ตอนที่11สารภาพมาให้หมด

ต๭นที่11สารภาพมาให้หมด คุณเก้าเคยพูดไว้ว่าในการต่อสู้นั้นไม่ว่าอีกฝ่ายจะแกร่งหรืออ่อนก็ต้องล้มอีกฝ่ายให้ได้ภายในเวลาที่สั้นที่สุดเพื่อให้การโจมตีของเราได้ประสิทธิภาพสูงสุดและทำให้ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถโจมตีกลับได้ ฉะนั้นนภสรจึงยังไม่หยุดเธอเดินเข้าไปแล้วเตะขาไปที่อีกฝ่ายให้ล้มลงที่ใต้เท้าอีกครั้ง เลือดสีแดงสดกระอักออกจากปากของผู้ที่ถูกโจมตี อันธพาลที่เหลือเสียวสันหลังวาบกับภาพตรงหน้าเฮ้ย!นี่มันผู้หญิงจริงหรือนี่! สิ่งที่เธอเรียนเป็นอย่างแรกตอนเข้ามาอยู่เอ.เคคือการชกต่อยนี่แหละเธอได้รับการฝึกฝนจากพวกยอดนักฆ่าอย่างบ่อยครั้งแม้ตอนนี้เธอยังไม่ใช่นักสู้ยอดฝีมือแต่การจะจัดการกับพวกอันธพาลฝีมืออ่อนพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย นภสรเดินไปข้างชายหนุ่มเขาฝืนต่อไปอีกไม่ได้แล้วตัวเขาสั่นเทาด้วยความกลัวเอ่ยขึ้นว่า:"อย่า.....อย่าทำอะไรผมเลยนะครับยะ...ยอมแล้วยอมบอกทุกอย่างแล้ว" เมื่อนี่คือผลลัพธ์ที่เธออยากได้แล้วนภสรจึงเปิดเครื่องบันทึกเสียงในโทรศัพท์ ชายหนุ่มถูกพยุงไว้ด้วยลูกน้องเขาลุกขึ้นอยากยากลำบากแขนที่ถูกบิดถูกปล่อยลงข้างลำตัวและเปิดปากบอกทุกอย่างกับนภสร เขาบอกว่ามีคนส่งรูปของนภสรให้เขาดูและให้เงินเขาเขาจึงถูกสั่งให้มาดักรอนภสรที่นี่ ที่มากกว่านั้นคือหากทำสำเร็จแล้วพวกเขาก็จะได้รับเงินอีกหนึ่งก้อนเพิ่มด้วย จากคำให้การของชายหนุ่มนภสรมั่นใจเลยว่าคนจ้างก็คือกณิกา "แล้วเขาสั่งให้แกทำยังไง"นภสรถาม ชายหนุ่มพูดตะกุกตะกักว่า:"ก็ถ่ายรูปแบบนั้นของเธอส่งให้เขาทำให้เธอไม่มีหน้าไปเจอใครและไม่กล้าไปโรงเรียนอีก" นภสรหรี่ตาลงสายตาขึ้นแววเย็นเยือกเธอไม่เคยข้องเกี่ยวอะไรกับกณิกาเดาว่าเธอทำแบบนี้เพื่อเอาใจถิรมนแน่ๆหรือไม่ก็เป็นคำสั่งของถิรมนเอง เธอไม่เคยไปหาเรื่องใครก่อนแต่ทำไมพวกเขาต้องมายุ่งกับเธอด้วย ตัวเธอเองก็ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับถิรมนเลยด้วยนภสรไม่เข้าใจทำไมช่วงนี้ถิรมนถึงดูเหมือนไม่พอใจเธอแม้ว่าเธอจะเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของถิรมนและไปขู่เธอแต่เธอก็ไม่ได้ไปสร้างความเสียหายอะไรให้ถิรมนเลยแต่ยัยนั่นกลับมาทำร้ายเธอแบบนี้! "เงินล่ะเขาให้เงินแกยังไง!"นภสรถาม "โอนเข้าบัญชีในโทรศัพท์"ชายหน่มตอบ "เอามือถือมาให้ฉันซะ"นภสรออกคำสั่ง ชายหนุ่มล้วงมือถือในกระเป๋ากางเกงอย่างพิรี้พิไรและยื่นให้เธอนภสรยื่นมือรับมือถือมาเธอแคปหน้าจอแล้วส่งไปที่มือถือตัวเอง เธอคืนมือถือให้ชายหนุ่ม:"เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ห้ามเอาไปบอกใครเด็ดขาด" "ไม่บอกๆไม่บอกแน่นอนครับ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับปากเรื่องน่าอายเเบบนี้ใครจะไปพูดให้เสียหน้ากัน! คิดไปพักหนึ่งชายหนุ่มพูดต่อว่า:"คือว่า....ถะ....ถ้าผู้หญิงคนนั้นเรียกผมอีกผมต้องพูดยังไง" "บอกเขาว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว"พูดเสร็จนภสรก็เดินหันหลังจากไป "ได้ครับได้รับทราบแล้วครับ" ตำแหน่งหัวหน้าเเก็งค์ที่เป็นมาหลายปีก็ไม่ได้เป็นเปล่าๆไปซะหมดเขาดูออกว่าแม้สาวน้อยคนนั้นอายุยังน้อยแต่ไม่ใช่คนสามัญธรรมดาแน่นอนดูจากฝือการต่อสู้แล้วต้องไม่ใช่แค่ฝึกฝนจากคนธรรมดาแน่ๆ หากไม่ใช่เพราะว่าเธออายุยังน้อยไม่มีจิตสังหารวันนี้เขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดจากที่นี่เลยก็เป็นได้ "ลูกพี่!ลูกพี่ไม่เป็นไรมากใช่ไหม"ตอนนี้สีหน้าของลูกเต็มไปด้วยความเป็นห่วงสภาพบาดเจ็บของเขา "เอ็งมาโดนแทนข้าดูไหมล่ะ!"ชายหนุ่มตะคอกใส่คนถาม "ยังไม่รีบพาข้าไปโรงพยาบาลอีก!"