ตอนที่79 กับเรื่องราวที่น่าตกใจ

ตอนที่79 กับเรื่องราวที่น่าตกใจ “เกี่ยวข้องเป็นอะไรกัน?คุณว่าอย่างไรล่ะคะ? ไม่ใช่ว่าคุณเห็นแล้วหรือ? ”จรีภรณ์ไม่ได้ปกปิดอะไร มองเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชานั่น “คุณเป็นลูกสาวของเขา ใช่ไหม?” จิรภาสจ้องมองไปยังจรีภรณ์ แม้ว่าในใจราวกับกระจกใสๆที่กำลังสะท้อนกลับมา แต่เขากลับอดถามไม่ได้ เมื่อวานหลังจากที่เขาบอกเลิกกับชญาภาแล้วนั้น เขาก็ทนรอไม่ได้ที่จะรีบนำข่าวดีนี้มาบอกกับเธออยากจะแสดงให้เธอเห็นถึงความตั้งใจที่เขามีต่อเธอ จึงขับรถมาหาเธอที่นี่ตั้งแต่เช้า อยากจะให้เธอได้ยินจากปากของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอกับฉากนี้ ทำให้หัวใจของเขาราวกับกำลังเผชิญกับคลื่นลูกใหญ่ ทำไมเขาถึงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตรีภพคือพ่อของจรีภรณ์เขารู้จักเธอมาตั้งนานแต่กลับไม่เคยรู้อะไรเลยเสียนี่ “ใช่ค่ะ” เธอตอบกลับไป “เป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน? ทำไมคุณไม่เคยบอกผมเลย?” จิรภาสมองเธอด้วยความเจ็บปวด ถ้าหากมารดาของเขารู้ ทุกอย่างก็คงจะไม่เป็นเช่นนี้ “แล้วทำไมจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ล่ะคะ?” จรีภรณ์ยิ้มเยาะพลางมองไปยังจิรภาส“ถ้าฉันบอกคุณตั้งแต่ตอนนั้น คุณก็คงจะไม่ไปอยู่บนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหมคะ? ถ้าฉันบอกคุณ แม่ของคุณก็คงจะไม่คิดว่าเราไม่เหมาะสมกันใช่หรือเปล่า? แบบนี้คงจะมีส่วนช่วยในธุรกิจของคุณด้วยสินะคะ คงไม่ต้องไปทนทุกข์ทรมานอยู่ที่บ้านของคุณแบบนั้น” “ตกใจใช่ไหมคะ? ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวต่อจากนี้ไปยังมีเรื่องให้คุณได้ตกใจอีกแน่ คุณจิรภาส ฉันเคยบอกคุณแล้ว ว่าคุณจะต้องมาเสียใจทีหลัง” “จรีภรณ์ ทำไมคุณทำกับผมแบบนี้? ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายขนาดนี้?” เขาจับเธอไว้แล้วเอ่ยถามเสียงดังด้วยความเจ็บปวด “ฉันใจร้าย? ฮ่าๆ คุณจิรภาส ฉันใจร้ายอย่างนั้นหรือ แม่ของชญาภาคบกับคุณตรีภพ แม่ของฉันรู้ความจริงเข้าแม่เสียใจมากเสียจนเกิดอุบัติเหตุ แล้วตอนนี้ลูกสาวของเขาก็มาทำลายชีวิตการแต่งงานของฉัน ฮ่าๆ ตอนนี้คุณมาบอกว่าฉันใจร้าย แล้วสองคนแม่ลูกนั่นล่ะ? ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขาอย่างนั้นหรือ? ตอนที่พวกคุณนอนอยู่ด้วยกันคุณเคยคิดถึงความรู้สึกฉันบ้างหรือเปล่า? ผู้หญิงเลวๆที่ทำลายความสุขของแม่ฉัน ตอนนี้ก็ยังกลับมาทำลายความสุขของฉันอีก แล้วคุณยังมาบอกว่าฉันใจร้าย จิรภาส คุณตาบอดหรือยังไง? ฉันคือคนที่ถูกทำร้ายมาตั้งแต่แรก พวกคุณใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข กรรมจะตาสนองพวกคุณ” จรีภรณ์พยายามกลั้นน้ำตาไว้ก่อนจะพูดจบ เธอรู้สึกผิดหวังมากเมื่อรู้ว่าคนที่อยู่กับจิรภาสในวันนั้นคือชญาภา เมื่อได้ยินน้ำเสียงอันผิดหวังเสียใจของจรีภรณ์ จิรภาสเองก็แทบจะเป็นบ้า เขาทำอะไรบ้าง? เขานี่เป็นบุคคลที่ไม่น่าให้อภัยมากที่สุดแล้วจริงๆ มิน่าล่ะ ตอนที่เขาบีบให้เธอออกจากบ้านตัวเปล่านั้นเธอไม่พูดอะไรเลยซักคำ แถมตอนนั้นเธอจากไปด้วยสายตาแบบนั้น ไม่แปลกที่เธอจะไม่มีวันอภัยให้เขา เพราะเธอหมดสิ้นทุกๆความหวังแล้ว เขาไม่ต่างจากสัตว์เลยจริงๆ ทำไมเขาถึงโหดร้ายถึงขั้นทำร้ายคนที่เขารักที่สุดได้กันนะ เขามองเบื้องหลังของจรีภรณ์ที่กำลังรู้เสียใจค่อยๆเดินห่างออกไป รู้สึกว่าเลือดกำลังพุ่งเข้าไปในสมอง เขาจึงหันหลังกลับเดินไปยังรถของตัวเอง แม่ของชญาภาทำลายความสุขของครอบครัวเธอ เธอคงจะเกลียดนพนาเข้ากระดูกอย่างแน่นอน แล้วยิ่งตอนนี้ลูกสาวของเขาก็มาทำลายชีวิตแต่งงานของเธอ เธอจะไม่เกลียดได้อย่างไร? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมชญาภาถึงยอมเรื่องเขากับจรีภรณ์เขาจะไม่รู้เชียวหรือว่าแบบนี้จะเป็นการทำร้ายจรีภรณ์? เพียงแค่คิดว่าปกติแล้วที่ชญาภาแกล้งทำเป็นคนดีเวลาอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว เขายิ่งรู้สึกหวาดกลัว แผนการของผู้หญิงคนนี้ไปไกลกว่าที่เขาคิดไว้มาก เขารู้สึกว่าเขาจะต้องถามเธอให้ชัดเจน จึงกดโทรศัพท์หาชญาภา ตอนนี้นพนาและชญาภากำลังรู้สึกร้อนใจกันเป็นอย่างมาก เนื่องจากเมื่อซักครู่ตรีภพโทรมาบอกเขาให้เตรียมจัดห้องไว้ให้จรีภรณ์ ทำเอานพนาที่นั่งดื่มชาอยู่รู้สึกตกใจ เธอจึงรีบถามกลับไปว่าเกิดอะไรขึ้น ปลายสายตอบกลับไปอย่างรำคาญว่าจรีภรณ์จะกลับมา ให้เธอรีบจัดเก็บห้องที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดให้กับจรีภรณ์ นพนาไม่กล้าถามต่ออีก จึงได้แต่ตอบรับกลับไป หลังจากวางสายไปแล้ว นพนารู้สึกโมโหมาก เธอคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าทำไมอยู่ดีๆเขาถึงจะให้จรีภรณ์กลับมา “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” นพนาครุ่นคิดอย่างละเอียด “แม่ แม่ว่าทำไมพ่อถึงจะให้จรีภรณ์กลับมาอยู่ที่นี่ล่ะ ถ้าหากจิรภาสรู้สถานะที่แท้จริงของมันแล้วจะทำอย่างไรดี? ถ้าเป็นอย่างนั้นพวกเราก็ไม่มีหวังแล้วนะ?”ชญาภามองไปทางมารดาอย่างร้อนใจ นพนาก็ไม่มีวิธีอื่นๆอีกแล้วเช่นกัน ทางนั้นจิรภาสก็เลิกกับลูกสาวตัวเองแล้ว และนี่ตรีภพก็โทรหาเธอบอกว่าจรีภรณ์จะย้ายเข้ามา ทำไมช่วงนี้อะไรๆก็ดูไม่ราบรื่นติดขัดไปเสียหมด ทำไมไม่เป็นดั่งใจเลยซักอย่าง ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของชญาภาก็ดังขึ้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนรนขึ้นไปอีก หยิบมือถือขึ้นมาจะรับก็ไม่ได้ ไม่รับก็ไม่ได้ “มัวแต่งงอะไรอยู่ เขาโทรมาแกก็รับไปสิ” นพนาจ้องมองเธอกลับไป “แต่แม่ หนูว่าต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ” “ไม่มีอะไรหรอก แกรับไปก่อน ถึงอย่างไรเขาก็เลิกกับแกไปแล้ว ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ” ชญาภาฟังจากที่มารดาพูดก็มีเหตุผล จึงกดรับสาย แต่ไม่คิดว่าเมื่อรับสาย ปลายสายจากจิรภาสกลับเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก “ตอนนี้คุณออกมาหาผมหน่อย ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” “จิรภาส เกิดอะไรขึ้นคะ?” เธอรู้สึกตกใจ “คุณออกมาเดี๋ยวนี้เลย ผมจะรอ” จิรภาสอดทนรอไม่ได้ จึงออกคำสั่งกับเธอไป หลังจากวางสายไปเธอจึงหันกลับมาหามารดาตัวเอง “แม่ จิรภาสมาหาหนู” “ไม่ใช่เลิกกันแล้วหรอกหรือ? จะมาหาแกทำไม?” “ไม่รู้สิ ฟังจากน้ำเสียงแล้วแปลกๆ” เธอมองนพนาอย่างรู้สึกกังวล นพนาหยุดคิด แล้วจึงหัวเราะออกมาแล้วบอกกับชญาภา “เดี๋ยวเขามาหาแก ถามอะไรแกก็ตอบไปแบบนั้น พยายามผลักเรื่องนี้ไปให้กับพ่อแกกับนวิยา” “แม่หมายความว่า?” “แม่ว่าเขาคงไปรู้อะไรเกี่ยวกับจรีภรณ์มา ไม่เป็นไร แม่อยู่ แกพยายามปรับไปตามสถานการณ์แล้วกัน ไม่ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นอย่างไร แม่รับประกันกับแกได้เลย ว่าเขากับจรีภรณ์จะไม่มีวันได้กลับมาคบกันอีกแน่ จิรภาสเป็นของแก” นพนาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา จุดอ่อนของจรีภรณ์ก็คือลูกของเธอ ส่วนจุดอ่อนของจิรภาสนั่นก็คือแม่ของเขา ดีเสียจริงๆ ชญาภามองมารดาตัวเองที่มีท่าทางมั่นใจ ความกังวลเหล่านั้นจึงหายไป เธอหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป หลังจากที่เจอกันกับจิรภาสแล้วนั้น ชญาภาจึงเอ่ยถามอย่างระแวดระวัง “คุณมาหาฉันมีอะไรหรือคะ?” สีหน้าของจิรภาสไม่ดีนัก สายตาจ้องมองไปยังชญาภาราวกับว่าจะมองให้ทะลุเข้าไปในตัวเธอ เมื่อก่อนเขาเห็นชญาภาดูเป็นคนอ่อนแอน่าสงสารเห็นใจ แต่ดูเหมือนวันนี้ เขารู้สึกว่าเธอดูเสแสร้ง จึงเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงอันแสนเย็นชา “คุณรู้อยู่แล้วว่าคุณกับจรีภรณ์มีความสัมพันธ์กันแบบไหนใช่ไหม?” “ใช่ค่ะ” ได้ฟังจิรภาสว่าดังนั้น เธอเริ่มเข้าใจแล้ว ที่แท้เขารู้แล้วนี่เอง ยังดีที่ก่อนมามารดาได้คาดการณ์ทุกอย่างไว้หมดแล้ว ถ้าไม่เช่นนั้นเธอคงไม่รู้จะรับมือเองอย่างไร จึงแสร้งทำเป็นรู้สึกผิดพลางเอ่ยด้วยเสียงเบาๆ “ตั้งแต่เด็กฉันก็รู้แล้วค่ะ ว่าเธอเป็นพี่สาวของฉัน แต่ตอนนั้นเธอเอาแต่เกลียดชังแม่ของฉัน ก็เลยพาลเกลียดฉันไปด้วย เพราะนับตั้งแต่ที่ฉันกับแม่ย้ายเข้าไปที่บ้านของตระกูลเทพนอก พี่สาวก็ย้ายออกจากบ้านไป แถมยังตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อ อีกทั้งยังทำเหมือนไม่รู้จักพวกเราด้วย” เรื่องนี้จิรภาสเขารู้อยู่แล้ว เขาไม่ได้จะมาฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ จึงเอ่ยถามขึ้น “ในเมื่อคุณรู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขา แล้วทำไมตอนนั้นคุณถึงยอมให้ผมทำเรื่องแบบนั้น คุณไม่รู้หรือว่าแบบนั้นจะทำร้ายจรีภรณ์มากแค่ไหน?” “ฉันขอโทษ คุณฟังฉันอธิบายก่อน เรื่องตอนนั้นมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” “แล้วมันเป็นอย่างไร? ชญาภา คุณคงวางแผนมาดีแล้วสินะ มีแต่พวกคุณที่รู้เรื่องนี้กันตั้งแต่แรก ผมกับแม่ผมเป็นเหมือนคนโง่ที่ให้พวกคุณปั่นหัวเล่น จิตใจของพวกคุณทำด้วยอะไร?” “ไม่ใช่”ชญาภาอธิบายอย่างร้อนรน “คุณก็รู้ ว่าคุณป้านวิยากับแม่ฉันสนิทกัน คุณป้ายังชวนให้ฉันไปที่บ้านคุณบ่อยๆ แล้วท่านก็ชอบและเอ็นดูฉัน ส่วนฉันเองก็นับถือท่านเหมือนญาติผู้ใหญ่คนนึง แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณป้าก็บอกกับฉันว่าอยากให้ฉันมาเป็นสะใภ้ของท่าน ตอนนั้น ฉันรู้ว่าคุณกับพี่สาวฉันแต่งงานกันแล้ว ฉันเองก็คิดว่าที่คุณป้าพูดคงเป็นเรื่องล้อเล่นไม่ได้จริงจังอะไร จนแล้ววันหนึ่งที่คุณป้าเรียกฉันให้มาหาที่บ้าน แล้วฉันก็ดื่มชาแก้วนั้น หลังจากนั้นก็....” ชญาภาอธิบายไปด้วยความละอายใจ เธอมองจิรภาสที่มีท่าทีช็อคไปแบบนั้นแล้ว ก็รู้ว่าเขาหลงเชื่อเธอแล้ว จึงกล่าวต่อไป “หลังจากนั้นฉันเองก็เสียใจ แต่เรื่องราวมาถึงขนาดนั้นแล้ว และพอพ่อแม่รู้เรื่องนี้เข้า ก็โกรธฉันมากเหมือนกัน แล้วอีกอย่างตอนนั้นคุณป้าท่านก็ไม่ค่อยพอใจพี่สาวฉันอยู่แล้ว พอพ่อฉันเห็นว่าเป็นแบบนี้ก็คงจะดีเหมือนกัน เพราะอย่างน้อยพอพวกคุณหย่ากันแล้วพี่ก็จะได้ไม่ต้องได้รับเรื่องราวและความรู้สึกไม่ดีแบบนั้นอีก แล้วก็เพื่อชื่อเสียงของฉัน ท่านเลยจึงต้องยอมรับเรื่องนี้ไปโดยปริยาย”