ตอนที่ 34 แม้แต่พ่อแก แกก็ไม่สนใจแล้วเหรอ

ต๭นที่ 34 แม้แต่พ่อแก แกก็ไม่สนใจแล้วเหรอ เขาแกล้งเก็บมือถือเข้ากระเป๋าไปต่อหน้าทุกคน ตลอดเวลาเขาไม่แสดงท่าทีผิดแปลกไปจากเดิม แถมยังดูมีความมั่นใจ แม้แต่ผู้ที่มีความเคยชินกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่างๆอย่างธมกร บัดนี้ก็เริ่มใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว หรือว่าเจ้าปองพลคนนี้ จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่คนไม่รู้อยู่จริงๆ? เมื่อนภสรได้เห็นว่าเขาไม่แสดงท่าทีตื่นตระหนกอะไร ก็กระซิบถามเขา “นายโทรหาเพื่อนคนนั้นของนายเหรอ?” ปองพลก้มหน้ามองเธอ นัยน์ตาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม แล้วยกมือขึ้นปัดผมที่อยู่บนหน้าผากของเธอ “อื้ม” “ขอโทษนะ จริงๆแล้วนายกับเพื่อนนายไม่จำเป็นต้องมาแบกรับเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแบบนี้เลย” ผ่านมานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่นภสรรู้สึกผิดกับปองพลขนาดนี้ ทั้งสองคนยืนคุยกันท่ามกลางวงล้อม เหมือนมีกันอยู่เพียงสองคน ดูไม่มีความกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ธมกรเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เขาตวาดไปที่นภสร “นภสร ฉันให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าแกเดินมาหาฉันตอนนี้ แกก็ยังคงเป็นคุณนายที่สองของบ้านไชยกาลเหมือนเดิม และฉันจะยกส่วนแบ่งที่พ่อเธอเหลือเอาไว้ให้กับแก” นภสรกระพริบตาถี่ นี่ธมกรคิดจริงๆเหรอว่าคนทุกคนจะเห็นตำแหน่งและอำนาจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดอย่างงั้นเหรอ? “หนูไม่ได้พิศวาสอะไรนักหรอกค่ะ” นภสรพูดจบ เธอรู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก หลายปีมานี้เธออาศัยอยู่ในบ้านไชยกาลด้วยความกดดันมากเกินไปแล้ว “แก......” ธมกรชี้ไปที่เธอ เงียบไปพักใหญ่กว่าจะพูดอะไรออกมาได้ “แม่แต่พ่อแก แกก็ไม่สนใจแล้วเหรอ?” นภสรสะดุ้งตกใจ ยืนอึ้งอยู่กับที่ เมื่อธมกรเห็นท่าทีแบบนั้นของนภสร รู้ว่าตัวเองกุมปมด้อยของเธอเอาไว้อยู่ จึงพูดขึ้นมาต่อว่า “ขอเพียงแค่แกเชื่อฟัง ฉันก็จะบอกแกว่าพ่อแกอยู่เรือนจำไหน ได้รับโทษจำคุกกี่ปี และจะพ้นโทษออกมาเมื่อไหร่” ความทรงจำในวัยเด็กที่อ่อนแอของนภสรนั้น สิ่งเดียวที่เธอโหยหา สิ่งที่มีชีวิตชีวา ก็คือคุณพ่อของเธอ คุณพ่อคือปมด้อยของเธอ นภสรเงยหน้าขึ้นมองปองพล มือกำหมัดแน่น “นาย......” “ไปเถอะ” สองคำ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็พูดมันออกมาไม่ได้ แต่ปองพลมองออกว่าเธอต้องการอะไร เธอจะไม่เอาหุ้นส่วนพวกนั้นก็ได้ แต่เธออยากรู้ว่าคุณพ่อของเธออยู่เรือนจำไหน อีกกี่ปีถึงจะได้ออกมา เธอคิดถึงเขามากจริงๆ ความปรารถนาของลูกในไส้ที่มีต่อความสัมพันธ์ของบิดา มันเอาชนะความรู้สึกดีเพียงเล็กน้อยที่มีต่อปองพล