ตอนที่ 65 สวมหน้าที่สมบูรณ์ไร้ที่ติ

ต๭นที่ 65 สวมหน้าที่สมบูรณ์ไร้ที่ติ อย่ามาทำให้คนอื่นเอาไปนินทาได้ นสรคิดตามที่ธมกรว่าแล้วพูดน้ำเสียงนุ่นนวล “รับทราบค่ะคุณปู่ วันนี้หนูจะไปตามเวลาที่บอกไว้ค่ะ” วางสายจากธมกร นภสรจึงคิดไตร่ตรองเล็กน้อย ฟังจากน้ำเสียงธมกรแล้วเหมือนกับว่าเขาเชิญคนอื่นมาด้วย หรือว่าจะเป็นธนวรรธอีก แต่มาคิดๆแล้วเธอก็รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้ ตอนนี้บริษัทเซ็นสัญญากับบริษัทLKแล้ว อีกทั้งธมกรยังเข้าใจว่าเธอกับประธานบริษัทLKมีความสัมพันธ์กันคิดว่าเขาคงไม่โง่ส่งเธอไปให้ธนวรรธอีก แต่ว่ามันจะเกี่ยวกับอะไร คืนนี้ไปก็คงรู้ ถึงอย่างไรก็ต้องเผชิญหน้า ในปีนั้น เธอไม่ได้ทำอะไรแต่ก็ยังถูกคนใส่ร้ายป้ายสี มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถล้างมลทินได้ ถึงแม้ว่าว่าเธอจะไม่ไปร่วมงานเลี้ยงครอบครัว เรื่องที่มันควรจะเกิดมันก็จะเกิดอยู่ดี …… ตอนเย็น นภสรเลือกชุดออกมาจากตู้เสื้อผ้า เธอเลือกชุดเดรสสีแดงที่เธอชอบ เนื้อผ้านิ่มสบาย กระโปรงเสมอเข่าด้านข้างมีดอกบัว สวมใส่เน้นให้รูปร่างเพิ่มความสง่าขึ้นไปอีกเท่าตัว สีแดงสดยิ่งดูเด่นสะดุดตา แต่งหน้าง่ายๆ จากนั้นนภสรก็ออกไปที่ที่นัดไว้ เมื่อถึง club beautiful night นภสรจึงเดินไปที่ห้องส่วนตัว พนักงานต้อนรับผลักประตูเปิดให้ เธอมองเข้าไปเห็นคนข้างในล้วนเป็นคนของตระกูลไชยกาล สายตาของนภสรเกิดประกายแวบขึ้นมา รอยยิ้มโค้งขึ้นเรียกธมการก่อน “คุณปู่คะ” “อืม นั่งสิ” ธมกรชำเลืองมองนภสรแล้วหันกลับไป นมิดาที่นั่งถัดลงมาจากธมกรพูดขึ้นมา “ช่วงนี้ฉันไปประจำอยู่สาขาย่อยของบริษัทได้ยินว่านภสรกลับมาทำงานแล้วหรอ เป็นยังไงบ้างชินหรือยัง” ”ดีมากค่ะ ขอบคุณที่คุณอาเป็นห่วง” นภสรหลุบตาลงซ่อนความรู้สึก ดูท่าทางเชื่อฟังน่าเอ็นดู นรมนที่อยู่ข้างๆพูดต่อ “พ่อคะ พ่อไม่รู้อะไร พอนภสรกลับมาทำงานที่บริษัทก็สามารถเจรจาธุรกิจได้งานชิ้นใหญ่มา” “จริงหรอ นภสรโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าพี่ใหญ่ไม่....” พูดถึงตรงนี้นมิดาจู่ๆก็หยุดพูด ทำท่าเหมือนกับว่าพึ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพูดเรื่องที่ไม่ควรพูด หันหน้าไปมองธมกร จากนั้นจึงยิ้มอย่างขอโทษส่งให้นภสร ไม่พูดอะไรต่ออีก ทำท่าทางเหมือนตัวเองไม่ได้เจตนาในการพูดเรื่องนี้ขึ้น แต่ธมกรนั้นเมื่อได้ยินที่นมิดาพูดคำว่า “พี่ใหญ่”สีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนไป มุมปากของนภสรฉีกยิ้มออก ดูแล้วท่าทางไร้เดียงสาของนรมนคงจะได้รับถ่ายทอดมาจากพ่อของเธอ ทั้งๆที่จงใจพูดถึงเรื่องของพ่อนภสรขึ้นมาเพื่อที่จะทำให้ธมกรรู้สึกไม่พอใจ แต่ยังแกล้งทำเป็นไม่ได้เจตนาพูดถึง เป็นเพราะเรื่องเซ็นสัญญากับบริษัทLKจึงทำให้สีหน้าของธมกรดูสงบ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้นมิดารู้สึกกังวลขนาดนี้ “วันแบบนี้คุณอาไม่ควรจะพูดเรื่องแบบนี้นะคะ” สีหน้านภสรเรียบสงบลุกขึ้นถือกาน้ำชาเดินอ้อมไปที่ข้างๆธมกร แล้วรินชาให้ น้ำเสียงนุ่มนวล “คุณปู่อย่าโกรธไปเลยนะคะ คิดว่าคุณอาน่าจะทำงานมากเกินไป จึงพูดเรื่องพวกนี้......” แกล้งทำตัวเหมือนน่าสารหรือ เธอไม่ต้องแกล้ง เดิมเธอก็น่าสงสารที่สุด ธมกรได้ยินอย่างนั้น หัวคิ้วที่ขมวดจึงค่อยคลายออก รู้สึกว่าช่วงนี้นภสรดู “เข้าใจว่าอะไรควรไม่ควรทำ” ไม่น้อย ดังนั้นธมกรจึงไม่ได้ชักสีหน้าใดๆ “ทำให้เธอลำบากใจแล้ว” นั่งลงเถอะ เวลานี้ชนนน ที่ไม่ได้พูดออกมาเลยจึงยิ้มเย็นๆแล้วพูดขึ้น “ทำให้นภสรลำบากใจจริงๆ ก็ชื่อเสียงนั้นของเธอ อยู่ที่บริษัทไม่เป็นไรใช่ไหม” ชนนนเป็นภรรยาคนที่สองของธมกรอายุน้อยกว่าธมกรมาก อาศัยที่ธมกรตามใจไม่ขัดขวาง ชอบก่อเรื่องต่อหน้าต่อตาให้นภสรลำบากอยู่เป็นประจำ นภสรจับจับที่แก้วชาแน่นขึ้นกว่าเดิมจากนั้นจึงค่อยคลายออก ตอนที่เงยหน้าขึ้นสีหน้าเรียบสงบไม่แสดงอาการใดๆ “ขอบคุณค่ะที่คุณย่าเป็นห่วง มีคุณปู่ดูแลช่วยเหลือ หนูจึงอยู่ที่บริษัทได้สบายดี” อยากจะทำให้เธอโมโหหรอ เธอจะไม่ทำให้ชนนนสมใจแน่นอน ทันใดนั้นมือของธมกรที่ยกแก้วชาขึ้นมาก็วางแก้วชาเสียงดัง“ปึก”ลงที่โต๊ะอย่างแรง ชนนนที่เหมือนกำลังจะพูดอะไรสักอย่างถูกเสียงดังนั้นทำให้ตกใจจนรีบกลืนคำพูดลงไป “พูดให้น้อยๆลงบ้าง” ธมกรหันไปทางชนนน “เธอเป็นผู้ใหญ่พูดอะไรให้รู้กาลเทศะด้วย” “ธมกร....” ปกติแล้วถ้าชนนนทำให้ธมกรไม่พอใจเธอพูดไม่กี่คำธมกรก็ใจอ่อนแล้ว นึกไม่ถึงว่าธมกรนั้นกลับตัดบทเธอขึ้นมาอย่างรุนแรง “หุบปาก” “คุณ....” ชนนนไม่ชอบนภสรมาแต่ไหนแต่ไร ตอนนี้ยังถูกธมกรตวาดต่อหน้านภสร ชนนนจึงรู้สึกขายหน้ามาก จึงถลึงตาใส่นภสรต่อหน้าธมกร แต่ไม่กล้าด่าเธอทำได้เพียงแค่พยายามข่มเอาไว้ “คุณให้ฉันหุบปากจะมีประโยชน์อะไร