ตอนที่ 47 อาการบาดเจ็บสาหัส

ต๭นที่ 47 อาการบาดเจ็บสาหัส หลินหลิงเชียวมองดูหลินไอ้ชิว เมื่อกี้ที่คัดขวางเซียวชี่จือ ในใจเขาก็ลังเลอยู่เหมือนกัน เขาอยากจะฆ่าเธอทิ้งจริงๆ แต่ไม่สามารถที่จะไม่คิดถึงบุญคุณที่ท่านพ่อเลี้ยงเขามาได้ ถึงแม้ว่าหลินไอ้ชิวจะโหดร้ายขนาดไหน เธอก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของท่านพ่อ ถ้าหากฆ่าเธอไปแล้วจริงๆ ต่อจากนี้เขาจะเผชิญหน้ากับท่านพ่ออย่างไร “พี่ชายใหญ่ เจ้าอย่าโทษข้าได้ไหม วันนี้ที่ข้าทำเรื่องเช่นนี้ ก็เพราะยัยหลินหมื้นชิงนั่นแหละ เธอเป็นคนบังคับข้า ตอนนี้ข้าตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เป็นเพราะเธอทั้งนั้น ของที่เป็นของของข้าเธอแย่งไปหมดเลย ข้าจะพอใจได้เยี่ยงไรล่ะ!” มองดูหลินหลิงเชียวที่มีสายตาโทษแต่เธอ น้ำเสียงของหลินไอ้ชิวยิ่งอยู่ก็ยิ่งแหลมขึ้น ในตอนที่พูดประโยคนี้ แววตาของเธอมีความเกลียดแฝงอยู่ พูดในมุมของเธอแล้ว ของสำคัญทั้งหมดของเธอ ต่างก็ถูกหลินหมื้นชิงแย่งไปหมดแล้ว ทำให้เธอไม่พอใจเป็นอย่างมาก! “หลินไอ้ชิว!” หลินหลิงเชียวตะโกนชื่อของเธอออกมาโดยตรงเลย เขามองไปทางหลินไอ้ชิวด้วยสายตาที่เยือกเย็น ในแววตามีไฟกำลังเผาไหม้อยู่ ถึงเวลาเช่นนี้แล้ว เธอยังกล้าพูดคำพูดเช่นนี้อีก จิตใจของเธอต้องเลวทรามแค่ไหนกันแน่！ “วันนี้ทำเรื่องเช่นนี้ออกมา เป็นเพราะจิตใจเจ้าโหดเหี้ยม กลับนำทุกสิ่งทุกอย่างไปโทษอยู่บนตัวของหลินหมื้นชิง ดูเหมือนว่าเจ้าควรจะได้รับบทเรียนแล้วล่ะ ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก!” แววตาที่เยือกเย็นของหลินหลิงเชียวหยุดอยู่บนตัวของหลินไอ้ชิว ขณะนี้ในแววตาของเขามีความอยากจะฆ่าคนอยู่ หลินไอ้ชิวที่มีความเกลียดแค้นเต็มตัว พอได้ยินคำพูดของหลินหลิงเชียวแล้ว ก็ตกใจมาก เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ตกใจ ในสายตามีความกระวนกระวายผ่านไป เธอไม่เคยเห็นพี่ชายใหญ่เผยสีหน้าที่แน่ขนาดนี้ออกมาก่อนเลย ขณะนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวมาก “พี่…พี่ชายใหญ่…..” หลินไอ้ชิวเรียกหลินหลิงเชียวด้วยเสียงที่สั่น อยากจะบรรเทาบรรยากาศให้ดีขึ้น เธอแค่พูดความในใจของเธอออกมา ทำไมจู่ๆ พี่ชายใหญ่ถึงโมโหขึ้นมาล่ะ เธอพูดอะไรผิดหรือ? เธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเขานะ แต่ว่าตอนนี้เขากลับเผยสีหน้าเช่นนี้มามองเธอ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะฆ่าคน หรือเป็นเพราะยัยหลินหมื้นชิง ยังอยากจะฆ่าน้องสาวตัวเองอีก? หลินไอ้ชิวคิดไม่ออกว่าทำไม ทำไมจู่ๆ พี่ชายใหญ่ถึงเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้ ตั้งแต่ที่เขากลับมาครั้งนี้ ก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย