ตอนที่9 จะทิ้งฉันแล้วหรอ

ต๭นที่9 จะทิ้งฉันแล้วหรอ เพ็ญจิต กินเสร็จก็รีบลุกขึ้นและพูดกับสุวิทย์“คุณพักอยู่ที่ไหน วันนี้ฉันต้องกลับไปที่บ้านก่อน รอฉันจัดการเรื่องในบ้านให้เสร็จก่อน แล้วฉันจะไปหาคุณ” สุวิทย์ไม่รู้จะตอบยังไงดี ครึ่งปีก่อนเขากลับมาจากต่างประเทศมาร่วมงานแต่งงานของพ่อ ตั้งแต่ที่ผู้หญิงคนนั้นต่งงานกับพ่อ เขาก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลย นับรวมก็ครึ่งปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นการแต่งงานในวันนี้ นอกจากทะเบียนสมรสที่เป็นจริงแล้ว เขาไม่มีความรู้สึกสักนิดว่าเขาเป็นสามีให้คนอื่นแล้ว หลังจากผู้หญิงคนเขาไม่อยากเปิดใจตัวเองให้ผู้หยิงคนอื่นแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะเผยตัวตนที่แท้จริงให้กับผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ สุวิทย์ คิดแล้วพูดว่า：“เอาอย่างนี้ละกัน วันพรุ่งนี้ เราเจอกันที่เดิม” “ได้ งั้นพวกเราเจอกันพรุ่งนี้นะ ฉันไปก่อนแล้ว”เพ็ญจิตพยักหน้า และวางแบงก์50หยวนแล้วเดินออกไป สุวิทย์ขมวดคิ้ว หน้ามืดๆและลุกขึ้น “เพ็ญจิต คุณหยุดเดี๋ยวนี้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเราทั้งสอง คุณจะรีบกลับบ้านขนาดนี้เลยหรือ ” สุวิทย์คล้องมือเธอ แล้วนำเงินห้าสิบหยวนใส่เข้าในมือเธอ ณเวลานี้ความละเอียดอ่อนและเอาใจใส่ของเพ็ญจิต เป็นการเหยียดหยามสำหรับเขา เธอเห็นเขาเป็นอะไร คิดว่าเป็นการซื้อของหรอ ซื้อไปแล้ว ไม่ได้ใช้แล้ว ก็เอาทิ้ง “คือ จริงๆแล้ว วันนี้เป้นวันแต่งงานของฉัน เมื่อคืนฉัน……ฉันหนีออกมา ตอนนี้ต้องกลับไปรายงานสักหน่อย”เพ็ญจิตรู้สึกเก้อเขิน เลยอธิบายมา “หนีแต่งงาน”สรหน้าของสุวิทย์มืดกว่าเดิม ผู้หญิงที่ภายนอกดูใสบริสุทธิ์คนนนี้ เพียงแค่ใช้เขามาเป็นโล่เท่านั้น “มันไม่ใช่อย่างนั้น เงินนี้คุณเอาไปใช้ก่อน”เพ็ญจิตรู้สึกอึดอัดยิ่งขึ้น ไม่อยากจะอธิบายอะไรมาก เลยเอาเงินก้อนหนึ่งยังที่อกสุวิทย์ “นี่คือ..”สีหน้าของสุวิทย์เปลี่ยนทันที แค่เอามือจับดูก็รู้แล้วว่าข้างในคืออะไร “คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น ยังไง ตอนนี้เราก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว คุณไปซื้อเสื้อผ้าก่อน เรื่องอื่นเราค่อยปรึกษากันพรุ่งนี้”เพ็ญจิตอธิบายอย่างรีบๆ โชคดีมีรถมาพอดี เธอก็นำเงินยัดเข้าอกสุวิทย์ แล้วเปิดประตูจะขึ้นรถ “ภรรยา พวกเราเพิ่งจะแต่งงานกันเอง คุณก็จะทิ้งสามีที่น่าสงสารของเธอไปแล้ว ใจร้ายมากไปปะ” สุวิทย์หน้ามือและลากมือของเธอไว้อย่างแน่น คนอย่างสุวิทย์จะไม่ให้ใครมาหลอกใช้อีกเด็ดขาด เขาไม่ยอมให้เรื่องแบบเดิมเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง “พรุ่งนี้เราค่อยปรึกษากันดีไหม วันนี้ฉันจำเป็นต้องกลับไป มิฉะนั้นพ่อกับแม่ของต้องเป็นห่วงแย่เลย”เพ็ญจิตปลดมือออกมา “ที่รัก ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงครึ่งแล้ว แม้ว่าคุณจะรีบกลับไปก็ไม่ทันอยู่ดี ยังไง วันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของเรา อย่างน้อยก็ควรไปจะซื้อแหวนแต่งงานก่อน”รู้ว่าเพ็ญจิตหนีแต่งงานมา สุวิทย์ก็ยิ่งตั้งใจกลั่นแกล้งเธอ ในเมื่อเธอหนีงานแต่งมา งั้นเขาก้จะทำให้เธอสมหวังเอง “แหวนแต่งงานค่อยมาเลือกกันก็ได้ วันนี้ฉันมีธุระจริงๆ ถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานกันแล้ว แต่พวกเรารู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง จำเป็นต้อง……” สุวิทย์ ไม่สนใจ‘คำพูดไร้สาระ’ของเพ็ญจิต แล้วผลักเธอขึ้นรถ แล้วให้คนขับรถไปส่งที่ห้างสรรพสินค้า “จะซื้อแหวนแต่งงานจริงๆหรอ”เพ็ญจิตโดนลากมาที่หน้าเคาน์เตอร์ ก็ยังไม่กล้าเชื่ออีกอยู่ดี ที่จริงตอนที่กินอาหารเช้าอยู่ เธอก็รู้สึกเสียใจภายหลังนิดๆ เพียงแค่ไม่กล้าพูดออกมา ตอนนี้ รู้สึกกระวนกระวายใจ ไม่รู้จะเอาอย่างไรดี “แน่นอนสิ มีซะที่ไหนแต่งงานไม่ซื้อแหวนแต่งงาน คุณดูหน่อย ชอบแบบไหน ”สุวิทย์พูดแล้วก็ให้พนักงานหญิงเอาแหวนออกมาคู่หนึ่ง