ตอนที่ 46 ถูกช่วยแล้ว

ต๭นที่ 46 ถูกช่วยแล้ว หลินหลิงเชียวพยุงหลินหมื้นชิงมายังข้างหน้าของเซียวชี่จือ หลินหมื้นชิงพยายามให้ตัวเองยืนตรง มองเขาด้วยเส้นขนาด “ท่านอ๋อง เรื่องของวันนี้ก็ช่างเถอะ ข้าคิดว่าเฮเองก็รู้สึกผิดแล้ว ต่อจากนี้คงไม่กล้าทำเช่นนี้แล้ว” ในใจของหลินหมื้นชิงอยากจะฆ่าหลินไอ้ชิวทิ้งมาก แต่ว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ ถ้าหากว่าทำเช่นนี้จริงๆ ก็จะสร้างปัญหาให้ตำหนักเฉิงเชี่ยงไม่น้อย เธอไม่อยากเป็นภาระของพี่ชายใหญ่ เธอเป็นคนที่รู้บุญคุณ คนที่ดีต่อเธอ เธอจะรู้สึกขอบคุณในใจตลอดไป วันนี้เธอตัดสินใจปล่อยหลินไอ้ชิวไป เพราะว่ามีความสัมพันธ์มาจากหลินหลิงเชียว แต่ว่าวันนี้เธอปล่อยหลินไอ้ชิวไป ไม่ได้แปลว่าต่อจากนี้เธอก็จะปล่อยหลินไอ้ชิวไป ถ้าหากว่ามีโอกาสเธอจะให้หลินไอ้ชิวรู้สึกตายทั้งเป็น เธอเป็นคนจดจำแค้น เรื่องนี้เซียวชี่จือรู้ แต่พอได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากเธอ ก็ขมวดคิ้วหนักมาก คำตอบเช่นนี้เป็นคำตอบที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน ตามนิสัยของผู้หญิงคนนี้แล้ว ต้องฆ่าหลินไอ้ชิวไปเลย แต่ว่ากลับคิดไม่ถึงว่าจะปล่อยเธอไป “เจ้ามั่นใจว่าจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปหรือ สมองของเจ้ากระแทกกับประตูมาหรือ?” ในตอนที่เซียวชี่จือกำลังพูด ในน้ำเสียงมีความโมโหกดทับอยู่ “วันนี้ขอบพระทัยท่านอ๋องมากที่มาช่วยข้า แต่ข้าก็อยากขอร้องท่าน เรื่องวันนี้ไม่ต้องไปคิดอะไรแล้วได้ไหม?” หลินหมื้นชิงพยายามยืนตรง ในตอนที่เฮกำลังพูด น้ำเสียงก็ยังคงอ่อนแออยู่ “เจ้าพูดว่าปล่อยเธอไป งั้นแสดงว่าข้าต้องปล่อยเธอไปหรือ เจ้าเป็นพระชายาของข้า เจ้าไม่เพียงแต่เป็นเจ้า เจ้ายังเป็นข้าอีก ผู้หญิงของข้าถูกทำร้ายถึงเช่นนี้ ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ถ้าถูกแพร่ออกไป งั้นข้าก็ถูกคนอื่นหัวเราะสิ?” เซียวชี่จือมองหลินหมื้นชิงอย่างเยือกเย็น ไม่ได้คิดว่าจะปล่อยหลินไอ้ชิวไปง่ายๆ เช่นนี้ ผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่โหดเหี้ยม ต่อจากนี้จะทำเรื่องอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ เก็บเธอไว้ก็แค่ปัญหา เอาเธอออกไปเร็วๆ ยังจะดีกว่าอีก และที่วันนี้เขาจะจัดการผู้หญิงคนนี้ ก็เพราะหลินหมื้นชิง แต่เธอกลับไม่รับน้ำใจ ยังมาขออภัยโทษให้หลินไอ้ชิวอีก สมองของผู้หญิงคนนี้ป่วยหรือ? ยัยหลินไอ้ชิวนี่ทำกับเธอเช่นนี้ เธอยังไม่เกลียดเขาอีก? “ท่านอ๋อง ถึงว่าข้าขอแหละได้ไหม? เรื่องนี้ท่านก็ลืมตาข้างหนึ่งปิดตาข้างหนึ่งเถอะ ไม่ต้องคิดอะไรด้วยแล้วได้ไหม? อีกอย่างเรื่องนี้ไม่มีทางแพร่กระจายไปถึงที่อื่นหรอก” ถอนหายใจอีกหนึ่งรอบ หลินหมื้นชิงเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เซียวชี่จือเป็นคนที่ยืนหยัดมาก ถ้าหากว่าเรื่องที่เขาตัดสินใจแล้ว ผู้อื่นก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ความจริงแล้วในใจของหลินหมื้นชิงก็เช่นกัน อยากจะรีบฆ่าหลินไอ้ชิวทิ้ง แต่ว่าถ้าเป็นภาระของพี่ชายใหญ่จะเป็นเช่นไรล่ะ “หลินหมื้นชิง เจ้าแน่ใจว่าเรื่องนี้จะสิ้นสุดเพียงเท่านี้? เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ หลังจากนี้ผู้หญิงคนนี้จะกลายเป็นความขู่ของเจ้า!” เซียวชี่จือจับดาบไว้แน่น ขณะนี้เธออยากจะแทงหลินไอ้ชิวไปเลย “ข้าไม่มีทางเสียใจแน่นอน ข้าอย่างข้าไม่มีทางให้โอกาสเธอทำร้ายข้าหรอก จากวันนี้ไป มีเพียงแต่ข้าหลินหมื้นชิงที่จะทรมานเธอ ไม่มีทางให้โอกาสเธออีก!” หลินหมื้นชิงหันสายตาไปทางหลินไอ้ชิว น้ำเสียงเย็นชา ดวงตาคู่นั้นของเธอจ้องหลินไอ้ชิวอยู่ ในแววตามีความอยากฆ่าอย่างรุนแรง เห็นหลินหมื้นชิงในแบบนี้ ในใจของหลินไอ้ชิวก็สั่นไม่หยุด สภาพเธอในตอนนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ “เรื่องวันนี้คนที่ถูกทำร้ายคือเธอ ไม่ใช่ข้า ถือว่าวันนี้ข้าเข้ามายุ่งเอง ข้าไม่ควรมาช่วยเจ้าที่นี่เลย!” เซียวชี่จือเก็บดาบ จ้องหลินหมื้นชิงด้วยความโกรธ ที่เขามาที่ในวันนี้ ก็เพราะจะมาปกป้องเธอ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่รับรู้ความหวังดีของเขา ยังมาต่อต้านขออภัยโทษให้ศัตรูเธออีก ไม่รู้จริงๆ เลยว่าสมองของผู้หญิงคนนี้ป่วยอยู่หรือเปล่า! เธอฟังออกว่าน้ำเสียงของเขามีความห่วงใยอยู่ ในใจของหลินหมื้นชิงมีความรู้สึกอย่างหนึ่งผ่านไป ขณะเดียวกันเธอเองก็ตกใจมาก เธอมีความสงสัยว่าตัวเองคิดผิดหรือเปล่า ก่อนหน้านี้เซียวชี่จือเกลียดเธอขนาดนี้ วันนี้ทำไมถึงวิ่งมาช่วยเธอล่ะ วันนี้ต้องเป็นความบังเอิญแน่นอน ตามนิสัยของผู้ชายคนนี้แล้ว ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเธอตกอยู่ในอันตราย ไม่แน่อาจจะทำเป็นไม่รู้เห็นก็เป็นได้ “ขอบพระทัยท่านอ๋องค่ะ” แต่ไม่ว่ายังไง หลังจากที่เซียวชี่จือฟังคำร้องขอของเธอแล้ว ก็ไม่ได้ฆ่าหลินไอ้ชิวในตำหนักเฉิงเชี่ยง ในใจของหลินหมื้นชิงเองก็มีความซาบซึ้งอยู่ ไม่ว่ายังไงแล้วผู้ชายที่สูงส่งอย่างเซียวชี่จือ สามารถฟังคำพูดของเธอเข้าไป ก็เป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์มากๆ “เฮอะ ฆ่าผู้หญิงแบบนี้ ข้ายังรู้สึกสกปรกมือของตัวเองเลย!” ฟังคำขอบคุณจากหลินหมื้นชิงแล้ว สีหน้าของเซียวชี่จือก็ค่อยๆ เปลี่ยน สีหน้ามีความไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมา ก่อนหน้านี้ที่เจอหน้ากัน ผู้หญิงคนนี้เจอเขาก็เหมือนกับว่าเจอศัตรูของตัวเอง แต่วันนี้กลับพูดขอบคุณกับเขา ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ “ชิงเอ่อ เจ้าไม่ต้องพูดอะไรมากมายแล้ว ตอนนี้ร่างกายของเจ้าอ่อนแอมาก ต้องรีบพบหมอ” ความสนใจของหลินหมื้นชิงอยู่แต่บนตัวของเซียวชี่จือ หลินหลิงเชียวรู้สึกไม่สบายใจ ไม่รู้ว่าทำไม เขาไม่อยากให้เธอนำเอาความสนใจไปไว้บนตัวของอ๋องหมิง ขณะนี้หลินหมื้นชิงเบลอไปหมด ไม่มีแรงไปทั้งตัว วินาทีต่อไปก็ล้มลงพื้นโดยตรงเลย พอเห็นภาพนี้แล้ว หลินหลิงเชียวคิดก็ไม่คิด อยากจะรีบยื่นมือไปอุ้มเธอ แต่ว่าเวลานี้ เซียวชี่จือกลับบังคับให้เขาถอยออก แล้วอุ้มหลินหมื้นชิงเข้ามาในอ้อมกอด “อ๋องหมิง นี่ท่านหมายความว่าเยี่ยงไร!” หลินหลิงเชียวที่ว่างเปล่า จ้องไปทางเซียวชี่จือด้วยสีหน้าที่แย่ เซียวชี่จือท้าทายขีดจำกัดของเขาอีกครั้ง ในใจของเขาโมโหมากจริงๆ “ผู้หญิงของข้าเป็นลม ข้าอุ้มจะดีกว่า ข้าไม่อยากให้ผู้หญิงของข้าถูกชายอื่นมาแตะต้อง!” เซียวชี่จือเฮอะไปด้วยความเย็นชา ในตอนที่พูดประโยคนี้เขาพูดอย่างมั่นใจมาก ถึงแม้จะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ในใจของเขา หลินหมื้นชิงเป็นคนของเขาตั้งนานแล้ว “ท่านอ๋อง ข้าคือพี่ชายใหญ่ของชิงเอ่อนะ!” หลินหลิงเชียวกำหมัดแน่น เสียงของเขามีความโมโหกดทับอยู่ “พี่ชายใหญ่แล้วทำไมล่ะ ข้ายังเป็นว่าที่สามีของเธอเลย ความสัมพันธ์ของพวกเจ้ายังสนิทยิ่งกว่าข้าหรือ?” เซียวชี่จือยิ้มที่มุมปากอย่างเยือกเย็น ความหมายในประโยคคำพูดของหลินหลิงเชียวเขาจะฟังไม่ออกได้เช่นไรล่ะ สีหน้าของหลินหลิงเชียวโมโหจนซีดไปเลย แต่กลับถูกคำพูดหนึ่งของเซียวชี่จือกั้นไว้ไม่สามารถพูดออกมาได้ ขณะนี้เปลวบนหน้าอกกำลังเผาไหม้อย่างไม่หยุดยั้ง เซียวชี่จือคือว่าที่สามีของหลินหมื้นชิง ตามจริงแล้วเขาสนิทสนมมากว่าพวกเขาสองคน แต่ไม่รู้ว่าทำไม ขณะนี้ในใจของเขาไม่พอใจมาก เหมือนมีความรู้สึกที่ว่าตัวเองกำลังถูกแย่งของไป “หรือว่าท่านอ๋องลืมไปแล้วว่าทั้งสองยังไม่ได้แต่งงานกัน? ชายหญิงมีความแตกต่างกัน ข้าหวังว่าท่านอ๋องจะให้เกียรติน้องสามด้วย ไม่ว่ายังไงแล้วชื่อเสียงก็มีความสำคัญต่อผู้หญิง” ถึงแม้ในใจของหลินหลิงเชียวจะเกลียดแค้นจนอยากจะฆ่าคน แต่ภายนอกก็ยังคงสงบปกติ มองดูเซียวชี่จืออย่าไร้ความรู้สึก น้ำเสียงปกติมาก “อีกไม่กี่วันก็จะเป็นพระชายาของข้าแล้ว? ข้าส่งพระชายาเข้าห้อง จะทำให้เสียชื่อเสียงของเธอหรือ?” เซียวชี่จือขมวดคิ้ว หลินหลิงเชียวนี่ช่างกล้าจริงๆ กลับใช้ท่าทีเช่นนี้มาพูดกับเขา! อยู่บนโลกใบนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าทำเช่นนี้กับเขา! เซียวชี่จือมองหลินหลิงเชียวด้วยแววตาที่เยือกเย็น จากนั้นก็อุ้มหลินหลิงเชียวแล้วเดินออกไป ไม่มองหลินหลิงเชียวเลย หลินหลิงเชียวมองดูภาพข้างหลังที่เซียวชี่จืออุ้มหลินหมื้นชิงแล้วจากไป ในใจมีเปลวไฟเผาไหม้อยู่ แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่มีสิทธิ์ที่จะไปห้าม ช่วงเวลานี้เขาก็พอได้ยินมาบ้างว่า เซียวชี่จือและหลินหมื้นชิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีมากนัก ถึงขั้นมีครั้งนี้เซียวชี่จือเคยมาข่มขู่ชิงเอ่อ หลินหลิงเชียวมีความเป็นห่วง พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน เซียวชี่จือจะทำเรื่องที่ไม่ดีต่อเธอ พยายามกดทับความรู้สึกในใจ หลินหลิงเชียวกำลังเตรียมตัวจะออกไป แต่หลังจากนี้ กลับถูกหลินไอ้ชิวจับแขนไว้ “พี่ชายใหญ่ เจ้าอย่าไป!” หลินไอ้ชิวจับแขนของหลินหลิงเชียวไว้แน่น ในน้ำเสียงมีความหวาดกลัวอยู่ เวลานี้เธอรู้สึกกลัวมาก เมื่อครู่นี้เกือบจะถูกเซียวชี่จือฆ่าทิ้ง ตอนนี้ในใจเธอมีความกระวนกระวายเล็กน้อย เวลานี้ มีเพียงแต่หลินหลิงเชียวอยู่ข้างๆ เธอ เธอถึงจะรู้สึกมีความปลอดภัย หลินหลิงเชียวรีบรู้ได้ถึงการสัมผัสของเธอ จึงสะบัดออกไปโดดตรง ใบหน้าของเขาน่ากลัวมาก “ข้าไม่มีน้องสาวเช่นนี้! ก่อนหน้านี้ที่ข้าเตือนเจ้า เจ้าฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาหรือ ไม่นำคำพูดของข้าไปใส่ใจเลยหรือ?” พอคิดถึงเรื่องที่หลินไอ้ชิวทำร้ายหลินหมื้นชิง ขณะนี้หลินหลิงเชียวก็มีความรู้สึกวู่วามที่อยากจะข้าหลินไอ้ชิว ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ท่านพ่อ เธอกลายเป็นผีวิญญาณไปตั้งนานแล้ว “พี่ชายใหญ่ เจ้าอย่าเป็นเช่นนี้กับข้าได้ไหม ข้าเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเจ้านะ ข้ารู้ว่าครั้งนี้ข้าสร้างความลำบากให้เจ้า แต่นั่นเป็นเพราะหลินหมื้นชิงรนหาเอง เธอบังคับให้ข้าทำเช่นนั้น!” ถึงตอนนี้แล้วหลินไอ้ชิวก็ยังคงไม่ตายใจ วันนี้เป็นเพราะหลินหมื้นชิง เธอเกือบกับตายอยู่ในมือของเซียวชี่จือคดีครั้งนี้เธอจะต้องคิดกลับมาให้ได้! “หลินไอ้ชิว ถึงตอนนี้แล้วเจ้าก็ยังคงไม่เข้าใจอีก เรื่องวันนี้เข้าไม่ได้ทำผิดหรือ? วันนี้เจ้าทำเรื่องที่ทำร้ายน้องสาม ยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า!” หลินหลิงเชียวจับดาบไว้ในมือที่สั่นเล็กน้อย เขากลัวว่าในตอนที่เขาโมโห จะฆ่าเธอทิ้งไปอย่างวู่วาม รับรู้ได้ถึงความเยือกเย็นที่ออกมาจากตัวเขา หลินไอ้ชิวกระวนกระวายมาก ถึงแม้ในใจจะมีความไม่พอใจ แต่ภายนอกกลับรีบเปลี่ยนไปกะทันหันแล้วพูดว่า “พี่ชายใหญ่ ข้ารู้สึกผิดแล้ว เรื่องวันนี้เป็นความผิดของข้า เจ้าอภัยให้ข้าได้ไหม ข้ารับรองว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” หลินไอ้ชิวมาถึงข้างหน้าของหลินหลิงเชียวเปิดปากพูดด้วยสีหน้าที่ร้องขอ “เมื่อกี้ถ้าหากว่าข้าไม่มาห้ามไว้ ตอนนี้เจ้าถูกอ๋องหมิงฆ่าตายตั้งนานแล้ว! ตอนที่เจ้าจะทำอะไรคิดผลที่ตามมาด้วย ตอนนี้ชิงเอ่อมีอ๋องหมิงคอยปกป้อง เจ้าเป็นศัตรูกับเธอตอนนี้ รนหาที่ตายชัดๆ!”