บทที่ 32 คุณนายน้อย

บ๗ที่ 32 คุณนายน้อย นารามองเขาด้วยความตกตะลึง เขาเอาจริงอ่ะ แสงจันทร์สาดส่องเข้าไปถึงข้างในหัวใจ ถ้าเป็นเขา เธอก็จะเกลียดเขา แต่ไม่ใช่เขา เธอก็จะไม่มีครั้งแรก ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่มากรักหลายใจหรือไง “คุณคณพศ คุณสงบสติอารมณ์ก่อนคะ เราต่างก็พูดชัดเจนแล้ว ฉันไม่ใช่พิมมี่ และก็ไม่คิดจะทำเรื่องแบบนั้นกับคุณ” “เงียบเลยนะ” ชายหนุ่มคำราม ใบหน้าเย็นชาแสดงความไม่พอใจ “หากไม่อยากตายก็จงฟังให้ดี ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องเป็นของฉัน ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องตระกูลวรชัยลภัสและตัวเธอเอง เธอก็รู้ไม่ใช่หรือว่าการแต่งงานแทนกันครั้งนี้ มันทำให้คุณปู่โกรธมาก ถ้าฉันปล่อยเธอไป คุณปู่ต้องไม่ปล่อยเธอแน่” ชายหนุ่มจ้องมองสายตาที่ดูหวาดกลัวของหญิงสาว ภายใต้แสงเงาสะท้อนให้เห็นน้ำตาที่ไร้เดียงสา เขายกมือขึ้นลูบที่ใบหน้าของเธอ เขาค่อยๆ ก้มตัวลงจูบที่ริมฝีปากของเธอด้วยสัมผัสที่อ่อนละมุน ขณะนี้สมองของหญิงสาวว่างเปล่า “ไม่.....คุณคณพศ คุณฟังฉันพูดก่อนนะ” เธออยากพูดเรื่องที่เธอถูกพาตัวไปโดยคนบนเกาะของเขา แต่ชายหนุ่มกลับไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูด ใช้กำลังบ้าคลั่งดุจดั่งพายุ ทำให้เสียงในห้องนอนยังคงดังต่อไป คนรับใช้ด้านนอกฟังแล้วต่างรู้สึกใจเต้นระรัว คนหนึ่งรีบวิ่งแจ้นลงไปยังชั้น 2 เพื่อรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้น “คุณท่านคะ นายน้อยกับผู้หญิงคนนั้นกำลังทำเรื่องไม่งามคะ” กษาปณ์ซึ่งขณะนี้ใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็ง ผู้หญิงคนนี้ช่างมารยาจริงๆ ไม่นานเท่าไรก็ทำให้หลานรักของฉันถึงกับหลงเสน่ห์ได้ขนาดนี้ ดูท่าธาตุแท้ของเธอจะไม่ได้ใสบริสุทธิ์เหมือนภายนอก ผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกนอกสมรสของบุรินทร์จริงหรือเปล่า เขาโบกมือไปมาในอากาศ ช่างเถอะ! รอให้งานเลี้ยงวันเกิดจบไปก่อนแล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ อีกด้านหนึ่งแสงสลัวในบาร์เมืองธิตกล วิษณุกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ในห้อง ไม่นานนักประตูก็ถูกผลักออก พิมมี่ใส่เสื้อผ้ารัดรูปมาปรากฏกายต่อหน้าเขา “คุณวิษณุคะ คุณรีบให้ฉันมาพบมีเรื่องอะไรคะ?” จากนั้นหญิงสาวผมลอนหยัก ริมฝีปากแดงดุจดั่งเปลวไป เดินเข้ามานั่งข้างๆ วิษณุ ชายหนุ่มคว้าข้อมือของเธอ ดึงมาเบาๆ แล้วพิมมี่ก็ล้มตัวลงมานั่งที่ตักของเขา มองเขาด้วยสายตาที่เร่าร้อน เขามองพิมมี่ชั่วขณะนั้นเองทำให้นึกถึงหญิงสาวที่อยู่ในบ้านปัญญาพนต์ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าร่างอันบอบบางอ่อนโยนของเธอคนนั้น ยังคงดึงดูดสายตาของผู้คนมากกว่าพิมมี่ มิน่าคณพศถึงไม่ยอมแต่งงานแถมยังควบคุมความโกรธของตัวเองไม่ได้ เพราะผู้หญิงเอวบางร่างน้อยคนนั้น ต่างทำให้ใครๆ ก็หลงรักเธอ “พิมมี่ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คณพศรู้แล้วว่าคุณให้น้องสาวแต่งงานแทนคุณ มิหนำซ้ำคุณปู่เองก็รู้เรื่องแล้วด้วย” วิษณุจับที่ไหล่เธอไว้ ทันใดนั้นใบหน้าของพิมมี่ก็ขาวซีด “ถ้างั้นจะทำอย่างไรดี วิษณุคะ คุณปู่จะตำหนิตระกูลวรชัยลภัสของพวกเราไหมคะ?” เธอจับไหล่ของวิษณุด้วยความกระวนกระวายใจ “นาราเป็นคนที่ไม่มีค่าอะไร เป็นผู้หญิงต่ำต้อย ถึงถูกจับได้ง่ายขนาดนี้ ถ้าเรื่องนี้เดือดร้อนถึงตระกูลวรชัยลภัส ฉันเองก็ไม่ปล่อยไว้แน่” พิมมี่มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาที่ดุเดือด สีหน้าของวิษณุไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้าน “ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะปล่อยหรือไม่ปล่อยเธอ แต่ที่สำคัญคือคุณปู่รู้เรื่องแล้ว อาจจะส่งน้องสาวคุณกลับบ้านหรือไม่ก็ถูกส่งไปอยู่ฟาร์มสัตว์ในยุโรป แล้วก็จับคุณแต่งงานกับคณพศ สายตาของพิมมี่ตื่นตระหนกทันที มองวิษณุด้วยความตะขิดตะขวงใจ “วิษณุ ไม่นะ ฉันไม่แต่งงานกับคณพศ ฉันเป็นของคุณ คุณต้องช่วยฉันนะ ช่วยตระกูลวรชัยลภัส” วิษณุมองใบหน้าที่มีเสน่ห์ของหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา แล้วหันไปมองค่ำคืนที่มืดมิดนอกหน้าต่าง มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่อยากให้คุณปู่จับคุณแต่งงานกับคณพศ ก็มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น” “วิธีอะไรคะ? วิษณุ คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทำทั้งนั้น ฉันไม่ยอมแต่งงานกับคนพิการคนนั้นโดยเด็ดขาด ฉันรักคุณนะ” พูดจบก็จูบที่ริมฝีปากของวิษณุ สาวสวยที่ทั้งกอดทั้งจูบ วิษณุมีหรือจะทนไหว หลับตาแล้วสนองจูบนั้นอย่างดูดดื่ม วิษณุซอกไซ้ไปทั่วร่างกายของพิมมี่ “พิมมี่ คุณกลับไปบอกพ่อของคุณให้ติดต่อผู้ถือหุ้นเพื่อประชุมคณะกรรมการ บีบให้คุณปู่มอบตำแหน่งประธานให้ผมเร็วๆ ถึงเวลานั้นตระกูลวรชัยลภัสก็จะปลอดภัย แล้วเราก็จะได้แต่งงานกันทันที คุณก็จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคณพศ ดวงตาดำคลับของชายหนุ่มภายใต้แสงสลัวส่องให้เห็นถึงความโหดเหี้ยม ถ้ากษาปณ์ยังคงยืนกรานไม่ยกตำแหน่งให้ เขาก็จะไม่นับญาติเป็นปู่หลานอีกต่อไป เขาต้องบีบให้กษาปณ์พ้นจากตำแหน่งประธานให้ได้ พิมมี่ได้ฟังแผนการของวิษณุ ก็เผยรอยยิ้มที่มุมปาก เพื่อความสุขของเธอและความรุ่งโรจน์ของตระกูล เธอต้องโน้มน้าวพ่อให้ได้ แต่ “วิษณุคะ เมื่อคุณได้นั่งตำแหน่งประธานบริษัทแล้ว คุณแน่ใจนะว่าจะแต่งงานกับฉัน?” “แน่นอนซิ พิมมี่ถ้าผมไม่ได้แต่งงานกับคุณแล้วจะแต่งงานกับใครได้?” เขาประทับรอยจูบที่ปากของเธอ “รอให้ผมนั่งในตำแหน่งประธานก่อน ยังจะมีใครหน้าไหนมาต่อต้านผมได้อีก?” วิษณุยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ เมื่อถึงเวลานั้นเขาอยากจะแต่งงานกับใครก็แต่งกับคนนั้น “แต่วิษณุคะ ฉันจดทะเบียนสมรสกับคณพศไปแล้ว จะทำยังไงดีคะ?” พิมมี่แสดงสีหน้ากังวล “นั่นมันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ผมจะให้เขารีบจัดการหย่ากับคุณโดยเร็วที่สุด พวกคุณยังไม่เคยเจอหน้ากัน จะแต่งงานกันได้อย่างไร” วิษณุหัวเราะเยาะเสียงดัง