ตอนที่ 36 บอสปองพลของเรายุ่งมากๆ

ต๭นที่ 36 บอสปองพลของเรายุ่งมากๆ ในตอนนี้นภสรตื่นขึ้นมาแล้วนั้น ในห้องก็มีเพียงแต่ความว่างเปล่า หน้าต่างถูกเปิดเอาไว้ ลมจากด้านนอกพัดโชยเข้ามา ผ้าม่านปลิดปลิวพริ้วไหวไปตามแรงลม เธอลุกขึ้นจากเตียงนอน ขณะฝ่าเท้าแตะไปบนพื้นห้อง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากปองพล เสียงของเขาที่ออกมาจากปลายสายนั้นฟังดูมีความใส่ใจ “อาหารเช้าที่อยู่บนโต๊ะน่าจะเริ่มเย็นแล้ว เอาเข้าเครื่องเวฟก่อนแล้วค่อยกินนะ” เสียงที่ละเอียดอ่อนนั้นฟังดูคล้ายกับไฟล์เสียงแปลภาษา นภสรเดาว่าเขาน่าจะอยู่ที่ออฟฟิศ เธอเดินไปหยุดอยู่หน้าโต๊ะอาหาร และเธอก็เห็นอาหารที่ปองพลเตรียมไว้ให้กับเธอ แล้วอยู่ๆเธอเผยยิ้มออกมาที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว น้ำเสียงฟังดูลั้ลลา “อ้อ นายกำลังยุ่งอยู่เหรอ?” อีกฝ่ายเงียบไปครู่นึง ก่อนที่เสียงของปองพลจะดังขึ้นมาอีกครั้ง “อื้ม กำลังทำงานอยู่” ทำงานอยู่งั้นเหรอ นภสรเปลี่ยนไปใช้มืออีกข้างถือโทรศัพท์ ก่อนจะถามคำถามที่ทำให้ปองพลเกิดความรู้สึกสงสัย “นายทำงานที่ไหนเหรอ?” เสียงที่ดังเหมือนไฟล์เสียงแปลภาษานั้นหยุดลง “เป็นบริษัทเล็กๆแห่งนึงน่ะ แต่ก็เลี้ยงดูเธอได้อย่างไม่มีปัญหา” “......” เธอไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เธอก็แค่ลองถามด้วยความสงสัยก็เท่านั้น “นายไปทำงานก่อนเถอะ ฉันวางสายก่อนล่ะ” นภสรวางสายไปแล้วแต่ก็ยังรู้สึกใจเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ได้ไร้แขนไร้ขาสักหน่อย ใครขอให้เขามาเลี้ยงดูกัน บ้าหรือเปล่า! แล้วเธอก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านไชยกาลคืนนั้น ปองพลจูงมือเธอเอาไว้ ถูกล้อมไว้ตรงกลาง สีหน้าของเขาเรียบเฉย สีหน้ามั่นคงไม่เกรงกลัวอะไร เธอรู้สึกได้ว่า ปองพลไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ เขามีความมั่นใจกว่า และฉลาดกว่า สุขุมซะจนทำให้คนเกิดความเชื่อมั่นได้อย่างไม่รู้ตัว มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เขาแสดงออกว่าเขาอยากอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต มาคิดๆดูในตอนนี้แล้ว จะใช้ชีวิตอยู่กับปองพลไปตลอดชีวิต ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องที่น่ารังเกียจสักเท่าไหร่ เพียงแต่ว่า ยิ่งปองพลดีกับเธอมากเท่าไหร่ มันยิ่งดูเหมือนเป็นภาพลวงตาที่เธอแตะมันไม่ได้ เขาดีกับเธอเกินไป ละเอียดรอบคอบ ดีทุกอย่างไร้ที่ติ ดีมากซะจนเธอรู้สึกแปลกใจ นภสรคิดไปพลางๆในขณะที่เธอล้างหน้า แล้วเธอก็เผลอไปโดนแผลบนหัวอย่างไม่ทันระวัง เจ็บปวดซะจนทำให้เธอสร่างขึ้นมาทันที เธอค่อยๆนึกขึ้นมาได้ เมื่อคืนนี้ เธอแตกหักกับคุณปู่แล้วจริงๆ เมื่อตอนที่เธอพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ นรมนก็ร่วมมือกับธนวรรธเพื่อจะทำร้ายเธอ และในตอนนี้ธมกรเองก็ยอมผลักเธอเข้าไปในกองไฟเพียงเพื่อต้องการอยากจะร่วมมือกับบ้านกระแสสินธุ์ เดิมทีแล้วก็ไม่มีที่ว่างในบ้านไชยกาลสำหรับเธออยู่แล้ว และยิ่งเกิดเรื่องแบบนี้ เธอคงกลับเข้าไปในนั้นไม่ได้อีก แต่ว่า เรื่องส่วนแบ่งมันจะต้องไม่จบลงง่ายๆแบบนี้หรอก ส่วนเรื่องเรือนจำของพ่อเธอ เธอจะต้องหามันจนเจอให้ได้ ...... เมื่อทานมื้อเช้าเสร็จ นภสรก็เตรียมจะออกไปข้างนอกสักหน่อย เธอจำเรื่องเมื่อตอนอายุเก้าขวบได้อย่างแม่นยำ หลังจากที่คุณย่าแท้ๆของเขาเสียไป คุณปู่ก็แต่งงานใหม่กับชนนน จากนั้นก็ได้ให้กำเนิดพ่อของนรมน เพราะฉะนั้นหลังจากแต่งงานคุณพ่อก็แยกออกมาอยู่ข้างนอก หลังจากเกิดเรื่องแล้ว คุณพ่อไม่ได้ถูกจับกุมตัวในทันที เขาไปตามหาทนายความทั้งคืน และพาเธอไปด้วย แต่หลังจากนั้นมา หลังจากที่คุณพ่อถูกจับกุมตัวไป เธอก็ถูกรับตัวกลับไปที่บ้านไชยกาล และเธอก็ได้ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอยู่ในบ้านไชยกาลมาโดยตลอด สุดท้ายก็มีเรื่องที่เธอทำแท้งผุดออกมา แล้วธมกรก็ส่งเธอไปอยู่ต่างประเทศ เธอไม่รู้ว่ายังจะสามารถหาทนายความคนนั้นเจอมั้ย เธอพอจะจำที่อยู่ของทนายความคนนั้นได้คร่าวๆ ส่วนจะหาเจอหรือเปล่านั้นก็ต้องลองดูอีกที นภสรพึ่งเดินลงจากรถ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็ปรากฏว่าเป็นสายเรียกเข้าจากพิมลแข “พิมลแข” นภสรรับสาย พร้อมกับเดินคลำไปตามตรอกซอยที่อยู่ในความทรงจำของเธอ เสียงของพิมลแขค่อนข้างเบา แถมยังได้ยินเสียงสะท้อน เธอน่าจะโทรมาในระหว่างช่วงจิบน้ำชาอยู่แน่ๆ “ทำไมเธอถึงมามาทำงานล่ะ คุณนายนรมนเพิ่งจะมาเดินตรวจดูเมื่อกี๊ ช่วงเช้าฉันเองก็ยุ่งอยู่ เลยไม่ทันสังเกตว่าเธอไม่มาทำงาน” “ฉันเหรอ......” นภสรชะงักเท้า จะอธิบายยังไงดีล่ะ? “แล้ววันนั้น ที่พวกเราอยู่ในบาร์ ทำไมเธอถึงกลับไปก่อน แล้วไม่บอกพวกเราสักคำ!” น้ำเสียงของพิมลแขแฝงไปด้วยความโกรธเคือง นภสรแตะแผลที่อยู่บนหัว “วันนั้นจู่ๆก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย ก็เลยกลับก่อน ไม่อยากลำบากพวกเธอทีหลังน่ะ” พิมลแขตอบอย่างเคืองๆ “ข้ออ้าง” นภสรรู้ว่าเธอไม่ได้โกรธจริงๆ และก็ไม่ได้คิดมากอะไร “ฉันมีเรื่องผิดใจกับคนในบ้านไชยกาลน่ะ คงจะไม่กลับไปทำงานอีกแล้ว ตอนนี้ฉันมีธุระนิดหน่อย ไว้จะนัดเธอไปเลี้ยงข้าวเพื่อไถ่บาปนะ” เมื่อวางสาย นภสรก็รู้สึกโล่งใจ ก่อนที่แผลบนหัวเธอจะหาย เธอไม่มีทางไปพบหน้าพิมลแขแน่นอน พิมลแขไม่ใช่คนโง่ หากลองคิดจับต้นชนปลายดีๆก็น่าจะเดาออกไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น นภสรเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ เธอจำได้คร่าวๆว่าทนายคนนั้นน่าจะชื่อดิสรณ์ จังหวะนั้นมีคนเดินผ่านมาพอดี นภสรจึงเอ่ยถาม “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าแถวนี้พอจะมีทนายความที่ชื่อดิสรณ์อยู่บ้างมั้ยคะ อายุราวๆห้าสิบหกสิบปีโดยประมาณค่ะ” คนๆนั้นโบกมือปฏิเสธ “ขอโทษด้วยค่ะ ฉันพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นภสรยิ้มให้และกล่าวขอบคุณ ก่อนจะเดินหาต่อ แถวนี้เป็นเขตเมืองเก่าของเมืองเมฆ ส่วนใหญ่ผู้ที่อาศัยอยู่ก็มีแต่คนเก่าคนแก่ หากทนายความคนนั้นยังอยู่ที่นี่ล่ะก็ จะต้องมีคนรู้จักอย่างแน่นอน นภสรเดินไปคิดไป เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับร่างของคนสองคนที่คุ้นเคยเดินเลี้ยวเข้าซอยไป พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? นภสรรู้สึกแปลกใจ ก้าวเท้าวิ่งตามพวกเขาไป แต่ปรากฏว่ามองไม่เห็นอะไรเลย เมื่อกี๊เธอเห็นพวกเขาตรงนี้แท้ๆ นภสรนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาปองพล โทรศัพท์ดังอยู่สักพักก่อนที่ปลายสายจะรับ นภสรก็เริ่มพูดขึ้นก่อน “ปองพล นายอยู่ที่ไหนอ่ะ?” “อยู่ที่บริษัท” ข้างๆปองพลมีเสียงพูดของคนอื่นๆอยู่ด้วย พูดเกี่ยวกับโครงการอะไรสักอย่าง นภสรเริ่มรู้สึกสงสัย เธอเชื่อสายตาของตัวเอง เมื่อกี๊เธอเห็นปองพลกับพงศกรเดินอยู่แถวนี้ “บริษัทไหน” นภสรต้องถามให้รู้เรื่อง ปองพลเงียบไปพักนึง จากนั้นก็หัวเราะออกมา “หืม? เธอคิดถึงฉันเหรอ?” “......” หลังจากที่ปองพลขำจนพอใจแล้ว เหมือนว่าเขากลัวว่าเธอจะโกรธ ก็เลยรีบบอกชื่อบริษัทของตัวเองออกมา “บริษัทC.M” …… เธอรีบเรียกรถมุ่งตรงไปที่บริษัทC.M ทันที เมื่อเดินเข้าไปก็ถูกพนักงานต้อนรับขวางไว้ก่อน “คุณผู้หญิงคะ ไม่ทราบว่ามาหาใครคะ? มีนัดไว้หรือเปล่า?” นภสรแค่อยากจะมั่นใจว่าคนที่เธอเห็นนั้นใช่ปองพลจริงๆ เธอก็เลยเสียมารยาท เอ่ยปากถามขึ้นมาทันที “ที่นี่มีคนที่ชื่อปองพลทำงานอยู่ที่นี่มั้ยคะ?” สายตาของพนักงานต้อนรับดูเปลี่ยนไป บวกกับรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นของเธอ น้ำเสียงของเธอก็แปลกไป “คุณหมายถึงท่านประธานปองพล?” “ประธานปองพล?” นภสรไม่รู้จริงๆว่าปองพลทำงานตำแหน่งอะไร เธอจึงพยักหน้าไปส่งๆ “ใช่ เขานั่นแหละ” พนักงานต้อนรับรับชายตามองเธอเล็กน้อย นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “มีนัดหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีค่ะ” นภสรส่ายหน้า “ไม่มีงั้นเหรอคะ......” พนักงานต้อนรับลากเสียงยาว รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มกว้างขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนให้คุณผู้หญิงนัดไว้หรือไม่ก็ต่อคิวรอนะคะ เพราะบอสปองพลของเรางานยุ่งมากๆเลยค่ะ” -โปรดติดตามตอนต่อไป 19/11/2019-