ตอนที่5ตอบแทนด้วยร่างกาย

ต๭นที่5ตอบแทนด้วยร่างกาย นภสรไปลองเสื้อแต่โดยดีพร้อมด้วยสาวใช้เจ็ดแปดคนที่เดินตามหลังมา กว่าจะออกมาจากห้องแต่งตัวก็ปาไปครึ่งชั่วโมงเเล้ว ภายใต้แสงไฟนภสรสวมชุดกระโปรงเกาะอกสีขาวเส้นผมยาวผ่านการดัดลอนเล็กน้อยสยายแผ่ไปด้านหลังผิวขาวละเอียดเนียนจนสว่างจ้าใบหน้างดงามหมดจดนั้นถูกแต่งแต้มด้วยสีสันเล็กน้อยหญิงสาวตรงหน้างดงามจนไม่อาจละสายตาได้ กมลภูมองดูเธอพลางคิดได้ว่าเธอโตแล้วไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ผอมแห้งแรงน้อยเมื่อสองปีก่อนอีกต่อไป ฐากูรรู้สึกอึ้งไม่น้อยทันทีที่เห็นหญิงสาวแม้ว่าปกตินภสรก็สวยมากอยู่แล้วแต่เธอไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิด ฉะนั้นเขาไม่สามารถที่จะมองหญิงสาวตรงหน้าเป็นเด็กผู้หญิงที่มักชอบใส่เสื้อกีฬาประจำและว่องไวเหมือนลมคนนั้นได้เลย คิดดูดีๆแล้วเด็กคนนี้ก็ไม่ได้แย่เลยสวยฉลาดนิสัยก็ดีหลายปีที่ผ่านมานี้คุณเก้าไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนแต่กลับใส่ใจและดีกับเด็กคนนี้มาตลอดเพียงแต่น่าเสียดายที่เป็นแค่เด็กกำพร้าไร้สถานะคนหนึ่งหากไม่มีอำนาจและเกียรติยศก็ไม่มีวันที่จะได้เป็นนายหญิงของที่นี่หรอก "ออกไป!"เสียงเย็นเยียบของกมลภูดังขึ้นในหูของฐากูรเขาถูกเรียกออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองทันที ฐากูรรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่ส่งผ่านมาจากเท้าจรดเหนือศีรษะเมื่อกี้เขากล้าจ้องมองผู้หญิงที่นายใส่ใจได้อย่างไรกันการกระทำที่ซุ่มเสี่ยงต่อชีวิตเขาแบบนั้นเขากล้าทำมันได้อย่างไรกัน! "ครับคุณเก้า!"พ่อบ้านฐากูรรีบก้มคำนับและพาสาวใช้เดินออกไปทันที นภสรมองดูชุดที่ถูกสวมใส่บนตัวเธอนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใส่ชุดแบบนี้รู้สึกว่าก็ใช้ได้เลยเธอยิ้มแล้วถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาว่า:"คุณเก้าสวยไหมคะ" "ไม่สวย"เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "............" นภสรได้ยินดังนั้นก็อ้าปากค้างเธอบ่นเบาๆ:"ชมคนเป็นบ้างไหมเนี่ยถึงว่าทำไมอายุจะสามสิบแล้วก็ยังไม่มีแฟน" "เธอพูดว่าอะไรนะ"ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างเย็นชาอีกครั้งบรรยากาศเริ่มมาคุและอันตราย นภสรยิ้มหวานและพูดว่า:"หนูว่าคุณเก้าพูดถูกหนูก็รู้สึกว่าไม่สวยนะ" "มานี่"กมลภูไขว่ห้างอิงหลังลงเบาะด้านหลังและตบที่นั่งว่างข้างๆ "ค่ะ"นภสรเดินเข้าไปและนั่งลงข้างกมลภูอย่างว่าง่าย กมลภูจ้องมองกระต่ายน้อยแสนเชื่องตรงหน้าแล้วถามว่า:"สือเทียนเป็นคนบอกให้เธอไปแฮคclubbeautifulworldเหรอ" นภสรได้ยินแล้วโบกมือปฏิเสธทันที:"ไม่ใช่นะหนูอยากไปเองคุณเก้าอย่าโทษสือเทียนเลยนะเขาห้ามหนูอยู่แต่หนูไม่ฟังเขาเองถ้าจะลงโทษก็ลงโทษหนูคนเดียวเถอะ" เสียงของนภสรยิ่งพูดยิ่งเบาเธอนี่เป็นคนดวงตกจริงๆเลยแม้ว่าclubbeautifulworldจะเป็นหนึ่งในธุรกิจของคุณเก้าแต่ทั้งที่คุณเก้ายังมีธุรกิจอื่นๆอีกแท้ๆไม่ว่าจะเป็นห้างบาร์หรือรีสอร์ททำไมคืนนี้ต้องตรงกับวันที่คุณเก้าอยู่ที่นี่ด้วย ถ้ารู้แบบนี้เเต่เเรกก็แฮคเข้าคอมฯของจิรายุเช็คตารางงานของคุณเก้าก่อนดีกว่า แต่ว่าอย่าให้อาจารย์สือเทียนมาลำบากด้วยจะดีที่สุด แน่นอนว่ากมลภูคิดไม่ถึงหรอกว่ายัยหนูใจกล้าคนนี้เริ่มจะลงมือกับตารางงานของเขาแล้ว ดวงตาลุ่มลึกจับจ้องหญิงสาวตรงหน้าที่ว่านอนสอนง่ายเสียงทุ้มนุ่มลึกเสนาะหูดังขึ้นอีกครั้ง:"เป็นแฮคเกอร์สนุกไหม" "คุณเก้าหนูไม่ได้ทำเพื่อเล่นนะหนูก็แค่อยากจะเรียนรู้ให้ได้มากที่สุดแม้ว่าจะเป็นเรื่องพวกนี้ก็ตามหนูน่ะอยากเก่งและแข็งแกร่งขึ้นแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองไม่ให้ใครมากลั่นแกล้งและเเข็งแกร่งพอที่จะปกป้องคุณเก้าได้ด้วย" นภสรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่นนั่นเองก็เป็นสิ่งที่เธอคิดจริงๆเธออยากจะอยู่ที่บริษัทเอ.เคต่อไปก็เพราะที่นี่ล้วนมีแต่คนเก่งแถมยังเก่งระดับต้นๆของโลกเลยด้วยเธอเชื่อว่าเธอจะสามารถเรียนรู้ทักษะได้มากมายอย่างแน่นอน กมลภูได้ฟังดังนั้นก็แอบยิ้มในใจเขามองดูนภสรคิดไม่ถึงจริงๆว่ายัยหนูนี่ยังอยากจะปกป้องเขา เเต่ยังไม่ต้องพูดถึงลูกน้องของเขาที่มีแต่คนเก่งกาจระดับท๊อปหรอกนะด้วยความสามารถของเขาเองในโลกนี้จะมีซักกี่คนกันมาทำร้ายเขาได้คงยิ่งไม่ต้องพูดถึงให้เธอมาปกป้องเขาหรอก นภสรรับรู้ได้ถึงความขำขันภายใต้สายตาของกมลภูเธอเดาว่าคุณเก้าต้องเยาะเย้ยว่าเธอโม้แน่ๆ "หนูรู้ว่ารอบตัวคุณเก้าน่ะมีแต่คนเก่งแต่หนูก็แค่อยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็เท่านั้นหนูไม่มีวันลืมหรอกว่าคุณเก้าเคยช่วยชีวิตหนูเอาไว้หนูอยากตอบแทนคุณเก้าในแบบของหนูเอง" กมลภูจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าเป็นเวลาเนิ่นนานเขาเอ่ยขึ้นว่า:"การตอบแทนบุญคุณไม่ใช่ว่าควรตอบแทนด้วยร่างกายหรอกเหรอ" นภสร:"!!!!!!"