คุณก็บอกให้เธออย่าทำเรื่องพวกนั้นสิ” “เพล้ง” ครั้งนี้ธมกรปัดแก้วชาที่อยู่ข้างๆปัดลงพื้น นภสรถูกท่าทางที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งตัวจนหนังตากระตุก เวลานี้ชนนนถึงรู้สึกกลัวขึ้นมา แล้วก้มหัวลงไม่พูดอะไรอีก “ฉันบอกให้เธอหุบปาก เธอไม่ได้ยินหรือไง” ดูแล้วธมกรเหมือนจะโกรธมาก พูดประโยคแรงๆออกมาสองสามประโยคจึงหยุด นภสรแปลกใจเล็กน้อย แต่ก่อนที่เธอยังอยู่ที่บ้านไชยกาลนั้น ชนนนทำให้เธอลำบากอยู่บ่อยๆแต่ธมกรไม่เคยช่วยเธอเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรก หรือว่าจะเป็นเพราะสามารถเซ็นสัญญากับบริษัทLKได้แถมยังรับผิดชอบดำเนินการต่อดังนั้นธมกรถึงมีท่าทีแบบนี้ อาหารมือนี้ทำให้เธอหมดความอยาก แต่ก็ฝืนกินนิดหน่อย หลังจากกินเสร็จเธอจึงหาข้ออ้างเพื่อที่จะกลับก่อน ธมกรก็ไม่ได้รั้งเธอไว้ เพียงแต่ว่าหลังจากที่เธอเดินไปถึงด้านนอกประตูยังไม่ได้ออกไป แต่กลับยืนถือโทรศัพท์แอบฟังคนข้างในคุยกันอยู่ที่หน้าประตู ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เธอได้ยินเสียงธมกร “ในมือของเธอมีโครงการที่ความร่วมมือไว้อยู่ พวกแกมีสติกันด้วย ไม่มีอะไรก็อย่าไปหาเรื่องนภสร” ชนนนรีบพูดเถียงกลับ “ไม่ได้หาเรื่อง แต่มันเอง...” ธมกรร้อง “หึ”น้ำเสียงเย็น “คิดว่าฉันไม่รู้นิสัยเธอหรอ” “ฉัน...” คำพูดประโยคหลัง ก็ไม่จำเป็นต้องฟังแล้ว นภสรยิ้มเยอะเย้ยตัวเอง เก็บโทรศัพท์แล้วเดินออกมา ยังดีที่เธอไม่ได้ถูกท่าทีธมกรที่เหมือนดีกับเธอหลอกตา คนบ้านไชยกาล เป็นอย่างนี้มาตลอด อย่าได้หลงไปเชื่อพวกเขาง่ายๆเด็ดขาด เพื่อผลประโยชน์พวกเขาสวมหน้ากากอย่างไม่มีที่ติให้ตัวเอง ปิดบังหัวใจที่มีแต่ความชั่วร้ายนั้นไว้ …… เมื่อเดินออกมาจากclub beautiful night นภสรรู้สึกว่าอากาศบริเวณรอบๆสดชื่นไม่น้อย เงยหน้าขึ้นสูดอาการเข้าปอด จึงสะบัดกระเป๋าแล้วเดินตามริมถนน เดินไปได้สองก้าวรู้สึกว่ามีคนมองเธออยู่ นภสรรีบเงยหน้าขึ้นทันทีจึงเห็นปองพลอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ใบหน้าเกิดแววตกใจ เขาบอกว่าจะไปต่างประเทศหนึ่งสัปดาห์ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ “นภสร” ปองพลดับบุหรี่ที่อยู่ในมือพร้อมหันตัวเอาบุหรี่ทิ้งลงในถังขยะ ตั้งแต่เด็กแล้วที่นภสรไม่ชอบชื่อของตัวเองเพราะเธอคิดว่ามันไม่เพราะ แต่ว่าเมื่อปองพลเรียกชื่อเธอเธอกลับรู้สึกว่าชื่อของเธอมันน่าฟังอย่างประหลาด