บทที่ 65 คุณที่คนตามหาอยู่ ตอนนี้กำลังเป็นอาหารให้สุนัขหมาป่าของผม

บ๗ที่ 65 คุณที่คนตามหาอยู่ ตอนนี้กำลังเป็นอาหารให้สุนัขหมาป่าของผม วันนี้ เขาเห็นคณพศไปบริษัทของประเทศฝรั่งเศสสัมมนา ประธานบริษัทนั้นจับมือกับคณพศด้วยความสุภาพอ่อนโยนเหมือนกำลังให้ความยำเกรงกับเขามันช่งเป็นภาพที่บาดตาบาดใจอย่างมาก ทุกอย่างนี้ล่วนเป็นเพราะเขา ทำไมเหมือนเขาเป็นคนนอก ได้เวลาที่เขาจะลงมือแล้ว ตอนแรกเขากะจะจัดการประธานบริษัทที่บริหารงานไม่เป็น แล้วค่อยขอความร่วมมือจากผู้บรารคนอื่นให้เป็นแรงสนับสนุน เขาจะต้องยอมถอยจากตำแหน่งประธานบริษัทนี้เป็นแน่ แต่ว่าเขาคาดการผิดแล้ว คณพศไม่เพียงบริหารงานอย่างเป็นระบบ อีกทั้งยังขยับขยายงานไปเกือบทั่วทั้งโลกอีก ทั้งบริษัทถูกแทนที่ด้วยชนชั้นสูงที่ย้ายมาจากฝรั่งเศส นี้เขามองเขาผิดไปหรือ เขาตรวจพบว่าคณพศมีบริษัทที่ฝรั่งเศสอีกทั้งยังเป็นบริษัทสองสัญชาติ ไอ้เด็กอ่อนแอคนนี้ถือว่าไม่เลวจริงๆ คนแบบนี้ เก็บไว้ อีกหน่อยเขาคงไม่มีจุดยืนเป็นแน่ เขาลุกขึ้นแล้วโทรศัพท์ บ่ายโมงสิบนาที คณพศรับโทรศัพท์ เขาขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเหมือนมีคลื่นลูกใหญ่พุ่งเข้ามา หกโมงเย็นคณพศนั่งอยู่บนเก้าอี้วิวแชร์ กดลิฟต์แล้วลงไปที่จอดรถ ลุงบีมเปิดประตูเขาค่อยๆเอาเก้าอี้เก็บเข้าไปที่หลังรถ แล้วรถก็ค่อยๆเคลื่อนออกไป หลังจากที่รถของคณพศขับออกไป ก็มีรถสามคนขับออกจากลานจอดรถ ตามหลังไปอย่างติดๆ รถของคณพศอยู่บนถนน เพราะว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงประธานบริษัทของฝรั่งเศส สถานที่จัดงานอยู่ที่บ้านพักตากอากาศเมื่อรถมาจอดที่บ้านพักตากอากาศนั้น รถสามคันก็ขับตามมาถึง “ ปัง” ลุงบีมจอดรถ รถสามคันที่อยู่ข้างหลังในขณะเดียวกันก็แซงขึ้นมา “ปังปังปัง” รถ Rolls Royceสีดำ แค่เพียงพริบตาก็เข้ามาอยู่ตรงกลาง แต่พื้นที่ด้านล่างนั้นเป็นหน้าผา คนในรถรีบชักปืนขึ้นมา เขาสวมแว่นตา เขายื้นปืนออกมาข้างข้างหัวลุงบีม แล้วยิงไปที่รถข้างหลัง ในเวลานี้ รถสี่คันอยู่ใกล้บ้านพักตากอากาศในแทบที่ไม่มีคนและเริ่มต่อสู้กัน ภายในรถทั้งสามคันนั้นมีหนึ่งคันที่ไฟกำลังไหม้ และแน่นอนว่ามันกำลังจะตกหน้าผา ลุงบีมและชายสวมแว่นตากระโดดลงจากรถไป หลบอยู่ที่หินก้อนใหญ่และยิงต่อสู้ สามคนตายลงกับพื้น ส่วนอีกคนขับรถหนีไปได้ รถของคณพศที่โดนชนนั้นไฟกำลังไหม้ ไฟแรงขึ้นเรื่อยๆ ลุงบีมและชายสวมแว่นดำสองมือของพวกเขาถูกปืนยิงเฉียวจนพัง อีกด้าน บนดาดฟ้าของคฤหาสน์คณพศรับโทรศัพท์และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อืม” จัดการเรื่องทุกอย่างด้วย” ในอีกด้านของคลับแห่งหนึ่งวิษณุส์รับโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น “เป็นยังไงบ้าง” “คุณชายสอง คนของเราตายไปแล้วสี่คน รถของเขาควัม แต่ว่าคนน่าจะกระโดดลงจากรถแล้ว”เสียงในโทรศัพท์ทำให้ปากของวิษณุส์ที่กำลังคลอเคลียหญิงสาหยุดลง “ฮ่าๆๆ” ในที่สุดเขาก็ยิ้มออกมา “เขากระโดดไม่ได้ จากตรงนั้นตกลงไป ต่อให้เป็นคนปกติเขาก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับคนพิการหละ ฮ่าๆ” เขาวางโทรศัพท์ลง สายตาเต็มไปด้วยความดุร้าย คณพศ กล้ามาเล่นกับฉัน ฉันจะเล่นให้ตายไปเลย เขาดื่มเหล้า แล้วลากหญิงสาวที่อยู่บนโซฟามาจูบ แล้วเอาเหล้าในปากคายลงไปที่ปากของหญิงสาวบังคับให้เธอดื่ม ผู้หญิงคนนั้นเบิกตาโตแล้วดื่มเหล้าลงไป “เคอะ เคอะ คุณชายรอง คุณนี้ร้ายจริงๆ” พูดจบเขาก็ซบที่อกของคณพศ “ฮ่าๆๆ” คณพศยิ้ม“คืนนี้ผมจะให้คุณรู้จักกับคำว่าร้ายมันเป็นยังไง”พูดจบเขาก็กอดหญิงสาวคนนั้น วันที่สองวิษณุส์นอนอยู่ก็โดนคนปลุก เขาลืมตาขึ้นมาก็เห็นตำรวจสองคนยืนอยู่ตรงหน้า “พวกคุณ จะทำอะไร” วิษณุส์รีบลุกขึ้นมา “คุณวิษณุส์ พวกเราสงสัยว่าคุณจะเกี่ยวข้องกับเรื่องรถควัมไฟไหม้ที่บ้านพักตากอากาศ เหมือนเป็นการตั้งใจ” ตำรวจพูด “ผมไม่รู้ว่าพวกคุณคุยอะไร เมื่อวานผมอยู่ที่นี้ตลอดเลยนะ ดารันเป็นพยานได้” วิษณุส์รีบลุกขึ้นมาแล้วลากหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ หญิงสาวนั้นรีบพยักหน้า “ใช่ คุณชายรองเมื่อวานอยู่ที่นี้ ไม่ไปไหนเลย” ตำรวจเดินไปไม่กี่ก้าว “คุณวิษณุส์ รถสี่คันนั้นมีสามคันที่เขาติดต่อกับคุณ อีกทั้งยังรับเงินจากคุณ และนี้ก็คือสมุดบันทึก พวกเราจับกุมเจ้าของรถคันหนึ่งได้ เขายอมรับสารภาพกับผมว่าได้รับคำสั่งจากคุณให้ไปเก็บคุณคณพศ” วิษณุส์ตอนแรกถือว่าเป็นต่อ แต่ตอนนี้เขารีบสวมเสื้อผ้าแล้วลุกขึ้นสบตากับตำรวจ “ผมเตือนพวกคุณก่อนนะ เรื่องนี้ผมไม่รู้เรื่องด้วย คณพศเป็นน้องแท้ๆของผม ผมจะให้คนไปฆ่าเขาทำไม อีกอย่างผมไปกับพวกคุณก็ได้ แต่ถ้าหากว่าตรวจสอบผมว่าไม่ใช่ผมหละก็ พวกคุณได้เจอดีแน่” พูดจบเขาก็เดินออกไป ในขณะที่วิษณุส์เดินถึงกลุ่มตำรวจ ก็ได้ยินเสียงคนมาแจ้งว่า “เจ้าของรถคันนั้นฆ่าตัวตายแล้วครับ” ตำรวจสองคนตกใจ วิษณุส์กัดฟันแล้วยิ้มออกมา เขาตกลงกับคนที่รับงานไป หากเรื่องยังจัดการไม่เสร็จ ไม่ก็หายไปจากเมืองนี้ ไม่ก็ตาย หากถูกจับได้ เขาไม่สนใจจะเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของพวกเขาที่ต้องชดใช้คืน เพื่อที่จะไม่รบกวนครอบครัวของเขา เจ้าของรถคันนั้นกินยาพิษที่ซ้อนอยู่ในเล็บจนตาย วิษณุส์อยู่ที่สถานีตำรวจครึ้งวันแล้วก็ถูกปล่อยตัว เพราะเจ้าของรถสามคันตายอย่างไม่มีหลักฐาน ไม่สามารถบอกได้ว่าวิษณุส์ เป็นคนออกคำสั่ง หลังจากหนึ่งชั่วโมงนั้น เงินที่โอนไปพวกนั้นก็หายไป ยิ่งสืบหาที่ไปของเงินนั้นไม่ได้ ในขณะที่วิษณุส์ดีใจเดินเข้าบริษัทตระกูลปัญญาพนต์นั้น ก็มองเห็นเสกข์เข็นรถของคณพศ เขามองชายที่นั่งรถวิวแชร์อย่างระวัง เขายังไม่ตายรถเขาไม่ใช่ควัมไปแล้วหรอ ทำไมยังนั่งอยู่ตรงนี้ได้ ในขณะที่วิษณุส์กำลังตกใจอยู่นั้น คณพศหันหน้ามา เห็นวิษณุส์ที่ยืนอยู่ เขายิ้มแล้วกดให้รถวิวแชร์เข้าไปหาเขา “พี่รอง ทำไม ไม่ฆ่าฉันให้ตายหละ หรือว่าคุณคิดว่าเป็นไปไม่ได้” วิษณุส์ยิ้มเหมือนปีศาจ นี้เหมือนคนที่พึ่งจะรถควัมมาหรอ เขากลับมาแล้ว คณพศเลื่อนเข้าไปอีกก้าวความแคบที่เย็นยะเยือกนั้นเหมือนดาบคมแล้วตรงไปที่คณพศ “หลายปีมานี้ทำแบบนี้กับฉันเหนื่อยไหม ทำไมพี่ไม่ก้าวหน้า ใช้มุขเดิมๆ จะฆ่าผมได้ยังไง ผมเชื่อว่าพี่ยังจำสองปีก่อนที่พี่เคยใช้วิธีนี้ฆ่าผมที่ฝรั่งเศสได้ มันจะไม่โบราณเกินไปที่จะใช้วิธีเดียวกันในครั้งนี้หรอ พี่รอง ผมว่าพี่ทำหน้าที่รองประธานที่ผมมอบให้แบบดีๆดีกว่านะ หากมีครั้งต่อไปหละก็อย่าหาว่าผมไม่นึกถึงความเป็นพี่น้องของเรา เจ้าของรถสามคันนั้นโดนผมซื้อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ต้องขอบคุณคุณมาก”คณพศพูดจบก็เลื่อนตัวออกไป ปล่อยให้วิษณุส์มองหลังของเขาอย่างโกรธแค้น “คณพศ อย่าภูมิใจเกินไป นี้มันพึ่งจะเริ่มขึ้น” เขาคำราม