ตอนที่8 เก้าหยวน แต่งงานแล้ว

ต๭นที่8 เก้าหยวน แต่งงานแล้ว “ก่อนที่จะแต่งงาน คุณไม่ได้เรียกร้องว่าอายุ23ปีไม่ได้” สุวิทย์ยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันขอร้องอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม ”เพ็ญจิตหยิบทะเบียนสมรสมาเทียบกับผู้ชายหน้าหนวด ไม่ว่าอย่างไร ตามกฏหมาย เราทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว งั้นเธอก็มีสิทธิดูใบหน้าของสามี “ไม่ได้ ไปกันเถอะ ภรรยา การแต่งงานเก้าหยวน อาจจะตระหนี่ไปหน่อย เอาเป็นว่าผมเลี้ยงข้าวเช้าคุณละกัน ”ผู้ชายหน้าหนวดยิ้ม เพ็ญจิตคิดโยงไปถึงภาพการรับประทานข้าวเช้าของเขาขึ้นมาทันที “ฉันจะกินก๋วยเตี๋ยว”เพ็ญจิต ตั้งใจจะแกล้วเขา เธออยากรู้ว่าใบหน้าอันมีแต่หนวดเคราของเขา จะกินก๋วยเตี๋ยวยังไง “ได้เลย ไปกินข้าวเช้ากัน”สุวิทย์ตตอบด้วยอารมณ์ดี เพ็ญจิตไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พวกเธอรู้จักกันเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่ตอนนี้กลายเป็นสามีภรรยากันซะแล้ว ก็ยังดีที่เธอไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวัง ถึงแม้ว่าใช้เงินเพียงแค่9หยวน แต่ก็แต่งงานไปแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ต้องกังวลอีก คิดถึงทะเบียนสมรส เพ็ญจิตก็อารมณ์ดีขึ้นมา จากนี้ไปเธอไม่ต้องบังคับให้แต่งไม่ต้องบังคับให้ไปดูคู่อีกแล้ว ดูตัวคู่ครองเฮี่ยอะไร เธอสาปแช่งอยู่ในใจ “ฉันขอดูบัตรประชาชนของคุรได้ปะ” ตอนที่รออาหารเช้า เพ็ญจิตยังไม่ตายใจแล้วถามออกมา ตอนที่จดทะเบียนสมรสอยู่นั้น เธอพยายามมากที่จะดูเอกสารของเขา แต่ว่าสุวิทย์ ปิดบังรูปในบัตรตลอด เธอไม่ไม่ได้มองเห็นหน้าตาจริงของเขาเป็นยังไง “ไม่ได้ ถ้าหากคุณอยากจะเป็นคู่ที่อย่ากันเร็วที่สุด ผมจะพิจารณาให้คุณได้เห็นรูปตัวจริงของผมหลังจากหย่ากัน ”สุวิทย์ดูเหมือนรู้เพ็ญจิตได้ดี “คุณเสียใจแล้วหรือ”เพ็ญจิตจ้องมองสุวิทย์อย่างใจหวิว สมองว่างเปล่า ถึงแม้ว่าทะเบียนสมรสนี้มาจากความหุนหันพลันแล่น แต่ว่าเธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร แม้ว่าต้องหย่าร้าง ก็ต้องให้คุณแม่ได้เห็นก่อน ให้คุณแม่เชื่ออย่างสนิทใจก่อนแล้วค่อยอย่ากัน มิเช่นนั้นการแต่งงานครั้งนี้ก็จะเสียประโยชน์ละสิ “คำว่าเสียใจ ผมยังไม่ได้คิด แต่ว่าถ้าคุณรู้สึกเสียใจ ก็ยังทันอยู่นะ เด็กน้อย”สุวิทย์ ตั้งใจใช้สายตาอัน‘ลุ่มล่าม’พินิจพิเคราะห์เพ็ญจิต ทำให้เพ็ญจิตตัวสั่นทั้งตัว “ไม่สักหน่อย เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ คุณกลับไปกับฉันหน่อยได้ไหม”เพ็ญจิตมองดูสุวิทย์ ที่จริงเธอก็ยังลังเลอยู่ พาเขากลับไปที่บ้านในสภาพนี้ ต้องโดนไล่ออกมาแน่เลย แต่ว่าถ้าให้เขาไปแปลงโฉม คล้ายกับว่าจะเป็นการบังคับเขาไปหน่อย “ได้เลย แต่ผมขอบอกก่อน ผมจะทำแค่ล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อเท่านั้น ”สุวิทย์รู้ว่าเพ็ญจิตลำบากใจ แต่เขาไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อภรรยาแปลกหน้าคนนี้ “ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ”เพ็ญจิตม่ได้หมายความว่าดูถูกเขา แต่เธอก็นึกออกได้ถ้าเจอตอนนี้ คุณแม่ต้องโกรธแน่เลย แผนการเดิมของเธอคือหนีจากที่นี่ แต่ทีนี้เปลี่ยนเป็นการต่อต้านคุณแม่แล้ว สุวิทย์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้จะโทษเธอ คนปกติก็ล้วนแต่แสดงสีหน้าแบบนี้ ฉะนั้นเขาก็ไม่อยากอธิบายอะไร เพียงแต่เขาโกรธอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาคิดในใจว่า ถ้าหาก ตอนนั้น เธอชนกับคนอื่น อาจจะเป็นคนพิการ หรือว่าจะเป็นคนแก่ เธอจะแต่งงานด้วยหรือไม่ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบายใจ สำหรับภรรยาใหม่แกะกล่องคนนี้ เขากลับคิดถึงเธอต่างๆนาๆ แล้วยังมีความมุ่งมาดปรารถนา อยากจะทำความรู้จักกับเธอมากยิ่งขึ้น อยากจะปกป้องเธอ ตอนกินข้าว สายตาของสุวิทย์มักจะหยุดอยู่ที่เพ็ญจิต ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด อยากจะหนีไปเร็วๆ