เปลี่ยนจนไม่เหมือนเขาในเมื่อก่อนแล้ว จากที่เมื่อก่อนเขาจะไม่เริ่มใส่ใจใครก่อน แต่ตอนนี้ทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้ล่ะ? ทำไมเขาถึงใส่ใจหลินหมื้นชิงขนาดนี้ ทำไมเขาถึงเย็นชาต่อตัวเอง ถึงขั้นพูดคำพูดที่โหดเหี้ยมขนาดนี้ออกมา “พี่ชายใหญ่ ตกลงเจ้าเป็นอะไรไป? ทำไมถึงต้องปกป้องหลินหมื้นชิง? เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเจ้าทั้งสองกันแน่?” หลินไอ้ชิวเงยหน้าขึ้นมามองหลินหลิงเชียว ในแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย เธออยากจะรู้ให้เข้าใจจริงๆ พี่ชายใหญ่เป็นอะไรไปกันแน่ ทำไมการเปลี่ยนแปลงถึงใหญ่ขนาดนี้ ถ้าหากว่าการเปลี่ยนแปลงของพี่ชายใหญ่มีความเกี่ยวข้องกับหลินหมื้นชิงจริงๆ ละก็ เธอไม่มีทางปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแน่ๆ หลินหลิงเชียวคือพี่ชายใหญ่ของเขา ต้องรักตัวเองถึงจะถูก แต่ตอนนี้กลับนำทุกอย่างที่ควรจะเป็นของเธอไปให้หลินหมื้นชิง ทำให้เธอรู้สึกอิจฉา ยัยผู้หญิงคนนั้นไม่เพียงแต่แย่งอ๋องหมิงไป ตอนนี้แม้กระทั่งพี่ชายใหญ่ก็จะแย่งตามไปด้วย เธอในตอนนี้ไม่สามารถทนได้จริงๆ! “ชิงเอ่อคือน้องสาวของข้า ข้าไม่หวังว่าเจ้าจะทำร้ายเธออีก ไม่เช่นนั้น ก็อย่าโทษว่าข้าไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องของเรา หากมีครั้งต่อไป ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!” ขี้เกียจที่จะตอบคำถามของหลินไอ้ชิว หลินหลิงเชียวพูดประโยคนี้ออกมาด้วยความเย็นชา จากนั้นหันหลังแล้วเดินจากไปเลย เหลือเพียงแต่หลินไอ้ชิวนั่งอยู่ในคุกคนเดียว เซียวชี่จืออุ้มหลินหมื้นชิงไว้ มองดูบาดแผลบนร่างกายของเธอยังมีเลือดที่ไหลไม่หยุด ในใจก็มีความรู้สึกเจ็บปวดอย่างไร้สาเหตุ นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้แท้ๆ แต่พอเห็นเธอที่อยู่ในมือของตัวเองตอนนี้ กลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ถ้าหากผู้หญิงคนนี้ตายไป งั้นงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสองก็จะถูกล้มเลิก ถ้าหากเธอตายไป พูดในมุมของเขาแล้วเป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขากลับไม่อยากให้หลินหมื้นชิงตาย “ท่านอ๋อง คุณผู้หญิงสามอาการสาหัสมาก” อู๋หชิงอยู่ข้างหลังของเซียวชี่จือตลอดเวลา มองดูสีหน้าที่แย่ของท่านอ๋องแล้ว สีหน้าของเขาก็ดูจริงจังขึ้นมา เขาไม่เคยเห็นท่านอ๋องเป็นเช่นนี้กับใครผู้ไหนมาก่อนเลย ก่อนหน้านี้ท่าอ๋องจะป้องกันคุณผู้หญิงสามตำหนักเฉิงเชี่ยงมาโดยตลอด อยากจะฆ่าเธอทิ้งด้วยซ้ำ แต่พอดูจากตอนนี้แล้ว มองออกได้อย่างชัดเจนเลยว่า ท่านอ๋องเหมือนจะหวั่นไหวเข้าแล้ว….. “ข้าจะมองไม่ออกหรือ? ยังต้องให้เจ้ามาบอกว่าอีกหรือ?” แค่อู๋หชิงพูดคำพูดออกจากปาก