอ่ยปากถามแทนเพื่อนร่วมห้องที่อยากรู้ว่า “นี่นาย เมื่อคืนนี้นอนกับยัยนี่จริงหรือเปล่า?” จตุภูมิได้ยินชัดในสิ่งที่กนกพลถาม สงสัยว่าเขารู้ได้อย่างไร แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ถามกลับไปเหมือนฟังไม่รู้เรื่อง “อะไรหรือ?” ความจริงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยัยนี่ทำให้จตุภูมิขายหน้า แต่ทุกครั้งคนที่รู้เรื่องเป็นคนสุดท้ายมักจะเป็นเขา จตุภูมิคนนี้ กนกพลเตือนด้วยความหวังดี “ท่องโลกโซเซียลซะบ้างนะ ดูเหมือนยัยนี่จะมือใหม่เอาการ” กนกพลและเพื่อนร่วมชั้นต่างก็รอดูภาพที่นานทีปีหนจะได้เห็นสักครั้ง ในที่สุดจตุภูมิก็ถูกนวตาถอนหงอก ท่าทางเขาจะเคืองเธออยู่ไม่น้อย ผลสุดท้าย จตุภูมิที่เห็นว่านวตายังเป็นมือใหม่ก็ไม่โกรธเธอเลยสักนิด แถมยังยิ้มออกมาได้อีก จากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีก วางโทรศัพท์ลง อ่านหนังสือต่อ กนกพลที่มีแฟนอยู่นับไม่ถ้วน ส่ายหน้าแบบไม่รู้จะพูดอะไรอีก ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่ง ให้อภัยจตุภูมิที่ไม่รู้ว่าตลอดชีวิตทำไมต้องตามใจคนคนหนึ่งถึงขนาดนี้ ใช่แล้ว นี่คือจตุภูมิและนวตา เขาตามใจเธอได้ราวกับพระเจ้า ทำทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อเธอ รวมถึงปล่อยให้เธอทำตามใจได้ทุกอย่าง ส่วนเธอ มักจะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้เขาซ้ำแล้วซ้ำอีก วันนี้ เขาเกือบไม่รอดเพราะเธอ