ตอนที่ 63 เธอไม่มีทางที่จะมีโอกาสเป็นครั้งที่สาม

ต๭นที่ 63 เธอไม่มีทางที่จะมีโอกาสเป็นครั้งที่สาม คนที่อยู่ในห้องประชุมยังมีคนอื่นอยู่ด้วย นภสรจึงยิ้มออกมา “สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่นรมน” นรมนสำรวจสีหน้าของนภสรอย่างละเอียด พบว่าไม่มีความผิดปกติใดๆจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ผ่านไปไม่นาน ทุกคนมาครบองค์ประชุม ธมกรเองก็มาแล้ว ทุกคนนั่งประจำที่ตัวเองเรียบร้อย ตำแหน่งของนภสรในตอนนี้ที่จริงแล้วไม่มีคุณสมบัติในการเข้ามาร่วมประชุมสรุปผลด้วย เพียงแต่ว่าตอนที่เธอจะกลับมาทำงานเธอได้ยื่นเงื่อนไขกับธมกรให้เธอมีสิทธิ์พิเศษนิดหน่อย หลังจากการประชุมเริ่มขึ้น นภสรฟังไปสักพักจึงแอบจดบันทึกเนื้อหาที่ตัวเองได้ยินไว้ พอมาถึงช่วงที่นรมนรายงานสรุปผลเสร็จก็มีเสียงปรบมือดังก้องขึ้น ต้องยอมรับจริงๆว่าในเรื่องการทำงานนรมนนั้นเป็นคนมีความสามารถ หลังจากสรุปการประชุมเสร็จ จู่ๆนรมนก็หันมาโยนคำถามในภสร “ช่วงนี้นภสรกำลังดำเนินการติดต่อเจรจากับบริษัทLK เรื่องสัญญามีความคืบหน้าถึงขั้นไหนแล้ว” สิ่งที่นรมนพูดดูเหมือนว่าเธอเป็นผู้บังคับบัญชาของนภสร นภสรเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม เธอกำลังรอให้นรมนถามเรื่องนี้ นภสรลุกขึ้นยืนกิริยาท่าทางสง่า นำสัญญาที่อยู่ในมือส่งให้ธมกร “ฉันไม่มีทางทำให้ท่านประธานผิดหวัง สัญญาเซ็นเรียบร้อยแล้ว” ธมกรรับสัญญามาดู กวาดตามองแวบหนึ่ง ท่าท่างดูพออกพอใจและพูดชื่นชมนภสรโดยไม่ลังเล “เรื่องนี้นภสรจัดการได้ดี เรื่องต่อจากนี้และความคืบหน้าต่างๆก็ยกให้เธอจัดการ ถ้ามีตรงไหนที่ไม่เข้าใจให้มาถามฉันโดยตรง” ความจริงในใจของธมกรนั้นคิดว่าในเมื่อนภสรสามารถนำสัญญาที่เซ็นเรียบร้อยแล้วมาได้ แสดงว่าระหว่างกันประธานบริษัทＬＫกับนภสรมีความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน ธมกรสนใจแค่สัญญาเซ็นได้หรือเปล่าเขาไม่สนใจเรื่องอื่น เขาหันไปมองนรมนแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าวิธีการของเธอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง นรมนได้ยินว่าสัญญาได้เซ็นเรียบร้อยแล้วจึงรู้สึกแปลกประหลาดใจมาก พอเห็นธมกรหันมามองทางเธอนรมนจึงทำได้เพียงแค่ฝืนยิ้มออกมา “มิน่าล่ะก่อนหน้านี้ประธานบริษัทＬＫถึงเจาะจงต้องเป็นนภสร เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆความสามารถของนภสรไม่ธรรมดา แค่ในระยะเวลาสั้นๆก็สามารถเซ็นสัญญาได้เรียบร้อย” นรมนยิ้มอ่อนโยนเพียงแต่ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มนั้นกลับแฝงด้วยความมาดร้าย คิดไม่ถึงว่านภสรจะสามารถนำสัญญาที่เซ็นเรียบร้อยแล้วกลับมาได้ หรือว่าท่านประธานบริษัทL.K.