ตอนที่ 42 ถูกหลินไอ้ชิวจับ

ต๭นที่ 42 ถูกหลินไอ้ชิวจับ “ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ข้าก็จะบอกเจ้าว่า ข้าไม่ได้ใช้กลไกอะไรกับพี่ชายใหญ่ทั้งนั้น!” ถูกหลินไอ้ชิวใส่ร้าย หลินหมื้นชิงเองก็รำคาญมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเห็นแก่พี่ชายใหญ่ เธอไม่มาพูดไร้สาระอะไรเช่นนี้กับหลินไอ้ชิวหรอก “ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร ข้าก็ไม่มีวันเชื่อเจ้าหรอก! หลินหมื้นชิง ท่าทีที่มีชายใหญ่มีต่อข้าในตอนนี้สาเหตุมาจากเจ้าทั้งหมด วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้า!” ตอนนี้หลินไอ้ชิวไม่ฟังคำอธิบายของหลินหมื้นชิงเลย ณ ตอนนี้นี้เธอแค่อยากให้หลินหมื้นชิงรีบไปตาย! “ทหาร รีบจับเธอไว้ แล้วนำเธอไปขังไว้ในห้องฟืน!” ขณะนี้หลินไอ้ชิวโมโหจนเป็นบ้าไปแล้ว เธอออกคำสั่งอย่าเย็นชากับคนที่อยู่ข้างหลัง ครั้งก่อนหน้านี้ หลินหมื้นชิงสามารถต่อต้านกับคนที่เธอพามาด้วยอย่างง่ายดาย ฉะนั้นวันนี้หลินไอ้ชิวจึงเตรียมมาดี คนที่เธอพามาต่างเป็นคนที่มีทักษะในการต่อสู้ ถึงแม้จะมีทักษะที่ไม่ได้สูงมากนัก แต่ก็ชนะผู้คนมามากมาย เธอไม่เชื่อหรือกว่าคนเช่นนี้ หลินหมื้นชิงผู้หญิงคนเดียวจะสามารถสู้ไหวได้ หลินหมื้นชิงมองดูคนที่พุ่งเข้ามาในห้องของเธอ ขมวดคิ้วแน่น ความรู้สึกที่คนพวกนั้นแพร่กระจายออกมา ดูโหดกว่าคนก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัดเจน ถึงแม้หลินหมื้นชิงจะเป็นสาวนักฆ่าที่ทะลุมิติมาจากทศวรรษที่ 21 แต่ทักษะการต่อสู้ของเธอก็แค่การลักลอบฆ่า ถ้าเทียบกับกำลังภายในของคนโบราณพวกนี้แล้ว ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวเลย ผู้ชายไม่กี่คนที่อยู่ตรงหน้านี้ หากลงมือกันทั้งหมด ไม่ใช่คู่แข่งของเธอทั้งนั้น ดูเหมือนว่าวันนี้เฮจะซวยเจ้าแล้ว ถึงแม้ในใจจะกังวลมาก แต่หลินหมื้นชิงไม่ได้แสดงออกมา นี่เป็นคุณภาพขั้นพื้นฐานหนึ่งของนักฆ่า หากเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวต่อหน้าศัตรู งั้นตัวเองก็คงแพ้อย่างไร้ความสงสัย “หลินไอ้ชิว เจ้าแน่ใจว่าจะทำเช่นนี้หรือ? ถ้าหากพี่ใหญ่รู้เข้าว่าเจ้าทำเช่นนี้กับข้า เข้าคิดว่าพี่ใหญ่จะยังคงชอบเจ้าอยู่หรือไม่?” ถ้าหากเธอลงมือขึ้นมาจริงๆ ตัวเองคงไม่ได้เปรียบอะไรทั้งนั้น ฉะนั้นหลินหมื้นชิงคงทำได้แต่ใช้คำพูดมาประชดเธอ หวังว่าเขาจะเห็นแก่หลินหลิงเชียว แล้วปล่อยตัวเองไป แต่ว่าการกระทำเช่นนี้ใช้ไม่ได้ผลอย่าเห็นได้ชัดเจน ประโยคคำพูดของเธอพึ่งพูดจบ หลินไอชิวก็เฮอะอย่างเย็นชา ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น “เจ้าอย่านำพี่ชายใหญ่มาหลอกข้า! ข้าเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพี่ชายใหญ่ ถึงแม้จะทำเรื่องที่ทำร้ายเจ้าแล้วจะทำไมล่ะ? หรือว่าเจ้าคิดว่าเขาจะลำเอียงไปทางคนนอกอย่างเจ้าหรือ？” หลินไอ้ชิวยิ้มที่มุมปากอย่างประชด ถึงแม้ในใจของเธอจะไม่ได้แน่ใจขนาดนั้น หลังจากที่หลินหลิงเชียวรู้เรื่องในวันนี้แล้วจะเกินอะไรขึ้น แต่เธอไม่สนใจอะไรพวกนี้แล้ว วันนี้เธอจะต้องสั่งสอนหลินหมื้นชิงดีๆ ไม่เช่นนั้นเปลวไฟในใจเธอไม่มีวันจางหายไปแน่นอน หลินหมิ้นชิงมองดูหลินไอ้ชิวที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ ขมวดคิ้วแน่น อยากจะพูดอะไรเพิ่มเติม แต่ว่าหลินไอ้ชิวไม่ให้โอกาสเธอพูดเลย ออกคำสั่งกับคนข้างหลังโดยตรงไปเลย “พวกเขายังนิ่งอยู่ทำไม? ไม่ได้ยินคำสั่งที่ข้าสั่งหรือ? หรือว่ายังจะอยากให้ข้าลงมือด้วยตัวเอง?” พอเห็นว่าคนข้างหลังไม่ลงมือใดๆ หลินไอ้ชิวก็โมโหมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เธอไม่มีความอดทนแล้ว หลังจากคนพวกนั้นได้รับคำสั่งแล้ว ก็ไม่กล้าต่อต้านใดๆ พุ่งเข้าไปทางหลินหมื้นชิงโดยตรงเลย หลินหมื้นชิงหันข้างหลบการโจมตี จากนั้นก็เริ่มต่อต้านขึ้นมา เธอโจมตีพวกที่จะทำร้ายเธอโดยเฉพาะ ลงมือไวมาก ในเวลาอันนั้นยังไม่ได้แย่ขนาดนั้น หลินไอ้ชิวยืนอยู่ข้างๆ มองดูพวกชายพวกนั้น ในเวลาอันสั้นไม่สามารถจับเธอไว้ได้ ในใจก็ยิ่งโมโหขึ้นไปใหญ่ ยัยหลินหมื้นชิงนี่เก่งกาจเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกอย่างผู้ชายที่มีทักษะการต่อสู้ ยังไม่สามารถจับเธอเอาไว้ได้ เธอถูกทิ้งอยู่ในสวนนี้ตั้งแต่เด็ก ไม่มีคนให้ไถ่ถาม จะมีทักษะการต่อสู้ได้เยี่ยงไรกันล่ะ? เธอช่างแปลกประหลาดจริงๆ นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตอนนี้หลินไอ้ชิวสงสัยหนักมาก ทักษะการต่อสู้ของหลินหมื้นชิวฝึกมาจากไหน เธอถูกทิ้งอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก ไม่มีทางได้เรียนทักษะการต่อสู้อย่างแน่นอน หลังจากมีข้อสงสัยกับปัญหาเหล่านี้แล้ว เธอจำเป็นจะต้องรู้ให้ได้อย่างชัดเจน แต่ว่าสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องจับเธอให้ได้ ถึงแม้หลินหมื้นชิงจะออกมืออย่างว่องไว แต่เวลานั้นฝ่ายตรงข้ามมีคนมากมาย ในไม่ช้าก็ถูกจับได้ และในเวลานี้ ก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาแอบโจมตีเธอ ตบลงบนหลังเธอ หลินหมื้นชิงรู้สึกเพียงแต่ว่าเจ็บตรงหน้าอกมาก วินาทีต่อมาเธอก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก เธอล้มคุกเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้น ตอนแรกคิดอยากจะลุกขึ้นมา แต่เวลานี้กลับมีดาบวางอยู่บนคอเธอ หลินหมื้นชิงเงยหน้าขึ้น มองดูหลินไอ้ชิวอย่างเย้นชา ในแววตามีความอยากจะฆ่าคนผ่านไป วันนี้หลินไอ้ชิวทำร้ายเธอ ต่อจากนี้เธอไม่มีวันปล่อยหลินไอ้ชิวไปแน่! ตอนแรกก็เพราะว่าเห็นแก่พี่ชายใหญ่ จึงไม่อยากเป็นศัตรูกับเธอ แต่ว่าหลินไอ้ชิวไม่ได้คิดเยี่ยงนี้ ตอนนี้เธออยากจะฆ่าหลินไอ้ชิวให้ตายมากๆ ความแค้นครั้งนี้เธอจะจดจำไว้ วันหลังหากมีโอกาส เธอจะคืนกลับไปสิบเท่าสิบแน่นอน “หลินหมื้นชิง เจ้าเก่งกาจมากไม่ใช่หรือ ยังสู้ได้อีกหรือเปล่า? ทำไมตอนนี้ไม่ต่อต้านล่ะ? เจ้าคิดว่าบนตัวเจ้ามีทักษะการต่อสู้กากๆ นั่น ก็ไม่วางใครไว้ในสายตาเจ้าแล้วหรือ วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้ดีๆ!” พอเห็นหลินหมื้นชิงถูกจับเข้าแล้ว ในแววตาของหลินไอ้ชิวก็มีรอยยิ้มที่เยือกเย็นแฝงอยู่ อารมณ์ก็ดีขึ้นอย่างไร้สาเหตุ เธอเดินไปทางหลินหมื้นชิงด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่ ทำท่าทางสูงส่ง แล้วจ้องเธอจากที่สูง! “หลินไอ้ชิว ทุกอย่างที่เจ้าทำกับข้าในวันนี้ ข้าจะคือให้เจ้าเป็นสิบเท่าแน่นอน!” หลินหมื้นชิงจ้องหลินไอ้ชิวไม่ปล่อย ถ้าหากว่าตอนนี้เธอไม่ถูกคนจับไว้ เธอคงฆ่าหลินไอ้ชิวไปตั้งนานแล้ว! ความเก่งกาจที่แพร่ออกมาจากร่างกายของเธอ หลินไอ้ชิวอึ้งไปเลย ในใจมีความกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็สามารถสงบลงได้ เธอมองดูหลินหมื้นชิงอย่างเยือกเย็น แล้วยิ้มขึ้นมาจากมุมปาก “ตอนนี้แม้แต่ชีวิตเจ้าก็จะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว ยังมากล้าข่มขู่ข้าอีก เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งหรือ?” ถึงแม้ไม่สามารถไม่ยอมรับได้ว่าสีหน้าของหลินหมื้นชิงน่ากลัวมาก แต่ว่าหลินไอ้ชิวก็ยังคงปลอบใจตัวเองอยู่ในใจ ตอนนี้เธอตกในในมือของหลินไอ้ชิวแล้ว มากที่สุดก็พูดแค่คำพูดแรงๆ เท่านั้นแหละ “ฆ่าข้าทิ้ง เกรงว่าเจ้าจะไม่มีความกล้านี้ ในไม่ช้าข้าก็จะเป็นพระชายาของอ๋องหมิงแล้ว ถ้าหากเจ้าฆ่าข้า แล้วเรื่องนี้ก็ไปถึงหูของท่านอ๋อง เจ้าคิดว่าเขาจะปล่อยเจ้าไปหรือ?” ประโยคของหลินไอ้ชิวพูดออกจากปาก หลินหมื้นชิงก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น เธอจ้องหน้าของหลินไอ้ชิวอย่างเย็นชา ในแววตาไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด “หลินหมื้นชิง เจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ ข้าไม่ชอบเจ้าอยู่แล้ว ไม่แน่ถ้าหากว่าข้าฆ่าเจ้าทิ้งแล้วอาจจะตรงกับความในใจของเขาก็เป็นได้ พอเป็นเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่ต้องสู่ขอเจ้าแล้ว?” ตอนแรกหลินไอ้ชิวแค่อยากจะขู่หลินหมื้นชิง แต่พอได้ยินคำพูดของหลินหมื้นชิงแล้ว เธอก็คิดขึ้นได้ว่า ถ้าหากว่าเธอฆ่าหลินหมื้นชิงไป ตัวเองก็มีโอกาสแล้วไม่ใช่หรือ? “เฮอะๆ หลินไอ้ชิว ตอนนี้ข้าไม่รู้เลยจริงๆ ว่าจะพูดว่าเจ้าไร้เดียงสาหรือว่าเจ้าโง่เขลา พิธีสมรสของข้าและอ๋องหมิงถูกประธานจากฮ่องเต้ ถ้าหากว่าข้าตาย เรื่องนี้ก็ต้องสืบค้นจนถึงที่สุด เจ้าคิดว่าเจ้าจะรอดหรือ?” มองจากเรื่องเราที่หลินไอ้ชิวทำในช่วงนี้หลินหมื้นชิงก็สามารถดูออกแล้วว่าหลินไอ้ชิวคือคนที่ไร้สมองคนหนึ่ง แค่เหตุผลง่ายๆ แค่นี้เธอก็คิดไม่ออก ยังคิดอยากจะเป็นพระชายาของอ๋องหมิงอีก ผู้หญิงอย่างเธอ อ๋องหมิงที่เย็นชาเยี่ยงนั้นจะเอาเธอได้เช่นไรล่ะ? ช่างไร้เดียงสาจริงๆ! ตอนแรกยังคิดอยู่ในใจว่าจะจัดการกับหลินหมื้นชิงอย่างไรดี พอได้ยินคำข่มขู่ของหลินหมื้นชิงแล้ว เธอก็หยุดความคิดนี้ไปเลย เธอไม่ได้พูดผิด ถ้าหากว่าหลินไอ้ชิวทำเยี่ยงนี้ ท้ายที่สุดแล้วคนที่จะซวยก็คือตัวเธอเอง “ถึงแม้ว่าข้าจะไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ ข้าก็จะให้เจ้าทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตาย นำเอาเธอไปขังในคุกซะ!” หลังจากที่หลินไอ้ชิวเก็บอารมณ์เรียบร้อยแล้ว ก็ออกคำสั่งกับคนพวกนั้น “ขอรับ! คุณผู้หญิงสอง!” หลังจากคนพวกนั้นได้รับคำสั่งแล้ว ก็รีบตอบรับ จากนั้นก็นำเอาหลินหมื้นชิงออกไป เสี่ยวซิ้วที่นอนพักผ่อนอยู่ในห้อง พอได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวแล้ว ก็รีบออกมา แล้วมองเห็นคุณหนูบ้านตัวเองถูกจับออกไป เวลานั้นเธอก็กังวลขึ้นมาทันที “คุณหนู! พวกเจ้าทำอะไร? ทำไมพวกเจ้าต้องจับคุณหนูของข้า!” เสี่ยวซิ้วพุ่งตรงไป ใช้แรงดึงคนพวกนั้น แต่เธอก็แค่ผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง อยู่ต่อหน้าคนพวกนั้น ก็แค่ราวกับกุ้งอ่อนแอเท่านั้น ในนั้นมีคนหนึ่งถีบเธอออกมาโดยตรง เสี่ยวซิ้วนั่งอยู่บนพื้น เจ็บจนขมวดคิ้ว นานมากที่เธอไม่ลุกขึ้นมา “เสี่ยวซิ้วเจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง?” เห็นสาวใช้ของตนเองถูกตี หลินหมื้นชิงก็โมโหมาก เธอใช้แรงขนาดมากต่อต้าน อยากจะออกจากการควบคุมของคนพวกนั้น แต่ว่าตัวเองบาดเจ็บอยู่ ไม่ว่ายังไงก็ออกจากการควบคุมของคนพวกนั้นไม่ได้ “คุณหนูคะ เสี่ยวซิ้วไม่เป็นอะไรค่ะ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้า ทำไมพวกเขาถึงต้องจับท่านไปล่ะคะ!” เสี่ยวซิ้วอดทนกับความเจ็บปวดของกล้ามเนื้อ เธอพยายามลุกขึ้น มองดูหลินหมิ้นชิงด้วยความเป็นห่วง “ข้าไม่เป็นอะไร เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ในไม่ช้าเดี๋ยวข้าก็กลับมาเอง!” หลินหมื้นชิงมองดูแววตาของพวกเขาที่ไม่ได้หยุดอยู่บนตัวเธอ เธอจึงใช้รูปปากพูดกับเสี่ยวซิ้วว่า ให้ไปพี่ชายใหญ่หลินหลิงเชียว เธอไม่รู้ว่าเสี่ยวซิ้วเข้าใจความหมายของเธอหรือเปล่า หลินไอ้ชิวเองก็ทนไม่ได้แล้ว สั่งตรงลงไปทันทีว่าให้เอาเธอไปขังไว้ในคุก หลังจากนั้นไม่กี่นาที หลินหมื้นชิงก็ถูกขังอยู่ในคุกของตำนักเฉิงเชี่ยง ในคุกมืดมิดและเปียกชื้น ทำให้คนรู้สึกไม่สบายตัว อีกอย่างยังมีกลิ่นขึ้นราอีกด้วย หลินหมื้นชิงขมวดคิ้ว ในใจรู้สึกต่อต้านกับสภาพแวดล้อมเช่นนี้ “หลินไอ้ชิว เจ้าพาข้ามาที่นี่ทำไม? รับปล่อยข้าออกไปนะ!” หลินหมื้นชิงอดทนกับความเจ็บปวดที่หน้าอก เธอจ้องหลินไอ้ชิว แล้วเปิดปากพูดอย่างเย็นชา “ปล่อยเจ้าออกไป นี่เจ้ากำลังพูดล้อเล่นกับข้าอยู่หรือ? ไม่ง่ายเลยกว่าข้าจะจับเจ้ามาขังที่นี่ได้ เจ้าคิดว่าข้าจะยังปล่อยเจ้าออกไปอยู่หรือ?” พอหลินไอ้ชิวได้ยินแล้วก็ยิ้มที่มุมปากอย่างประชด ในใจเธอมีความได้ใจอย่างบอกไม่ถูก ในที่สุดหลินหมื้นชิงก็ตกอยู่ในมือเธอ ในเวลาต่อมา เธอจะต้องจัดการหลินหมื้นชิงดีๆ เธอแย่งของที่สำคัญมากของตนเองไป เธอจะต้องชดใช้ เธอจะให้หลินหมื้นชิงรู้สึกตายทั้งเป็น!