ตอนที่ 38 ช่วงมีประจำเดือน ไม่ควรดื่มน้ำเย็น

ต๭นที่ 38 ช่วงมีประจำเดือน ไม่ควรดื่มน้ำเย็น ปองพลโยนซองเอกสารไปบนโต๊ะทำงานอย่างไม่ใส่ใจ หลังจากนั้น ก็เดินอ้อมโต๊ะทำงาน เดินมาหาเธอ เขาถอดสูทออกมาพาดไว้บนเก้าอี้ ร่างสูงโน้มหน้าเข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง เกือบจะห่อตัวเธอไว้ทั้งร่าง เอียงหน้าเข้าหานภสร แล้วพูดข้างหู “ทำไมจะมาแล้วไม่บอกกันก่อนสักคำ? ถ้าฉันไม่อยู่บริษัทจะทำยังไง?” “ก็แค่......ผ่านมาพอดี......” ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก นภสรรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากปองพล เธอเริ่มทำตัวไม่ถูก คำพูดเริ่มอึกอัก “หรอ? จะไปไหนเหรอถึงได้ผ่านมาบริษัทฉัน?” เสียงของปองพลกดต่ำลงมาเล็กน้อย แต่น้ำเสียงค่อนข้างกวนประสาท ใบหน้าของนภสรแดงก่ำขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ เธอแค่ตั้งใจมาดูว่าปองพลอยู่ที่บริษัทหรือเปล่าก็เท่านั้น แต่เมื่อปองพลถามแบบนี้ขึ้นมา ก็เหมือนกับว่าเธอตั้งใจเข้ามาหาเขายังไงอย่างงั้น นภสรหันหน้าหาเขา ตะคอกใส่ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ฉันบอกว่าแค่ผ่านมาก็คือผ่านมาสิ!” ในตอนแรกปองพลเอียงหน้าเข้าหาเธออยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้เธอหันหน้าเข้าหาปองพล เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่เผชิญหน้าเข้าหากันอยู่ ระหว่างของทั้งคู่ทำให้สามารถได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันได้อย่างชัดเจน นภสรกระพริบตาถี่จนไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้า สายตาลึกลับของปองพลจับจ้องไปที่ริมฝีปากแดงฉ่ำของเธอ เหมือนสติหลุดล่องลอยหายไปแล้ว ใบหน้ายื่นเข้ามาเล็กน้อย อีกเพียงนิดเดียว ในขณะปากของทั้งคู่กำลังจะประกบกันนั้น ประตูออกถูกเปิดออก “ปองพล นาย......” โยธินที่ผลักประตูเข้ามาเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงกับเหวอไป จากนั้นก็เก็บยิ้มอันเจ้าเล่ห์นั้นแล้วแกล้งทำเสียงกระแอมออกมาแทน “คือ... ดูเหมือนว่าจะมีเอกสารสัญญายังไม่ได้ให้นายเซ็นต์น่ะ” ใบหน้าของนภสรเหมือนถูกไฟคลอก ทั้งอายทั้งโกรธ อยากจะลุกขึ้นโวยวายใส่ปองพล แต่ก็ต้องเกรงใจโยธิน เธอหันไปมองโยธินด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ “คือว่า คุณโยธินคะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะคะ......” “ผมรู้ ผมรู้ครับ คุณนายไม่ต้องอธิบายหรอกครับ” โยธินตัดบทเธอซะก่อน แล้วพยักหน้ารัวๆ แถมขยิบตาให้เธอ ไอ้เจ้าโยธินนี่จริงๆเลย...... นภสรร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ปองพลที่ยังคงยืนอยู่ข้างหลังเธอไม่ไปไหน ก็พูดเสริมขึ้นมาอีก “รู้แล้วยังไม่รีบออกไปอีก?” โยธินฟังจบก็ส่ายหน้า “ต่อให้ฉันไม่ใช่เจ้านายของนาย แต่ฉันก็เป็นน้องของนายนะ นายอย่าเห็นแฟนสำคัญกว่าเพื่อนแบบนี้สิ” ปองพลส่งสายตาเย็นชาให้เขาอย่างไร้เยื่อใย “ผู้หญิงคนนี้คือคนที่จะใช่ชีวิตอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ไม่ใช่นาย” หลังจากนั้น โยธินก็ทำสีหน้าผิดหวังแล้วเดินออกจากห้องไป นภสรยังไม่ทันตั้งสติกลับมาได้ เห็นเพียงประตูไม้ที่ถูกปิดลงเท่านั้น ที่แท้โยธินก็เป็นเจ้านายของโยธิน แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของปองพลอีกด้วย เห็นท่าทีในการพูดของเขาเมื่อครู่แล้ว เหมือนเป็นเพื่อนที่มีความสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก “มันออกไปแล้วตั้งนานแล้ว เธอยังจะมองอะไรอีก?” เสียงของปองพลดังเข้ามาที่ข้างหู นภสรตัวเกร็ง รีบลุกพรวดขึ้นยืน ท่าทีเลิกๆลักๆ “ฉันแค่ผ่านมาเฉยๆ ฉันยังมีธุระต้องไปทำต่อ นายไปทำงานต่อเถอะ” เมื่อพูดจบ ก็เตรียมจะก้าวขาเดินจากไป แต่การกระทำของปองพลนั้นเร็วกว่า เข้าเอื้อมมือไปดึงเธอกลับมา ทำให้นภสรเอนล้มมาสู่อ้อมกอดของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ปองพลกอดเอวเธอเอาไว้แล้วนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน และนภสรเองก็นั่งทับขาเขาไปเต็มก้น ความใกล้ชิดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ปฏิกิริยาแรกของเธอจึงเป็นการดิ้นรนเพื่อจะลุกขึ้นยืน แต่ปองพลกลับไปยอมให้เธอทำมันสำเร็จ เขากอดเธอเอาไว้แนบอก เสียงดุจน้ำไหลนั่นดังขึ้นมาข้างหู “หยุดดิ้นได้แล้ว ถ้ายังดิ้นอีกฉันจะจัดการเธอในออฟฟิศนี่แหละ” “ ? ” นภสรมองเขาอย่างอึ้งๆ “อะไรนะ?” ปองพลเห็นท่าทางแบบนั้นแล้วก็รู้สึกพึงพอใจ มือที่กอดเอวของเธอไว้ก็คลายออก ใช้มือข้างนึงจัดผมให้เธอ ใช้มือแตะไปที่แผลของเธอเบาๆ ก่อนจะคลายมือออก ก่อนจะดุเธอเล็กน้อย “แผลบนหัวยังไม่หายดีเลย ออกมาเที่ยวเล่นแบบนี้ได้ยังไง” “ฉันออกมาเพราะมีธุระ” นภสรฟังเสียงที่อ่อนโยนของเขา ก็ผ่อนคลายลงมา ไม่ได้ดิ้นรนต่อ แต่ก็ยังคงทำตัวไม่ถูก ดูเหมือนว่าปองพลจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเธอ ก็จะเล่นหน้าเล่นตาถามเธอ “ไปไหนเหรอ?” “ไป......” นภสรกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ก็เงียบไป เธอพูดเปลี่ยนเรื่องทันที “นายอยู่ในบริษัททั้งวัน ไม่ได้ออกไปไหนเลยเหรอ?” เมื่อปองพลได้ยิน ก็เงียบไปครู่นึง ก่อนจะพูดออกมาน้ำเสียงปกติ “ ก็อยู่ที่บริษัทน่ะสิ หรือเธอกลัวว่าฉันจะออกไปนัดเดทกับผู้หญิงคนอื่น?” ใบหน้าที่ดูจริงจังของนภสรพังลงมาในทันที ตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดี “เปล่า” “อื้ม” จากนั้นปองพลก็พูดยกยอข้างๆหน้าเธอ “เชื่อใจฉันมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว แต่ถ้าเธอยังไม่หายกังวลล่ะก็ เธอจะคอยประกบฉันเอาไว้ตลอด24ชั่วโมงเลยก็ยังได้ ฉันจะไม่รำคาญเธอเลย” นภสรเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว “นายพูดจาให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย? ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าจะมาประกบนาย!” “ถ้าผู้หญิงบอกว่าไม่ ก็คือใช่” “ใครเป็นคนพูดกันยะ!” “โยธิน!” “......” เธอมองโยธินผิดไปจริงๆ อบรมสั่งสอนมาดีอะไรกัน เขามันก็เป็นแค่พวกคุณชายเจ้าชู้ คอยหักอกสาวๆเล่นก็เท่านั้น เมื่อถูกปองพลแกล้งขึ้นมาอย่างหน้าไม่อายแล้ว นภสรก็เดินไปนั่งลงบนโซฟา อยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุด ปองพลงเองก็ไม่ได้ขวางอะไรเธอ แต่เมื่อเห็นแก้วกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานแล้ว เขาก็เลิกคิ้ว กดต่อสายภายใน “ขอชานมแก้วนึง แบบร้อนนะ” “ฉันขอแบบเย็น” อากาศร้อนขนาดนี้ เธอไม่อยากดื่มแบบร้อนหรอก ปองพลหันไปเลิกคิ้วมองเธอ แต่ไม่ได้สนใจอะไร นภสรตะโกนบอกเขา “ปองพล นายฟังเข้าใจมั้ยเนี่ย ฉันไม่เอาชานมร้อน ฉันอยากดื่มแบบเย็น และก็ขอแบบใส่น้ำแข็งเยอะๆด้วย” เขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจเลือกชานมร้อนแทนเธอกัน เธอไม่ดื่มหรอกนะ! รอบนี้ปองพลไม่แม้แต่จะมองเธอเลยด้วยซ้ำ สายตาจับจ้องไปที่เอกสารตรงหน้า ก่อนจะพ่นคำพูดออกมาอย่างสุขุมว่า “ช่วงมีประจำเดือน ไม่ควรดื่มน้ำเย็น” พูดจบ เขาขยับมือเล็กน้อย แล้วพูดเสริมอีกว่า “โดยเฉพาะถ้ามาวันแรก” นภสรนั่งแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เขารู้ถึงขั้นนี้ได้ยังไง! “นาย นายมันไอ้โรคจิต!” นภสรถึงขั้นไม่รู้ว่าจะเปรียบปองพลเป็นอะไรดี เธอไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเรื่องร้ายดียังไงเขาก็สามารถพูดมันออกมาได้อย่างปกติขนาดนี้ ราวกับว่าไม่รู้สึกกระทบอะไรกับตัวเอง ในขณะนั้น เลขาก็เคาะประตูเข้ามา เธอเดินยกแก้วชานมเข้ามาให้นภสร “คุณนายคะ ชานมร้อนๆค่ะ” รอจนเลขาเดินออกห้องไป นภสรก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็คือเรื่องที่คนทั้งบริษัทพากันเรียกเธอว่าคุณนาย “พวกเขาเรียกฉันว่าคุณนาย” “อื้ม” “ฉันพูดอะไรนายเข้าใจหรือเปล่าเนี่ย พวกเขาเรียกฉันว่า......” “ก็เธอเป็นภรรยาของฉัน เรียกเธอว่าคุณนาย ก็ไม่เห็นแปลกอะไรหนิ” ปองพลยังคงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น จากเรื่องที่ผ่านมาเมื่อวาน ทำให้เธอรู้สึกดีกับปองพลขึ้นมาบาง แต่การที่ถูกคนในบริษัทของเขาเรียกเธอว่า “คุณนาย” แบบนี้ เธอเองก็รู้สึกกังวลเกี่ยวกับท่าทีของปองพล -โปรดติดตามตอนต่อไป 22/11/2019-