สำหรับเธอแล้ว คุณพ่อของเธอสำคัญที่สุด นภสรกัดริมฝีปาก หลับตาลง ยกแขนขึ้นเพื่อจะสะบัดมือออกจากมือเขา แต่แรงของปองพลมีมากกว่า เขาเกี่ยวมือเธอเอาไว้แน่น สายตาที่ลึกลับคู่นั้นดุดันมากขึ้น “นภสร เก่งจริงเธอลองปล่อยมือออกจากฉันดูสิ!” “คุณพ่อสำคัญกับฉันมาก สำคัญมากจริงๆ......” เธอพูด “สำคัญมาก” สามคำนี้อยู่อย่างนั้นซ้ำๆ เหมือนบอกกับปองพลว่ายังไงเธอก็จะอยู่ที่นี่ให้ได้ “ถ้าฉันช่วยเธอได้ล่ะ?” เสียงของปองพลดังอยู่ข้างๆหูเธอ “ถ้าฉันช่วยเธอสืบหาจนเจอว่าพ่อของเธออยู่เรือนจำไหน......” นภสรเบิกตากว้างแล้วมองไปที่เขา นัยน์ตาแสดงให้เห็นว่าเธอไม่อยากจะเชื่อ “ในตอนแรกเธอหาฉันจนเจอแล้วจดทะเบียนสมรสกับฉัน แถมยังกล้าที่จะมอบชีวิตให้ฉันดูแล ตอนนี้ เธอยังคงเชื่อใจฉันได้เหมือนเดิม” เสียงของปองพลเต็มไปด้วยความมีเสน่ห์น่าดึงดูด นัยน์ตาของนภสรเต็มไปด้วยความสับสน เชื่อใจเขางั้นเหรอ? ธมกรเริ่มรู้สึกไม่ดี รีบพูดขัดขึ้น “นภสร แกเป็นเด็กฉลาดมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แล้วตอนนี้แกจะหลับหูหลับตาไปเชื่อใจผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเจ้าหมอนี่อย่างงั้นเหรอ?” นภสรหันไปมองธมกร ก่อนจะยิ้มออกมา “ถ้าเทียบกับคุณปู่ หนูยอมที่จะเชื่อใจเขามากกว่า” ใช่แล้ว เมื่อเทียบกับธมกร เธอยอมเชื่อปองพลมากกว่า ในขณะนั้นเอง ด้านนอกก็มีเสียงไซเรนของรถตำรวจดังขึ้นมา สีหน้าของธมกรเปลี่ยนไปทันที มองไปที่ปองพลอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาคุยกับตำรวจไว้แล้วแท้ๆ ทำไมถึงยัง...... นภสรเองก็อึ้งไปเล็กน้อย ในเมืองเมฆแห่งนี้ บ้านตุงคณาคร บ้านกระแสสินธุ์ บ้านไชยกาล ทั้งสามตระกูลเป็นตระกูลที่มีทั้งฐานะและหน้าตาทางสังคม ไม่มีใครกล้าแหยม แต่ไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะกล้าช่วยเขาแจ้งตำรวจมาจริงๆ...... “คุณธมกรครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้พวกเราพอจะออกไปได้หรือยังครับ?” ปองพลหันหน้าไปหาธมกร สีหน้าเรียบเฉยเหมือนตอนก้าวเข้าประตูมา เหมือนเขารู้อยู่แล้วว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้เกิดขึ้น “คุณธมกรอยู่หรือเปล่าครับ? พวกเราได้รับแจ้งเหตุมาว่าที่นี่มีเหตุทะเลาะวิวาทกันเกิดขึ้น......” มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันครับ......” ธมกรปั้นหน้ายิ้มแล้วเดินไปทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตามด้วยโบกมือ สั่งให้บอดี้การ์ดพวกนั้นหลีกทางให้ ทางตำรวจมองไปที่บอดี้การ์ดพวกนั้นด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่เขาตอบ แล้วมองไปที่ปองพลกับนภสรที่ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อม แล้วมองไปที่ดวงตาของธมกรอย่างไม่น่าเชื่อถือ ปองพลเดินก้าวไปข้างหน้า เอ่ยคำขอบคุณอย่างสุภาพ “ขอบคุณ คุณตำรวจมากเลยนะครับ เมื่อสักครู่มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ภรรยาของผมเป็นหลานสาวของเขา จะกล้าลงมือทำอะไรจริงๆได้ยังไง เมื่อครู่คุณท่านธมกรเกิดอาการโมโหมากไปหน่อย ผมแค่เกรงว่าคนเฒ่าคนแก่โมโหมากๆจนเป็นอะไรไป” ต้องสวมมงให้กับคำพูดของปองพล จากตอนแรกที่คุณตำรวจมีท่าทีไม่เชื่อ แต่เมื่อได้ฟังแบบนั้นแล้วก็เปลี่ยนอารมณ์ทันที “ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นพวกเราก็แยกย้ายกันกลับได้” หลังจากนั้น ก็ยังหันมาหาปองพลด้วยสีหน้าใจดี “คุณปองพลกำลังจะกลับบ้านใช่มั้ยครับ?” นภสรเกิดความสงสัย เธอหันหน้าไปมองปองพล คุณตำรวจรู้ชื่อของเขาได้ยังไง? ปองพลดูออกว่าเธอกำลังสงสัย เขาอธิบายด้วยเสียงเบา “เพื่อนฉันใช้ชื่อฉันแจ้งตำรวจไปน่ะ” นภสรพยักหน้ารับ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย ปองพลเงยหน้ามองธมกรเล็กน้อย มีแสงวาบในดวงตา จากนั้นก็จูงมือนภสรเดินก้าวออกมาจากตรงนั้นไป ธมกรรอจนทุกคนเดินออกไปจนหมดแล้ว ก็เริ่มทำลายข้าวของด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด จากตอนแรกก็คิดว่าเรื่องจะเงียบไม่มีคนรู้อยู่แล้วเชียว ไม่คิดว่าไอ้กระจอกนั่นตามตำรวจมาได้จริงๆ “คุณปู่คะ ใจเย็นๆก่อนนะคะ” นรมนเดินเข้ามาประคองให้ธมกรนั่งลง ปลอบเขาด้วยเสียงนุ่มๆ “ไอ้ปองพลนั่นก็แค่โชคดีเฉยๆ นภสรเองก็แค่ถูกหรอกให้เชื่อ รอเวลาผ่านไปนานกว่านี้เดี๋ยวเธอก็จะเข้าใจความหวังดีของคุณปู่เองค่ะ” “เข้าใจ? ถ้ามันเข้าใจจริงๆมันจะตามเจ้าหมอนั้นไปได้ยังไง! ฉันให้มันแต่งงานกับธนวรรธมันเป็นการทำร้ายเธอตรงไหน!” ธมกรเมื่อพูดถึงนภสรขึ้นมาก็เริ่มหงุดหงิด นรมนลูบหลังธมกรเพื่อเขาใจเย็นลง พรางแนะนำเขา “เจ้าปองพลมันมีที่มาที่ไปที่สืบหาไม่ได้หรือเปล่าคะ ไม่อย่างนั้นจะโทรตามตำรวจมาได้ยังไง?” นรมนทำงานที่บริษัทไชยกาลมาสองสามปี คลุกคลีแต่กับบุคคลชั้นสูงของทางบริษัท ความรู้สึกของเธอมันบอกกับเธอว่า ปองพลน่าจะไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เห็นๆกันอยู่แน่นอน ธมกรเงียบไป ทั้งชีวิตของเขาน้อยครั้งที่จะมองข้ามเรื่องพวกนี้ไป จนมาเกิดเรื่องในวันนี้ เขาเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าปองพลนั้นไม่ธรรมดา ธมกรสั่งเธอ “ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอก็ลองไปสืบดูหน่อยแล้วกัน” “รับทราบค่ะคุณปู่ หนูจะไม่ทำให้คุณปู่ผิดหวังแน่นอนค่ะ” นรมนรับคำอย่างว่าง่าย มือข้างนึงก็ยังคอยลูบปลอบธมกร แต่ใจเธอคิดเหม่อลอยไปไกลแล้ว ผู้ชายที่ไม่เคยมีเธออยู่ในสายตาคนนี้ แต่กลับปฏิบัติดีต่อนภสรได้ขนาดนี้ มันจะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอน ถึงต่อให้ปองพลรู้สึกชอบนภสรขึ้นมาจริงๆ เธอก็ต้องขัดขวางพวกเขาทั้งคู่ให้ได้ นภสรไม่คู่ควรจะได้รับความสุข -โปรดติดตามตอนต่อไป 16/11/2019-