สีหน้าของเซียวชี่จือก็แย่ขึ้นยิ่งกว่าเดิม ในตอนที่เขาพูด น้ำเสียงก็มีความโมโหอยู่ด้วย พอนึกถึงว่าหลินไอ้ชิวทำร้ายผู้หญิงของเขาจนถึงขั้นนี้ เขาก็ยิ่งโกรธและโมโหเข้าไปอีก ถ้าหากว่าไม่ใช่หลินหมื้นชิงห้ามไว้ เขาจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นทิ้งไปตั้งนานแล้ว “ท่านอ๋อง ข้าไปเชิญหมอมาดูดีไหม?” พอเห็นเซียวชี่จือวางหลินหมื้นชิงลงเตียงแล้ว อู๋หชิงจึงจะเปิดปากพูดอีกครั้ง “ไม่ต้องแล้ว หมอในตำหนักเฉิงเชี่ยงไม่ได้แน่ไปกว่าหมดในวัง เมื่อครู่นี้ข้าได้แจ้งหมอในตำหนักไปแล้ว ในไม่ช้าก็คงจะมาถึง” ในตอนที่เซียวชี่จือกำลังจะพูดอะไร เสียงของหลินหลิงเชียวก็ดังขึ้นอีกครั้ง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงของเขา เซียวชี่จือขมวดคิ้ว เริ่มเกิดความรำคาญ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่” เซียวชี่จือทำหน้าเย็นชา แล้วหันสายตาไปทางหลินหลิงเชียว เมื่อกี้พึ่งตาต่อตาฟันต่อฟันกันข้างในคุก ทำให้ผู้ชายตรงหน้านี้ของเขาไม่ได้รู้สึกดีอะไรมากนัก ถึงแม้ว่าจะเป็นพี่ชายใหญ่ของหลินหมื้นชิงก็เช่นกัน “ชิงเอ่อกลายเป็นเช่นนี้ ในใจข้าก็ไม่วางใจ ฉะนั้นก็เลยแวะมาดู อีกอย่างเธอในตอนนี้ต้องให้หมอมาดู ไม่เช่นนั้นอาจจะเสียชีวิตเพราะเสียเลือดเยอะเกินไปได้” ถึงแม้ว่าจะเผชิญหน้ากับอ๋องหมิง หลินหลิงเชียวก็ไม่ได้ต่อต้านและดูอ่อนแอเกินไป ในตอนที่เขาพูดประโยคนี้ เขาก็เดินตรงไปทางเตียงเลย แววตาของเขาหยุดลงบนหน้าของหลินหมื้นชิง ในแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้องสามที่ยังหัวเราะยังพูดกับเขาในวันนี้ จู่ๆ ก็กลายเป็นสภาพอ่อนแอเช่นนี้ หลินหลิงเชียวโทษตัวเองที่ปกป้องเธอได้ไม่ดี รู้อยู่แล้วว่าหลินไอ้ชิวมีความแค้นต่อเธอ ก็ยังไม่ได้ทำการป้องกันไว้ “ที่นี่มีข้าอยู่ ไม่ต้องการเจ้ามาเฝ้า เจ้าออกไปก่อนเถอะ” หลินหลิงเชียวห่วงหลินหมื้นชิงเกินไปแล้ว เซียวชี่จือรู้สึกไม่สบายใจ หลินหมื้นชิงเป็นผู้หญิงของเขา ให้คนอื่นมาเป็นห่วงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงแม้จะเป็นห่วง ก็ควรจะเป็นเขามาเป็นห่วงจึงจะถูก “ท่านอ๋อง คำพูดนี้ควรจะเปลี่ยนเป็นข้าพูดสิ ตอนนี้อยู่ในตำหนักเฉิงเชี่ยง คนที่บาดเจ็บคือน้องสาวของข้า ในฐานะที่ข้าเป็นพี่ชายใหญ่ กลับไม่มีสิทธิ์มาเยี่ยมหรือ? แต่ท่านน่ะสิ ยังไม่ได้แต่งงานกับน้องสาวของข้าเลย ตอนนี้มาอยู่ในห้องของเธอ เกรงว่าจะไม่เหมาะสมหรอกมั้ง?” หลินหลิงเชียวเบ้ปากยิ้ม ถึงแม้จะเป็นเพราะคำพูดของอ๋องหมิง ในใจรู้สึกโมโหมาก แต่ภายนอกก็ต้องแสดงออกว่าไม่เป็นไร “เจ้า! เจ้ากล้าดียังไงมาใช้ท่าทีเช่นนี้พูดกับข้า เจ้ามีชีวิตอยู่จนเบื่อแล้วใช่ไหม!” เซียวชี่จือถูกคำพูดหนึ่งห้ามไว้ พูดอะไรไม่ออก แววตาแหลมคมราวกับดาบนั้นจ้องไปทางหลินหลิงเชียว