บทที่ 14 อย่ามายืนขวางหูขวางตาอยู่ตรงนี้

บ๗ที่ 14 อย่ามายืนขวางหูขวางตาอยู่ตรงนี้ “อื้ม” เสียงตอบกลับมาอย่างลวกๆ นภสรนั่งตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น จำเป็นต้องโกหกเขาด้วยเหรอเนี่ย? ปองพลเงยหน้าขึ้นมามองเธอแวบนึง เขายักคิ้วเล็กน้อย แล้วก็เบือนหน้าหันไปมองอาหารที่วางอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ นภสรมองตามปองพลไป ก็เห็นอาการเช้าที่มีฝาครอบเอาไว้ นมหนึ่งแก้ว ชีสสองแผ่น ไข่ดาวหนึ่งฟอง ง่ายๆ แต่ก็เป็นอาหารเช้าที่ดีต่อสุขภาพ ที่แท้แล้วก่อนที่เขาจะออกไปข้างนอกก็ได้เตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอแล้ว ถึงว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าเธอยังไม่ตื่น อยู่ๆเธอก็รู้สึกอายจนไม่รู้จะแทรกตัวหนีไปอยู่ตรงไหนดี ปองพลเพียงแค่พูดขึ้นอย่างเรียบๆ : “บริษัทยังมีธุระให้จัดการอยู่ ฉันไปก่อนนะ” นภสรลุกขึ้นยืน ก็เห็นแค่หลังแผ่นหลังของเขาหายออกไปจากประตูห้อง ก้มมองอาหารสองอย่างบนโต๊ะ พร้อมกับต้มจืดอีกชาม เขาคงไม่ได้ตั้งใจกลับมาส่งข้าวให้เธอหรอกนะ? ในบริษัท เวลาพักกลางวันมีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เขารีบกลับมาเพื่อซื้อข้างมาส่งให้เธอ? แค่คิดแบบนั้น เธอก็มีความรู้สึกแปลกๆขึ้นมาภายในใจ ความสงสัยนี้ผุดขึ้นมาในความคิดของนภสร ก่อนจะถูกเหวี่ยงทิ้งไป เธอยังไม่ลืมคำพูดที่ธมกรพูดไว้ หากมีคนเต็มใจจะแต่งงานกับเธอ เขาก็จะยกหุ้นส่วนของคุณพ่อให้กับฉัน ...... กลับมายืนอยู่หน้าบ้านไชยกาลอีกครั้ง นภสรกำหนังสือสมรสไว้แน่น จากนั้นก็เดินจ้ำอ้าวเข้าไปข้างใน ในห้องโถง ชนนนและกชมนนั่งคุยกันบนโซฟา ไม่รู้ว่ากชมนพูดอะไรบ้าง ถึงทำให้ชนนนหัวเราะเสียงดังขนาดนั้น กชมนเป็นแม่ของนรมน เธอมีฝีมืออยู่พอสมควร เธอคอยเอาอกเอาใจแม่สามีอย่างชนนนอย่าดีมาตลอด นภสรยืนอยู่หน้าประตู แต่ไม่มีใครสั่งเกตเห็นเธอ เธอเดินก้าวเข้าไปอีกสองก้าว เอ่ยปากเรียกอย่างสำรวมเรียบร้อย : “คุณยายคะ คุณป้าคะ” ชนนนหันไปมองเธอแวบนึง สายตากวาดมองมาที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเกลียดชัง : “กลับมาได้แล้วเหรอ?” “คุณแม่คะ นภสรนานๆจะกลับมาสักครั้ง ต่อให้ไม่ดียังไง แต่ก็ถือว่าเป็นลูกหลานบ้านไชยกาลอยู่นะคะ” กชมนพูดปลอบชนนนด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หันกลับมามองนภสร : “เมื่อวานนรมนยังบ่นให้ฟังอยู่เลย ว่าเจอเธอตอนไปเดินห้าง คลุกคลีอยู่กับพวกที่ไม่ได้เรื่องได้ราว ทำเรื่องไม่เข้าท่า......” คำพูดหลังจากนั้น นภสรไม่ได้ตั้งใจฟัง เธอชินกับคำพูดของทั้งสองคนนี้แล้ว คนนึงก็แสดงบทตัวร้ายส่วนอีกคนก็แสดงบทแม่พระ ก็แค่ไม่ชอบเห็นหน้าเธอก็เท่านั้นเอง “หนูมาหาคุณปู่ค่ะ” นภสรพูดตัดบทกชมน กชมนเมื่อได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้ว ยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือร้าย “เขาไม่อยู่บ้าน เธอรีบออกไปจากที่นี่ซะ อย่ามายืนขวางหูขวางตาอยู่ตรงนี้!” ดวงตาของชนนนเต็มไปด้วยความรู้สึกขยะแขยง เหมือนต้องการขับไล่เธอออกไปจากตรงนี้ นภสรแอบกัดฟันกรอดอย่างรู้สึกโมโห หากไม่ใช่เพราะหุ้นส่วนที่คุณพ่อเหลือไว้ให้ล่ะก็ เธอก็ไม่ได้อยากกลับมาเหยียบบ้านหลังนี้นักหรอก “แล้วท่านอยู่ที่ไหนคะ?” หากไม่ได้คำตอบอย่างชัดเจนว่าธมกรอยู่ที่ไหน เธอไม่มีทางกลับไปเด็ดขาด ชนนนเห็นท่าทีของนภสรก็รู้แล้วว่าถ้าไม่ได้เรื่องเธอคงไม่ยอมกลับ จึงได้พูดชื่อสถานที่แห่งนึงออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “club beautiful night” “ขอบคุณค่ะคุณย่า” นภสรฝืนยิ้มให้พวกเขา จากนั้นก็หันหลังเดินออกมาก่อนที่กชมนจะชักสีหน้าไม่ดีใส่ ชนนนไม่ใช่ย่าแท้ๆของเธอ ย่าแท้ๆคลอดคุณพ่อของเธอได้ไม่นานก็เสียชีวิตไป ชนนนจึงเป็นภรรยาคนที่สองของธมกร เป็นคุณย่าแท้ๆของนรมน และก็ไม่แปลที่เธอจะไม่ชอบนภสร นภสรนั่งแท๊กซี่มาจนถึง club beautiful night และเธอก็ได้รู้ห้องวีไอพีที่ธมกรอยู่ นภสรไตร่ตรองดู ยังไงซะเธอควรจะโทรไปบอกธมกรก่อน เพียงแต่ว่าเมื่อโทรติดก็จะถูกตัดสายทิ้งทุกครั้ง เธอลองโทรไปรัวๆก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง จนเมื่อเริ่มหมดความอดทน เธอก็เดินดิ่งเข้าห้องวีไอพีไปเลย เธอผลักประตูห้องออก นภสรเห็นธมกรทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้อง นรมนก็อยู่ด้วย และอีกหลายคนที่เธอไม่รู้จัก ผู้คนที่อยู่ในนั้นต่างพากันหันมามองเธออย่างพร้อมเพรียง นภสรกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเรียก : “คุณปู่คะ”