จะไม่แคร์ว่านภสรแต่งงานแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ต่อไปนี้นภสรก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีแบ็กใหญ่คอยสนับสนุนเธอแล้ว “ฉันไม่กล้ารับว่าเป็นความดีความชอบของฉันที่ทำให้ประธานบริษัทL.K.มาติดต่อไชยกาลเพื่อทำความร่วมมือหรอกนะคะ เห็นชัดๆว่าเป็นเพราะพวกเขาเห็นในประสิทธิภาพของไชยกาลมากกว่า ส่วนเรื่องว่าทำไมถึงเจาะจงเป็นฉันก็น่าจะเป็นเพราะอยากจะหยั่งเชิงความสามารถของคนในไชยกาล เพื่อจะได้ร่วมมือกันกับไชยกาลอย่างวางใจ” พูดถึงตรงนี้นภสรจึงหยุดไว้ สายตาเปลี่ยนเป็นแหลมคมมองตรงไปที่นรมน “ประธานบริษัทL.K.บอกว่า ในวงการธุกิจมีความตรงไปตรงมาถึงจะไปได้ไกล คนที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมจะไม่สามารถผงาดออกมาได้แล้วก็จะไม่สามารถผงาดออกมาได้ตลอดไป ประธานบริษัทL.K.ร่วมมือกับไชยกาลก็เพราะเล็งเห็นในจุดนี้” คนที่อยู่ในที่ประชุมได้ยินที่นภสรพูดจึงเกิดเสียงวิพากวิจารณ์เบาๆขึ้น มีแค่นรมนกับธมกรที่รู้อยู่แก่ใจดีว่าที่นมสรพูดมันหมายความว่าอย่างไร ธมกรอดไม่ได้ที่จะโทษว่าเป็นความผิดของนรมน คนที่เป็นถึงนักการเงินระดับแนวหน้าของยุโรปทำไมจะมองอุบายเล็กๆไม่ออก ธมกรรู้สึกว่าที่ตัวเองตอบตกลงให้นรมนไปทำเรื่องแบบนั้นมันช่างเลอะเทอะจริงๆ …… จวบจนการประชุมจบนรมนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักประโยค เมื่อทุกคนออกไปหมด มีนรมนกับนภสรสองคนเดินตามเป็นคนสุดท้าย นภสรเดินไปที่ด้านข้างนรมน ใช้น้ำเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคนพูด “พี่นรมนมักจะใช่เล่ห์เพทุบายที่ลับหลังคนอื่น ฉันรู้สึกว่ามันช่างรบกวนใจฉันมาก” ดวงตาทั้งสองข้างของนรมนมองสบตานภสร บนใบหน้าดูอ่อนโยนแต่น้ำเสียงกลับเยือกเย็น “ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร” “ความผิดไม่อาจทำซ้ำแล้วซ้ำอีกได้ เธอไม่มีโอกาสที่จะทำได้อีกเป็นครั้งที่สาม” ดวงตานภสรมีประกายมาดร้ายชั่วครู่ ในเวลานี้ผู้บริหารระดับสูงอยู่ล้อมรอบกำลังคุยอะไรสักอย่างกับธมกรห่างจากนภสรกับนรมนแค่หนึ่งเมตร พอดีกับที่พวกเธอผ่านตรงทางที่ทะลุไปส่วนห้องทำงานได้ นภสรจึงเดินแยกออกไปทางด้านนอก นภสรเอียงตัวหันหลังให้ตรงเขตทำงานพูดยั่วยุนรมน “รู้ไหมว่าฉันเจอใครที่club beautiful night” นรมนยังทำสีหน้าเป็นปกติเดินไปข้างหน้า นภสรยิ้มๆ “พละกำลังของพี่นทจรดีจริงๆ อีกทั้งอ๊ะ......” “เมื่อวานตอนบ่ายที่ club beautiful night พี่นทจร” นำเรื่องทั้งหมดมาต่อกันนรมนจึงไม่สามารถรักษาภาพพจน์ไว้ได้อีกในที่สุดบนใบหน้ามีการเปลี่ยนแปลง นภสรยังคงพูดเติมไฟต่อไปเรื่อยๆ “ถึงแม้ว่าจะรู้สึกขอโทษอย่างมาก แต่ว่ามันไม่มีทางจริงๆ แต่ว่าต่อไปพี่นรมนจะต้องมีความสุขมากแน่นอน” ขณะที่นภสรพูดอยู่นั้นเธอก้มหัวลงน้อยๆท่าทางเหมือนเขินอาย ในที่สุดนรมนถูกกระตุ้นจนเก็บสีหน้าราบเรียบเอาไว้ไม้อยู่ ยกมือขึ้นตบใบที่ใบหน้าของนภสร เสียงแหลมเล็ก “หุบปาก” “เพี๊ยะ” นภสรไม่หลบและไม่ถอย ยืนรับมือที่ตบลงมา มุมปากยิ้มอย่างมีเลสนัย “พี่นรมน....” นภสรเรียกนรมน เม้มริมฝีปากไม่พูดอะไรอีก มีน้ำตาคลออยู่ในหน่วยตา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เป็นจุดสนใจของธมกรและคนมากมาย นภสรเอียงหัว จงใจให้เห็นใบหน้าด้านที่ถูกตบ สีหน้าดูดื้อรั้นแต่กลับทำให้ยิ่งดูน่าสงสาร “นรมน” ธมกรเดินเข้ามา เห็นใบหน้าซีกหนึ่งของนภสรบวมขึ้น หน้าเปลี่ยนสีเขียว ธมกรเป็นคนรักษาหน้าตา มิฉะนั้นในตอนแรกคงไม่ให้บัตรเครดิตแค่นภสรหนึ่งใบแล้วส่งเธอไปอยู่ต่างประเทศในคืนนั้นเลยเป็นเวลาสี่ปี “คุณปู่” นรมนพึ่งจะรู้สึกตัว ว่าเมื่อสักครู่นภสรจงใจยั่วยุเธอ แต่ว่าเธอนั้นเรื่องอะไรก็ตามเธอทนได้หมด มีอย่างเดียวที่เธอทนไม่ได้ก็คือเรื่องของนทจร เธอชอบนทจรมาตั้งแต่เด็ก แต่นทจรกลับทำดีแค่กับนภสร ความรู้สึกแบบนั้นในชีวิตนี้เธอไม่มีทางลืมดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะจัดการนภสรอยู่ตลอดเวลา ต้องการให้ไชยกาลขับไล่นภสรออกไปอย่างถาวร อยากให้นภสรไม่สามารถมีหน้ามีตาได้อีกตลอดไป “เดินตามฉันมาทั้งหมด” ธมกรพูดเสร็จจึงหันกลับเดินไปทางห้องทำงาน เรื่องภายในครอบครัวตัวเอง เขาไม่มีทางให้คนอื่นเห็นแล้วนำไปนินทาแน่นอน นรมนกับนภสรเดินตามไปอย่างรวดเร็ว ตรงมุมที่จะเลี้ยวนภสรมองเห็นพิมลแข จึงขยิบๆตาให้ …… อยู่ต่อหน้าพนักงานมากมายขนาดนั้น พวกแกต้องการอะไร” เห็นชัดเจนว่าธมกรโมโหมาก นรมนก้าวขาจะเดินเข้าไป “คุณปู่....” นภสรไม่มีทางยอมให้นรมนเป็นคนพูดขอโทษก่อน เธอจะต้องลงมือก่อนถึงจะดีจึงพูดแทรกตัดบทคำพูดนรมน “คุณปู่ ขอโทษค่ะ เป็นความผิดของหนูเอง หนูไม่ควรพูดเรื่องเหล่านั้นกับพี่นรมน เมื่อวานฉันทำเรื่องขายหน้า ประธานบริษัทLKเป็นคนตรงไปตรงมาท่านใจดีให้ฉันไปอาบน้ำเย็น ท่านเกือบจะไม่ทำความร่วมมือกับไชยกาลแล้ว ท่านยังพูด... ” บนใบหน้าของนภสรยังบวมแดงก้มหน้าลง แต่ใบหน้าปรากฏร่องรอยโมโห “เขาพูดอะไร” ธมกรรู้สึกได้ว่าต้องไม่ใช่เรื่องดี