ในแววตามีความรู้สึกที่อยากจะฆ่าคนแฝงอยู่ ปกติเขาไม่เคยเสียอาการขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไรไป หลังจากที่พบเจอเรื่องของหลินหมื้นชิง กลับเสียการควบคุมไปเลย “ท่านอ๋องโปรดประทานอภัยด้วย ข้าไม่ได้อยากเป็นโทษ นี่เป็นท่าทีที่ท่านอ๋องมีต่อข้า ท่าทีที่เต็มไปด้วยความอคติ ข้าแค่ตอบกลับตามสมควรก็เท่านั้น ไม่ได้อยากทำให้ท่านกริ้วเลย” หลินหลิงเชียวกำมือด้วยความเคารพ น้ำเสียงของเขาก็ค่อยๆ ปล่อยวางลง ในใจเขาเข้าใจดี เป็นกับอ๋องหมิง ไม่มีจุดจบที่ดีแน่ ฉะนั้นเขาไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเอง แต่ถ้าหากเขาออกจากที่นี่ไป ก็ไม่มีทางแน่นอน นอกจากจะเห็นว่าหลินหมื้นชิงไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่เช่นนั้นเขาไม่วางใจหรอก “เฮอะ! ข้ามีอคติต่อเจ้า? ข้าก็แค่ไม่อยากเห็นคนเกะกะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพระชายาของข้า ถ้าหากว่าพระชายาของข้าเสียหายแม้แต่น้อยเดียว ข้าจะล่มตำหนักเฉิงเชี่ยงทั้งตำหนักเลย!” ตอนนี้เซียวชี่จือไม่มีอารมณ์มาคัดค้านกับหลินหลิงเชียว หลินหมื้นชิงยังสลบอยู่บนเตียง บาดแผลยังมีเลือดไหลไม่หยุด ในใจของเขากระวนกระวายมาก ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวคือ รีบไปหาหมอ แล้วรักษาเธอให้หาย “คุณชายใหญ่ หมอมาแล้วครับ” ใสตอนที่ทั้งสองกำลังจ้องตากัน ก็มีพ่อบ้านคนหนึ่งเดินเข้ามา คำพูดของพ่อบ้านคนนั้นพึ่งพูดจบ ข้างหลังก็มีหมอเดินตามเข้ามา บนบ่าของเขามีกล่องยาติดมาด้วย “หมอ รบกวนลองดูให้หน่อยว่าอาการของชิงเอ่อสาหัสหรือเปล่า” หลินหลิงเชียวหันจุดสนใจไปทางหมอ น้ำเสียงมีความเร่งรีบติดตัว “ครับคุณชายใหญ่!” หมอท่านนั้นไม่กล้ามีความสงสัยใดๆ รีบเดินตรงไปทางเตียง ในตอนที่เขาเห็นหลินหมื้นชิงนอนอยู่บนเตียงแล้วมีเลือดไหลเต็มตัวอยู่นั้น ก็อึ้งไปชั่วขณะ วินาทีต่อไปก็รีบวัดการเต้นของหัวใจให้ “ผู้หญิงของข้าเป็นเช่นไรบ้าง?” หมอท่านนั้นวัดการเต้นของหัวใจไปนานมากก็ไม่เปิดปากพูดอะไร เซียวชี่จือจึงเปิดปากถามอย่างเย็นชา “ตอบคำถามท่านอ๋องครับ อาการของคุณผู้หญิงสามสาหัสมาก เพราะว่าเสียเลือดมากเกินไป ทำให้สลบไป บนร่างกายก็มีบาดแผลมากมาย ต้องรีบจัดการ ไม่เช่นนั้น อาจจะเสียชีวิตเพราะเสียเลือดมากไปก็เป็นได้ครับ” หมอผู้นั้นรีบคุกเข่าลง ร่างกายของเขาสั่นไปหมด “เจ้าพูดว่าอะไรนะ? พูดคำพูดที่เจ้าพูดอีกรอบหนึ่งสิ?” เซียวชี่จือขมวดคิ้ว ความเยือกเย็นของเสียงนั้นมีความอยากจะฆ่าคนแฝงอยู่ หมอท่านนี้กลับบอกเขาว่า หลินหมื้นชิงอาจจะเสียชีวิตเพราะเสียเลือดเยอะไปก็เป็นได้ “ท่านอ๋องไว้ชีวิตด้วยเถอะ! ท่านอ๋องไว้ชีวิตด้วยเถอะ ที่ข้าน้อยพูดเป็นความจริง อาการของคุณผู้หญิงสามสาหัสมาก จัดการยากมากครับ”