ตอนที่110ดาราภาพยนตร์นานาชาติ พัชราภา

ต๭นที่110ดาราภาพยนตร์นานาชาติ พัชราภา จริมไม่พูดต่อ เขาวางเมนูให้นภสร: “สั่งอาหารก่อนเถอะ” นภสรถือเมนูสั่งกับข้าวสองอย่าง และลุกขึ้นพูดว่า: “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน” จริมมองเธอไปห้องน้ำ หยิบเมนูมาดู กำลังจะสั่งอาหาร ได้ยินจากข้างหลัง “ประธานปองพล” จริมรู้สึกคุ้น หันไปดู เห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดทำงานถือโทรศัพท์ด้วยท่าทางจริงจัง ราวกับว่าคนที่อยู่สายของโทรศัพท์กำลังสั่งอะไรบางอย่าง เสียงของผู้หญิงรู้สึกลำบากใจ: “แต่ว่า ไม่มีห้องแล้ว ฉันจองเป็นที่ห้องรับแขก” ไม่รู้ว่าคนตรงข้ามพูดอะไรอีก ผู้หญิงหยักหน้าแล้วตอบว่าโอเค จากนั้นก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้ลุกไปไหน จริมมองผู้หญิงคนนั้นสองวินาที รีบหันหน้ากลับ เรียกพนักงาน : “ช่วยฉันเปลี่ยนที่นั่งได้ไหม?” พนักงานพยักหน้าบอกว่าได้ จากนั้นก็ช่วยเขาเปลี่ยนที่นั่ง จริมหาที่นั่งที่อยู่ในมุม เงียบสงบ และสามารถหลบได้ เขาเปลี่ยนที่นั่ง เงยหน้าขึ้นก็สามารถเห็นที่นั่งข้างประตูร้านอาหาร และเห็นผู้หญิงที่คุยโทรศัพท์คนนั้น เมืองเมฆใหญ่ขนาดนั้น คนที่นามสกุลนุชนิยมก็เยอะ แต่ว่า เขารู้สึกแปลกๆที่ผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์ ก็คือโทรให้ปองพล นภสรออกมาจากห้องน้ำ เดินมาก็เห็นจริมเปลี่ยนที่นั่ง นั่งอยู่ตรงมุม จริมก็เห็นเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า: “สักพักคนจะเยอะ ในห้องไม่มีห้องละ เรานั่งที่สงบกันดีกว่า” “ได้สิ”นภสรไม่ได้คิดมากก็นั่งลง เธอนั่งหันหลังให้ประตู ก็เลยไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นที่รับสายโทรศัพท์ ดวงตาของจริมส่องอย่างรวดเร็วจนผู้คนหาไม่เจอ สักพัก อาหารก็เสริฟถึงโต๊ะ นภสรยุ่งอยู่ช่วงเช้า อาหารมาถึง เขาเริ่มกินเต็มที่ใบหน้าของเธอโป่งเหมือนหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อย แต่จริมกลับกินน้อยลง ส่วนมาก จะมองเธอกิน หยิบอาหารให้เธอบ้าง เทน้ำผลไม้ให้ แต่สายตาของเขา กลับไม่ค่อยสนใจนภสรมองข้ามเธอ และมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่รับโทรศัพท์มาก่อน จริมเลิกมอง เมื่อเห็นว่าเธอยื่นตะเกียบไปอาหารจานเย็น พูดด้วยความห้าม : “จานนี้กินน้อยหน่อย” “ติดเป็นนิสัย” นภสรย่นจมูกของเธอ แต่ก็ยังเอาตะเกียบกลับคืนมา ตอนนี้ หญิงร่างสูงสวมแว่นกันแดดแต่งตัวระดับนานาชาติ ทันใดนั้นก็ปรากฏตัวในร้านอาหาร ดึงดูดความสนใจของผู้คน หญิงสูงถามพนักงานที่ประตูและพนักงานพาเธอมา จริมหรี่ตาลงเล็กน้อย เพราะผู้หญิงสูงคนนี้ พนักงานนำไปที่โต๊ะของผู้หญิงที่รับโทรศัพท์มาก่อน ถึงแม้จะนั่งลงแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ถอดแว่นตาออก พูดเสียงเบาไม่กี่คำ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอีก ท่าทางเหมือนรอใครอยู่ น่าจะจริมมองนานเกิน เลยทำให้นภสรหันไปมองด้วยความแปลกใจ “พี่มองอะไรอะ?” เธอมองตามสายตาของจริม เห็นผู้หญิงสูงและสวมแว่นอยู่ และจริมถึงจะมีสติกลับมา หันไปมองเธอ: “ไม่มีอะไร” นภสรหันไปมองหญิงสาวร่างสูงสวมแว่นกันแดดอีกครั้งและยิ้มแบบเยาะเย้ย : “ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ ผู้ชายนิ เห็นสาวสวยก็อยากมอง” จริมฟังแล้ว ยิ้ม เคร่งขรึมเล็กน้อย: “ไม่สวยกว่าเธอ” “อย่ามา”เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นไม่กี่วินาทีมองด้วยความสูง ริมฝีปาก และจมูกของเธอ แม้ว่าจะสวมแว่นกันแดดก็ไม่ยากที่จะบอกว่าเธอเป็นคนสวย นภสรรู้ว่าตัวเองยังดูได้ แต่ก็ยังรู้ตัวอยู่ดี จริมไม่สนใจว่าเธอคิดอะไร ไม่ได้พูดต่ออีก กลับเป็นนภสร หันไปมองอีกครั้ง: “รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คุ้นเคยจัง” แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน จริมพูดแบบด้วยความไม่รู้จัก: “ใช่เหรอ?” นภสรไม่ได้สนใจ คนที่ไม่สำคัญ คิดไม่ออกก็ช่างมันเถอะ พอเธอกินเสร็จ เตรียมตัวขะออกไปพร้อมกับจริม หันไป จู่ๆก็เห็นเห็นรถเบนท์ที่คุ้นเคยจอดอยู่ข้างนอก เธอมองไปที่ป้ายทะเบียนรถ ถ้าเกิดเธอจำไม่ผิด น่าจะเป็นรถของปองพล นภสรตกใจรีบถือกระเป๋า: “เรารีบไปกันเถอะ” ถึงแม้ว่าปองพลไม่ได้พูดชัดเจน แต่นภสรดูออกว่าเขาไม่ค่อยชอบจริม จริมมองเธอ เห็นเธอรีบร้อนกลับดีใจ สายตามองไปข้างหลังเธอ: “ไม่ทันแล้ว” “……” “……” พอนภสรดู ก็เห็นปองพลเดินก้าวเท้าใหญ่เข้ามา เดินเหมือนรีบร้อน เหมือนรีบมา นภสรหน้าแตก ในใจกำลังคิดวิธี จู่ๆปองพลเดินถึงครึ่งทางก็หยุดลง เขา……ไม่ได้มาหาเธอ? นภสรมึนงง พบว่าปองพลนั่งตรงข้ามหญิงสวมแว่นกันแดดคนนั้น ผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามกับผู้หญิงร่างสูงยืนขึ้นและกำลังจะออกไปนภสรเห็นชัดเจนนี่คือผู้ช่วยของปองพล ผู้ช่วยของปองพลออกไป เหลือแค่ปองพลกับผู้หญิงที่ใส่แว่นตากันแดด ผู้หญิงคนนั้นถอดแว่นตากันแดด ใบหน้าที่สวยงาม หลังจากที่นภสรเห็นใบหน้าของเธอ จู่ๆนึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร และจริมที่นั่งตรงข้ามเธอพูดออกมาว่า: “คุณปองพลรู้จักพัชราภาด้วยเหรอ?” “ไม่รู้สิ……”นภสรส่ายหัว สีหน้ามึนงง ผู้หญิงคนนี้คือดาราภาพยนตร์นานาชาติพัชราภา เธออายุสิบห้าปีเเดบิวต์เธอได้แสดงในภาพยนตร์บันเทิงที่น่าตื่นเต้นจากนั้นเธอก็ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงเป็นเวลาสิบปีและแฟนๆของเธอมีทั่วโลก บางคนบอกว่าฐานะของพัชราภาดีพ่อของเขาเป็นราชาแห่งน้ำมันและบางคนบอกว่าเธอเป็นลูกสาวนอกสมรสของนายกรัฐมนตรีประเทศใดประเทศหนึ่ง…… ท้ายที่สุดเมื่อเธอเดบิวต์ตอนอายุสิบห้าเธอก็แสดงเป็นนางเอก และเธอได้รับบทบาทที่ดี ในสิบปีนี้ไม่มีข่าวร้ายอะไร ซึ่งทำให้ผู้คนต้องเดาว่าเบื้องหลังของเธอลึกลับแค่ไหน แต่ว่า ปองพลไปรู้จักกับเธอได้ยังไง? เสียงของจริมขัดจังหวะความคิดของเธอ: “ไม่ไปทักทายหน่อยเหรอ” เงยหน้ามองจริมถาม นภสรก็หันไปมองอีกครั้ง ปองพลนั่งหันหลังเธอ เธอไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่เธอเห็นสีหน้าของพัชราภา เธอพูดคำพูดเป็นครั้งเป็นคราวดู มองการขยับริมฝีปากของเธอรู้ว่าเธอพูดช้า จากนั้นก็หยุด ไม่รู้ว่าปองพลพูดอะไร เธอปิดริมฝีปากแล้วหัวเราะ สมควรที่จะเป็นดาราภาพยนตร์ระดับนานาชาติ คำพูดและการกระทำของเธอดูสง่างามมาก ถ้าเกิดนภสรเห็นปองพลนั่งอยู่ตรงนั้น ถ้าเกิดแค่รู้สึกตกใจ งั้นตอนนี้ ใจของเธอต้องระแวง